“ஜித்து, இவங்க கிட்டே பேசிட்டயா?” என்றேன்.
”ஏதாவது சாப்பிடறயா?” என்றான் அந்த வழுக்கை தலையன்.
“இல்ல வேணாம். ஜித்து உங்ககிட்டே சவாரி பத்தி பேசினானா?” என்றேன்.
“ம்ம்ம் பேசிட்டேன். ஆனா?” என்று இழுத்தான்.
“என்ன இழுக்கறே?” என்றேன்.
“2000 ஆகுமாம்” என்றான்.
“இதுக்கா சொல்ல தயங்கறே! பணத்தை பத்தி கவலைப்படாதே…என்னை மீரட்டில் விட்டால் போதும்” என்றேன்.
”அது மட்டும் இல்லே” என்று மீண்டும் இழுத்தான்.
“சொல்லுடா! இப்படி இழுத்தா ஓங்கி அறை விடுவேன்” என்றேன் கோபமாக!
“இல்லே…அது மட்டுமல்ல கண்டிஷன்….இன்னொன்னு இருக்கு” என்றான்.
“சொல்லு!” என்றேன்.
“உல்ஃபத் உன்னை ஓழ்க்கணுமாம்! அதுக்கு ஒத்துக்கிட்டாதான் லாரி நகரும்” என்றான்.
“ஏண்டா?”
“இந்த லாரிக்கே ஓனர் உல்ஃபாத்” என்றான் ஜித்து!
நான் ஸ்டன் ஆனேன். இன்று உல்ஃபத் கிட்டே ஒழ் வாங்கணும்னு இருக்கு போல! அவனை பார்த்தேன். அவன் ஒன்றுமே அறியாதவன் போல நெருப்பில் கை
காண்பித்துக்கொண்டு இருந்தான். அந்த லாரி ட்ரைவரை பார்த்தேன். அவனும் கண்ணை மூடிக்கொண்டு இருந்தான். அந்த வழுக்கை தலையன் என்னை பார்த்து சிரித்தான். உல்ஃபத்தை பார்த்தேன். அவன் சாமான் எனக்கு நினைவுக்கு வந்தது.