28 வயது அழகுப் புயல் – பாகம் 12 212

கண்ணன் திரும்பி வந்ததிலிருந்து நிஷாவும் கண்ணனும் பிரியாமல் இருப்பது சீனுவுக்கு ஆச்சரியமாக இருந்தது. நிஷாவை நினைத்து வாடினான். அன்று படுக்கையில் ஒட்டுத்துணி இல்லாமல் கணவன் மனைவியாகக் கிடந்த காட்சிகளை நினைத்து நினைத்து சூடாகி தவித்தான். நிஷாவை ஓக்கும்போது அவள் போதும்… போதும்.. என்று கெஞ்சியது…. அவள் எச்சில் ஒழுக ஒழுக தனக்கு ஊம்பி விட்டது…. மச்சம் பார்க்கிறேன் என்று சொல்லி அவளை ரசித்து ருசித்து நக்கியது….என்று ஒவ்வொன்றாக நினைவுக்கு வந்து அவனை வாட்டின.

சாயந்திரம் நிஷாவை பார்த்தபிறகுதான் சீனுவுக்கு தீபாவளி ஆரம்பித்தது. சந்தோசத்தில் துள்ளிக் குதித்தான். ஆனால் கொஞ்ச நேரத்தில் அவள் மாமனார் மாணிக்கம் வந்து இறங்க… ச்சே… நிஷாகூட சந்தோஷமாவே இருக்கமுடியாது போலிருக்கே… என்று வருந்தினான்.

நிஷா மாணிக்கம் காலில் விழுந்து ஆசீர்வாதம் வாங்கினாள். அவருக்கு பெரும் மகிழ்ச்சி. மருமகளை பத்திரமாகப் பார்த்துக்கொள்ளவேண்டும் என்று நினைத்தார்.

சீனு வேணும்னேதான் அப்படிச் சொல்லியிருக்கான். அவனுக்குத்தான் கெட்ட எண்ணம் இருக்கு… என்று மாணிக்கத்திடம் சொன்னார் கண்ணன்.

சீனுவைப் பார்த்த மாணிக்கத்துக்குப் பக்கென்றானது. பயல் நல்ல வாட்ட சாட்டமான ஆம்பளையா இருந்திருக்கான்! இந்த முட்டாள் பய இவன்கிட்ட போயி மருமகளை விட்டுட்டுப் போயிருக்கான். ஒரு நாளைக்குள்ள எதுவும் நடந்திருக்காது. மருமக சாதாரணமா யாரையும் ஏறெடுத்துப் பார்க்கமாட்டா. நல்லவேளை.. நான் சொன்னதை கேட்டு உடனே கிளம்பி வந்தான். இல்லைனா பஞ்சும் நெருப்பும் பத்திக்கொண்டிருக்கும்.