“இருந்தா என்ன. அவளோட இன்னொசென்ஸை போக வச்சிடலாம்”
“அவளுக்கு கல்யாணம் ஆகிடுச்சு டா”
“கல்யாணம் ஆகியும் இன்னொசென்ட்டா இருக்கான்னா அவளோட புருஷன் அவளை கவனச்சிக்கலை அப்படின்னு அர்த்தம். நான் நல்லா கவனிக்கிறேன் அவளை”
“உன்னை எல்லாம் பேசி மாத்த முடியாது.”
“தெரியுதுல அவளை பேசி மாத்து”
“அவ ஒன்னும் இவளை மாதிரி ஐட்டம் இல்லை. காசு தரேன்னு சொன்ன உடனே வாரத்துக்கு”
“இது கூடவா தெரியாது எனக்கு. நீ அவளை பேசி கரெக்ட் பண்ணு நான் வெயிட் பண்ணுறேன்”
“சரிடா கார்த்தி. நாளைக்கு ஆஃபீஸ் போகணும், மணி இப்போ ராத்திரி மூணு ஆச்சு” சொல்லிவிட்டு தூங்கி போனேன்.
அடுத்த நாள் வழக்கம் போல ஆபிஸ் சீக்கிரமாக சென்று பக்கத்தில் இருந்த நிவேதாவின் டெஸ்க்கை பார்த்து கொண்டு இருந்தேன். அதற்கு முன்பாக அவளை பற்றி சொல்லிவிடுகிறேன்.
நிவேதா, வயது 27 பார்க்க நம்ம தமிழ் நடிகை நிவேதா பெத்துராஜ் மாதிரியே இருப்பாள். அவளின் தடித்த அந்த உதட்டை பார்க்கவே சுன்னி நட்டுக்கொள்ளும். அவளியுடைய கிண்ணென்று விடைத்து நிற்கு 34” முலைகள் பெருத்த குண்டி அவளுக்கு கவர்ச்சியான ஹவர்க்ளாஸ் போன்ற வடிவத்தை கொண்ட அவளின் உடல்வாகு மேற்கத்திய உடைகள் ஆகட்டும், புடவை ஆகட்டும், பார்ப்பவர் அனைவரையும் அவளின் பக்கம் சுண்டி இழுக்கும்.
அவளுக்கு கல்யாணம் ஆகி 6,7 மாதம் தான் இருக்கும். ஹைதெராபாத் ஆப்பிஸில் வேலை பார்த்து கொண்டு இருந்தவள் மூன்று மாதம் முன்பு தான் பெங்களூருவுக்கு ட்ரான்ஸ்பர் வாங்கி விட்டு வந்து இருந்தாள். நான் இரண்டு வருடமாக இருக்கும் அதே ப்ரொஜெக்ட்டில் அனலிஸ்ட் வேலை பார்த்து கொண்டு இருக்கிறாள். நான் இவளை தான் கரெக்ட் செய்ய வேண்டும். எப்படி செய்வது என்ற யோசனையில் மூழ்கி இருந்தேன்.
“ஹலோ! ஹலோ அருண்” என்கிற குரல் என்னுடைய யோசனையை கலைத்தது.
“என்ன ட்ரீமிங்கா” நிவேதா தான் என்னருகே நின்று கொண்டு இருந்தாள்.
“இல்லை சாரி, வேற ஒரு யோசனையில் இருந்தேன். உனக்கு என்ன வேணும்”
“என்னை மானேஜர் ஒரு ரிப்போர்ட் ரெடி பண்ண சொன்னார். எனக்கு ஹெல்ப் வேணுமே. நீ தான் டீமில் சீனியர் டெவலப்பர் உன் கிட்ட கேட்ட சீக்கிரம் முடிச்சிடலாம்னு மேனேஜர் சொன்னார்”
“சரி நான் போய் டீ சாப்பிட போறேன். சாப்பிட்டு வந்து சொல்லித்தரவா”
“நானும் டீ சாப்பிட தான் போகணும். ஒன்னாவே போகலாம்” இருவரும் கபேடீரியா ஒன்றாகவே சென்றோம்.
“ஹைதராபாத் ஆஃபீஸ் விட இங்கே நிறைய தமிழ் ஆளுங்க இருக்காங்க. அங்கே எங்கே போனாலும் சுந்தர தெலுங்கு இல்லேன்னா ஹிந்தி தான்“
“ஆமா இங்கே தமிழ் மட்டும் வச்சே சமாளிச்சிடலாம்”
இரண்டு டீ வாங்கிவிட்டு நான் பர்ஸை எடுக்கும் முன்பாக அவளே காசை கொடுத்தாள்.
“பரவாயில்லை நெக்ஸ்ட் டைம் வரப்போ நீ கொடு. என்னிடம் ஒரு டம்பளரை நீட்டினாள்”
இருவரும் காபி குடிக்க உக்கார்ந்தோம்.
