வாசமான ஜாதிமல்லி 4 28

“மீரா, மன்னிச்சிறு, எனக்கு என்ன வந்தது என்று எனக்குத் தெரியல, தயவுசெய்து அழாதே.”

மீரா சத்தமாக அழ ஆரம்பித்தாள், “தயவுசெய்து போ, நான் தனியாக இருக்க விரும்புகிறேன், தயவுசெய்து போ.”

“மீரா … நான் … ..”

“எதுவும் சொல்லாதே, போ…” அவள் அறைக்கு ஓடி வந்து கதவை பூட்டினாள்.

அவன் விரைவாக அறைக்கு நடந்து சென்றான். அறைக்குள் மீராவின் அழுகையின் சத்தம் கேட்டது, பிரபு பல முறை கதவை தட்டி அவளை கூப்பிட்டான் ஆனால் அவளிடமிருந்து எந்த பதிலும் இல்லை. நான் ரொம்ப அவசரபட்டுட்டேன்னா என்று பிரபு யோசிக்க துவங்கினான். இப்போதைக்கு இதை அடுத்த கட்டத்துக்கு கொண்டுசெல்ல முடியாது என்று பிரபு உணர்ந்தான், இப்போதோ அவளை தனியாக விடுவது தான் நல்லது என்று அங்கே இருந்து புறப்பட்டான்.

அடுத்த சில நாட்களில் அவன் அழைத்து கெஞ்சுவது, மன்னிப்பு கேட்பது உணர்ச்சியோடு பேசுவது என்று இருந்தது. முதலில் அவன் குரலை கேட்டாலே போனை வைத்துவிடுவாள். அவன் வீட்டுக்கு வந்தால் கதவை திறக்க மாட்டாள். அங்கே வெளியே நின்று கொண்டு பேசினால் யாராவது அந்த வழியில் போகும் போது பார்த்தால் பிரச்சனை ஆகும் என்று பிறகு போனில் அழைப்பதை மட்டும் செய்தான்.

இரண்டு நாட்களுக்கு பிறகு அவன் பேசும் போது போனிற்கு வைக்கவில்லை அனால் அவன் சொல்லுவதை கேட்ட அவள் பதில் எதுவும் சொல்ல மாட்டாள்.

“மீரா நான் தவறு செய்தேன் என்று எனக்குத் தெரியும், ஆனால் என்னால் என்னை கட்டுப்படுத்த முடியில. நீ எனக்கு கட்டிய அக்கறை நான் அடக்கி வைத்திருந்த உணர்ச்சியை கொந்தளிக்க செஞ்சிவிட்டது. தயவுசெய்து என்னை புரிஞ்சிக்கோ.”

“உன்னை இப்படி அளவைத்துட்டேன் என்று நான் துடிச்சு போய்ட்டேன், அந்த நேரத்தில் நானும் சோகமாக இருந்தேன் அல்லவா, நீ எனக்கு ஒரே ஆறுதல். அது தவறு என்று எனக்குத் தெரியும், ஆனால் அப்போது தான் வேற பெண் வாரும் இல்லாமல் என் மனதில் நீ நிறைந்து இருக்க என்று புரிந்தது. என்னால் என்னைக் கட்டுப்படுத்த முடியவில்லை.”

“ஒவ்வொரு நாளும் உன் நினைப்பாகவே இருக்கும் எனக்கு அப்போது எப்படி இருந்திருக்கும் என்று புரிஞ்சிக்கோ மீரா.”

கடைசியில் மீரா பதில் பேச துவங்கினாள். “பிரபு இது எப்படி முடியும், நான் உன் நண்பரின் மனைவி, எனக்கு கல்யாணம் முடிந்து குழந்தைகள் இருக்கு.”

மீரா பதில் பேச துவங்கியதில் பிரபுவுக்கு நம்பிக்கை மீண்டும் வந்தது. “எனக்கும் தெரியும் மீரா, சரவணன் நினைத்தால் எனக்கு வேதனையாக இருக்கு அனால் மூளை சொல்வதை இதயம் கேட்க மறுக்குதே.”
அவன் வார்த்தைகள் அவளை மெல்ல உருக செய்தது. அவள் அறியாமல் அவன் ஏற்கனவே அவள் இதயத்தில் புகுந்துவிட்டான். இது வரைக்கும் அவளிடம் நேரடியாக ஆசை வார்த்தைகள் பேசியதில்லை, எல்லாம் மறைமுகம் தான். அனால் இப்போது அவன் நேரடியாக பேச அவள் இதயத்தில் உள்ள ஆசைகளை அவன் வரிஹாய்கள் கிள்ளி எழுப்பியது.

