“போடி எனக்கு தூக்கம் வருது, வேணும்னா நீ ஒரு நாள் பஸ்ஸில் வந்து பாரு” சுஜி விளையாட்டாய் சொல்லிவிட்டு போனை வைத்தாள்,
அதற்கு பின்பு அவளிடம் இரவு போன் பேசுவது வழக்கமாகி இருந்தது. சில நாட்கள் அவள் நல்ல மூடில் இருந்தால் ரொம்ப டீடைலாக சொல்லுவாள், கேட்கும்போதே புண்டை ஊறல் எடுக்கும் அவளிடம் பேசிவிட்டு அவள் சொன்னது போல பஸ்ஸில் நான் மாட்டி கசங்குவது போன்று நினைத்து கொண்டு விறல் போடுவேன். கிட்ட தட்ட ஒரு மாதம் இப்படியாகவே கழிந்தது. இருந்தாலும் ஒரு நாள் இரவு சுஜியிடன் போன் பேசிவிட்டு விரல் போடும் போது நான் ஏன் சுஜியின் அனுபத்தை கேட்டு விறல் போட வேண்டும் அவளை போல கூட்டமான பஸ்ஸில் நின்றால் யாரோ ஒருவன் நமக்கு சுகத்தை கொடுக்க போகிறான் என்று மூளை ஒருபக்கம் சொல்ல அப்படி செய்வது எல்லாம் தப்பு, இப்படி செய்வது யாருக்கும் தெரிந்தால் குடும்ப மானம் என்னாகும் என்று இதயம் மறுபக்கம் சொல்ல, கடைசியாக இந்த வெண்டைக்காய் விரல்கள் எல்லாம் வேண்டாம் என்று புண்டை வென்றது, உடனே போய் என்னுடைய ஸ்கூட்டியில் காற்றை இறக்கி விட்டேன்.