“அருண், யாருகிட்ட கேட்குறது தெரில. நீயும் தமிழ் அப்டிங்கறதாலே கேட்குறேன்”
“என்ன விஷயம் நிவேதா”
“நம்ம மானேஜர் எப்படி”
“நீ எந்த அர்த்தத்தில் கேக்குறேன்னு எனக்கு புரியல நிவேதா”
“இல்லை உன்கிட்ட ஓப்பனா சொல்லுறேன். நான் இந்த ப்ராஜெக்ட்கு வந்தது ரெண்டே விஷயத்துக்கு ஒன்னு பெங்களூரு ட்ரான்ஸ்பர் அப்புறம் ஸ்வீடன் ஆன்சைட்கு. எனக்கு பழைய ப்ரொஜெக்ட்லயே ஆன்சைட் கொடுத்தாங்க ஆனா அதுக்குள்ள மேரேஜ் பிக்ஸ் ஆகிடுச்சு. அவருக்கு ஏற்கனவே சுவீடன் விசா ப்ரோசசிங்ல இருந்ததாலே எனக்கும் அங்கே வேணும்னு முன்னயே சொல்லித்தான் இந்த ப்ராஜெக்ட் வாங்கினேன். இப்போ என்னடான்னா மேனேஜர் கிளையண்ட் சைடுல ஏதோ பில்லிங் ப்ரோப்லேம் இன்னும் 3 மாசம் ஆகும்னு சொல்லிட்டார்”
“அவரு நல்ல மனுஷன் தான் நிவேதா. முன்னாடி பின்னாடி மாத்தி பேசுற ஆளு கிடையாது.”
“சரி தேங்க்ஸ் அருண். அப்போ இன்னும் 3 மாசம் வெயிட் பண்ணனுமா”
“மூணு மாசம் தானே சட்டுனு ஓடிடும் நிவேதா”
“அப்படி இல்லை அருண். எப்படியும் 2 மாசத்துல விசா கிடைச்சிடும்னு அவரு அப்போவே கிளம்பி போய்ட்டாரு. இப்போ இன்னும் 3 மாசம் வெயிட் பண்ணுறது எல்லாம் ரொம்ப கஷ்டம்.”
“ஹ்ம்ம்” அவனவன் ஆன்சைட்கு இரண்டு மூன்று வருடம் காத்து கிடக்கும் போது இவள் மூணு மாசத்துக்கு இவளோ பெரிதாக பண்ணுகிறாளே என்று மனதிற்குள்ளே நினைத்தேன்.
“என்னடா மூணு மாசத்துக்கு எல்லாம் இவளோ பீல் பண்ணுறாளே அப்படின்னு நீ யோசிக்கிறது உன்னோட முகத்தை பார்த்தாலே தெரியுது. உனக்கு கல்யாணம் ஆன 1 மாசத்தில் பொண்டாட்டிய விட்டுட்டு வெளிநாட்டுக்கு போனா தெரியும் என்னோட கஷ்டம்”
“ஐயோ நான் அப்படி எல்லாம் ஒண்ணுமே நினைக்கல. நீயா ஏதாச்சும் நினைக்காதே”
இருவரும் டீ குடித்துவிட்டு டெஸ்க்கிற்கு சென்று வேலையில் மூழ்கினோம். அவளுக்கு அன்று மதியம் முழுக்க நான் ரிப்போர்ட் ஜெனெரேட் செய்வதை சொல்லிக்கொடுத்தேன். நிவேதாவை 3 மாதத்திற்குள் மடக்க வேண்டும் இல்லாவிட்டால் அவள் சுவீடன் சென்று விடுவாள், அன்று இரவு முழுக்க நிவேதாவை எப்படி மடக்குவது என்று தீவிரமாக யோசித்துக்கொண்டு இருந்தேன். அப்போது எனது போனில் மெஸ்ஸஜ் அறிவிப்பு ரிங்க்டோன் அடித்தது.
முகப்புத்தகத்தில்(facebook) நிவேதா பிரண்ட் ரிக்ஃவெஸ்ட் கொடுத்து இருந்தாள். அவளை நண்பி ஆக்கிவிட்டு அவளுடைய ப்ரோபாய்ல் பிக்ச்சரை பார்த்தேன். அவளுடைய கணவன் அவளுக்கு சுத்தமாக பொருத்தமே இல்லாமல் இவனெல்லாம் இவளுக்கு என்ன உடற்சுகத்தை கொடுத்துவிட போகிறான் என்பது போல இரண்டடி அடித்தவுடன் சுருண்டு விழுந்து விடும் நோஞ்சான் கோழியை போல இருந்தான்.
கதை அனுப்புபவர்களுக்கு சன்மாணம் அல்லது விளம்பர வருவாயில் பங்கு உண்டா?