அவன் செய்ததை ஏன் அவள் கணவனிடம் இதுவரை அவள் சொல்லவில்லை. அவன் முத்தமிட்ட போது அவள் அப்போது அழுதாலும் பிறகு அந்த நினைவு ஏன் இனியதாக அவளுக்கு இருந்தது. இந்த மூன்று நாளாக ஏன் அவன் நினைவு மட்டும் அவள் மனதில் நிறைந்து இருந்தது. அவன் ஆசை வார்த்தைகள் அவள் இதயத்தை மகிழ்ச்சியில் துள்ள செய்தது. இது தான் காதலா? ஒரு கல்யாணம் ஆனா பெண்ணுக்கு வேறு ஒரு ஆண் மேல் இது வரலாமா? நான்காவது நாள் அவன் நேரடியாக வீட்டுக்கு வந்தான். அந்த கதவை திறந்தால் என்ன நடக்கும் என்று அவளுக்கு தெரியும். கர்ப்ப? மொகம்மங்? நடுங்கிய விரல்களுடன் கதவை திறந்தாள்.

பிரபுவுக்கு பொறுத்தவரை அவன் வெற்றி பெறுவான் என்று நம்பிக்கை வலுவாக இருக்க காரணம் அவர்களுக்கு இடையில் என்ன நடந்தது என்பதை சரவணனுக்கு அவள் குறிப்பிடவில்லை. என்பது தான். அதனால் அவளது ஆழ் மனதில் அவள் இதை விரும்புகிறாள் என்று தெரியும்.

இரண்டு வருடங்களுக்கு மேல் முன்னர் அன்றைய தினம் நடந்த எல்லாவற்றையும் நினைத்து பிரபுவுக்கு பஸ்ஸில் தூங்க முடியவில்லை. அவன் தனது தந்தையின் நிலைமையைப் பற்றி யோசிக்க விரும்பவில்லை, ஏனெனில் அது அவனுக்கு அதிக கவலையைத் தரும், எனவே அவன் மற்றும் மீராவின் முதல் கள்ள இணைப்பு பற்றி நினைத்து தன்னை திசை திருப்ப முயன்றான் …

நீண்ட நேரம் முத்தமிட்ட பிறகு மீராவை தூக்கி கொண்டு அவள் அறைக்கு சென்றான். அவர்கள் முதல் உடல் கூடல் அவள் மெத்தையிலேயே நடந்தது. அன்று அந்த முதல் புணர்ச்சி அவளுக்கு மறக்க முடியாததாக இருக்க வேண்டும் இன்பத்துக்காக ரொம்ப பொறுமையாக செயல்பட்டான். மீராவின் ஆடைகளை கலைக்கும் முன் அவன் 15 நிமிடங்களுக்கும் மேலாக மீண்டும் உணர்ச்சியுடன் அவளை முத்தமிட்டான். அவன் ஆசையாக ஏங்கி கிடந்த அவள் சிவந்த இதழ்களை ஆசை தீர ருசித்தான்.

பிறகு தான் அவளின் மேல் ஆடைகளை அகற்றி அவளின் கனிந்த கனிகளுக்கு வந்தான். இது நாள் வரை அவள் ரவிக்கையை அவைகள் தள்ளிக்கொண்டு இருக்க அவள் ரவிக்கை துணி இறுக்கமாக இழுக்கப்பட்ட நிலையை பார்த்து வாய் ஊறி இருக்கான். அவள் ரவிக்கியின் நடுவில் ஒரு சிறிய பிளைவு மட்டும் தெரிவதை ரகசியமாக பார்த்து ரசித்திருக்கான். இப்போது முழுமையாக அவன் கண்ணுக்கு அவைகள் விருந்தாக விம்மி ததும்பி நின்றன. எவ்வளவு அழகாக இருந்தனர், அவன் கற்பனை பண்ணியது போல, இல்லை இல்லை அவன் கற்பனை பண்ணியத்தைவிட மிகவும் அழகாக இருந்தனர். பெரிதாக அனால் தொய்வு இல்லாமல் உறுதியாக இருந்தனர்.

2 Comments

Comments are closed.