வரும் வழியில் என்னைப் பற்றியும் என் படிப்பு, மரக்கம்பனி, வேலை செய்யும் ஆட்கள் எனச் சொன்னேன். என் படிப்பைக் கேட்ட யாமினி, “பரவால்ல நானும் ஒங்ககிட்ட ஏதாவது கத்துக்கலாம். சரியான ஆளத்தான் அப்பா போட்டிருக்கார்” எனச் சொல்லவும் கோமதியும் “ஆமாம்மா. ஏன் கதிர் நீங்க லண்டனுக்கு வரலாமே. இங்கயிருந்து எதுக்கு கஸ்ரப்படணும். ஒங்க தெறமைக்கு நல்ல வேல அங்க கெடைக்கும். கை நெறைய சம்பாதிக்கலாம்” என்றாள். “மேடம் நான் இங்க கஸ்ரப் பர்றதா யார் சொன்னாங்க. இங்கதான் நான் சந்தோசமாயிருக்கேன்”.
(பின்னே லட்சுமி, நிவேதா, கல்பனா மாதிரி சரியான நாட்டுக் கட்டை எங்கே கெடைக்கும். எவன் இதையெல்லாம் வுடுவான். அதுமட்டுமில்லாம இன்னும் பல இளம் சிட்டுக்கெல்லாம் கண்போட்டு வச்சிருக்கேன். ஊரையே மேஞ்சிர மாட்டேன். இத விட்டுட்டு லண்டனா?).
நான் தெடர்ந்து சொன்னேன் “நல்ல ஆரோக்கியமான இடம், நல்ல சூழல். இதெல்லாம் இங்கேதான் இருக்கு. நீங்கதான் மேடம் இதையெல்லாம் மிஸ் பண்ணிட்டீங்க” என்றேன். பின்னர் வேறு பல விசயங்கள் பேசி வீட்டுக்கு வந்தோம். வீட்டையும் அதன் சுத்தம், பராமரிப்பை பார்த்து இருவரும் ஆச்சரியப்பட்டு பாராட்டினர். அப்படி இருக்கும் போது முதலாளியிடமிருந்து போன் வந்தது. யாமினியிடமும் கோமதியிடமும் பேசினார் கடைசியில் என்னிடம் பேசினார் “ஏம்பா கதிர், அம்மாவும் பொண்ணும் ஒன்னப் பொகழ்ந்து தள்ளுறூங்களேய்யா. கவனமா பாத்துக்க. அதுவும் யாமினிய கவனமா பாத்துக்க. அங்க இங்கயிண்ணு தனியா சுத்தவிடாதே. சொல் பேச்சு கேட்க மாட்டா. ஒனக்கு கட்டுப்படலைண்ணா ஓங்கி ஒரு அற விடு. எத்தன நாளைக்கிதான் இருப்பாங்கண்ணே தெரியல. நானும் இனி அங்கேயே வந்து செட்டிலாயிடலாமுண்ணு பாக்கிறன்” என என்னிடம் வேறு வியாபார சம்மந்தமான விசயங்களைப் பேசிவிட்டு போனை வைத்தார்.
பின்னர் தாயும் மகளும் அவரவர் அறைக்குச் சென்று குளிக்க ஆயத்தம் செய்தனர். நான் கல்பனாவை வரவழைத்து அவர்களுக்கு உதவியாக இருக்கும்படி சொன்னேன். அதுவும் தாயும் மகளும் குளித்துக்கொண்டிருக்கும் போது, கிச்சனில் கல்பனாவை பின்புறம் வைத்து நன்றாகக் குத்தி இரண்டு முறை அவளுக்குத் தண்ணி வரவழைத்துவிட்டுச் சொன்னேன். அதன் பின் நானும் கெஸ்ட் அறைக்குச் சென்று அவசர அவசரமாகக் குளித்துவிட்டு வெளியே வந்தேன்.
யாமினி சிவப்புக் கலர் மினி டிசேர்ட் அரக்காற் சட்டையிலும் கோமதி புடவையிலும் வெளியே வந்தார்கள். கோமதியைப் பார்த்து நான் திகைத்துப் போனேன்.
“ஆடையொன்றை எடுத்து
தென்றலக்கு உடுத்த
மின்னலென நெழிந்த மேனகையோ
செங்கரும்புச்சாறும்
செவ்விதழில்தானே
இனிப்பென்னும் சுவையைக் கற்றுக்கொண்டது
மnது இவளிடத்திலே
மாதுளம்கனி
முத்தைச் சிவப்பாக்கவே
மா தவம் செய்தது
அவள் வரம் தரவே சென்னிறமானது”
என்ற எஸ்.பி பாலாசுப்ரமணியம் பாடிய பாடல்தான் ஞாபகம் வந்தது. என்னதான் இருந்தாலும், பிறந்த மண்ணின் வனப்புகள் யாமினியிலும் கோமதியிலும் இருக்கத்தான் செய்தது. ஆனால் கோமதி நினைத்தால் இன்று என் தூக்கம் அம்பேல்தான். உடனே லட்சுமியைக் இன்றிரவு கூப்பிட வேண்டும் என மனதில் நினைத்துக் கொண்டுடிருந்தேன். அப்போது கல்பனா எல்லோரையும் சாப்பிட அழைத்தாள். நானும் போனேன். பின்னர் சாப்பாட்டை முடித்துக் கொண்டு நாங்கள் மூவரும் வெளியே கிளம்பினோம். ஜீப்பை விட்டுவிட்டு நடந்தே பாக்டரியையும் பக்கத்திலுள்ள கிராமத்தையும் சுற்றிப் பார்க்க கிளம்பினோம். அந்த நேரத்தில்தான் எனக்கு ஒரு அதிசயம் நடந்தது.