கல்பனாவும் “சார் வந்து, நான் மாத்துத் துணியொண்ணும் எடுத்துவரல” என்றாள். “அட என்ன நீ. கட்டில்ல விரிச்சிருக்குற துணியை எடுத்துக் கட்டிக்கோ. ஆனா, பின்னாடி நல்லா தொவச்சிப்போட்டுடணும், சரியா” என்றேன். “சரி சார்” என்றாள்.
அவளும் குளிக்கப் போனாள். என் முதலாளியின் மகள் யாமினியின் அறையில்தான் படுக்கையில் சிறிய விரிப்பு உள்ளது. மிக மெல்லிய துணி. அதை எப்படிக் கட்டுவாள் கட்டினால் அந்தக் காட்சி எப்படி இருக்கும் என்று ஒரு கணம் கற்பனை செய்து பார்த்தேன்
நானும் அவளும்தானே வீட்டில் இருக்கிறோம். வேறு யாருமில்லை என்ற தைரியத்தில் கல்பனாவும் முதலாளி மகள் யாமினியின் பெட்ரூம் கதவைத் தாழிடாமல் உள்ளே சென்றாள். கொஞ்ச நேரத்தின் பின் “ஆ….ஐய்யோ…..சுடுதே” என அலறல் சத்தம் கேட்டது நானும் வேகமாக உள்ளே போய் பாத்றூம் கதவைத் திறந்தேன் (பாத்றூம் கதவின் பூட்டு உயர்தரம் என்பதால் அதை எப்படி அடைக்க வேண்டும் என அவளுக்கு தெரியவில்லை) அங்கே கல்பனா ஒட்டிய சற்று ஈர ஆடையுடன் அரை குறையாக நனைந்து நின்று கொண்டிருந்தாள். “ஏன் கத்தின” எனக் கேட்டேன். “சார் இந்தக் கொளாயத் தெறந்தேன் சூடா தண்ணி வருகுது. பேசாம நான் மலைக்கே போயிருப்பேன். இப்ப பாருங்க ஒடம்பெல்லாம் சுடுதண்ணி” என்று பாவமாகச் சொன்னாள். “எங்கே காட்டு” எனக் கிட்ட நெருங்கி அவள் கையைப் பிடித்து (இதுதான் நான் முதலில் அவளைத் தொடுவது) இரு கைகளையும் பரிசோதித்தேன். எதுவுமில்லை. “கொஞ்சம் திரும்பு” என முதுகின் பக்கம் கையைக் கnhண்டு சென்றேன். நெளிந்தாள். “சும்மா நெளியாம இரு” என மெல்ல அதட்டிவிட்டு “முன்னாடி திரும்பு” என்ச சொல்லி முன்பக்கம் கையைக் கொண்டு சென்றேன், இலேசாக உடம்பைச் சுற்றியிருந்த துணியை விலக்கி இரண்டு மார்புகளுக்கு மேலே பார்த்தேன். எதுவுமில்லை.
எங்கேயும் எதுவுமில்லை என எனக்குத் தெரியும். ஆனால் இப்படித்தான் முன்னேற முடியும். “துணிய கொஞ்சம் இறக்கு உள்ள எங்காவது தண்ணி பட்டிருந்தா அப்புறம் தளும்பு வரும்” என்றேன். “ஐயோ” எனச் சொல்லிவிட்டு சற்று தயக்கத்துடன் துணியை சிறிதாக விலக்கினாள். “இங்க பாரு இப்படி கொஞ்சூண்டு விலக்கினீண்ணா அப்புறம் எதுவுமே பாக்க முடியாது, நல்லா வெலக்கு, இங்க யாருமில்ல நாம மட்டும்தான், அப்புறம் எதுக்குத் தயங்குற. சீக்கிரம் குளிச்சீண்ணா ஐஸ்கிறீமச் சாப்ட்டுட்டு வேலையை முடிச்சிட்டு போயிடலாம்” ஐஸ்கிறீம் என்ற வர்த்தையைக் கேட்டதும் துணி தானாக விலகியது கறுப்பமில்லாத, வெளுப்புமில்லாத, எவர் கையும் பாடாத இரண்டு முலைகளும் என் கண்முன்னே.
கைகள் துறுதுறுத்தது. பொறு மகனே. பொறுத்தார் அரசாள்வார்.