சசி போடா வேலைய பாத்துட்டு 1 545

‘எப்படி காமிச்சிட்டு நின்னாலும் உன் பையன் இடிச்ச வச்ச கொழுக்கட்டை மாறித்தானே உக்காந்துட்டு இருக்கான்’ கிண்டல் செய்தாள் செண்பகம்.

‘உனக்கு அவன கிண்டல் பண்ணலன்னா தூக்கம் வராதே, சீக்கிரம் துவட்டிட்டு வந்து இந்த காய்ய எல்லாம் நறுக்கி கொடும்மா’

‘இருடி வரேன்’ என்று சொல்லிக்கொண்டே தலையில் முடியோடு சேர்த்து துண்டை கட்டினாள். பாவாடையை முலை வரை கட்டியபடி தரையில் அப்படியே உக்காந்து கொண்டாள். பாவாடை நன்றாக மேலே ஏறி அவள் வெறும் குண்டியில் தான் தரையில் அமர்ந்தாள். அருமனையை ஒரு காலுக்கு இடையில் வைத்து இன்னொரு காலை விரித்தது போல் முட்டியை மடக்கி அமர்ந்தாள். அவள் பாவாடை இப்போது இடுப்பில் சென்று மடங்கிக்கொண்டது. ஹரிஷிர்க்கு அவன் தவம் கிடந்த பாட்டியின் கூதி பிளவு தரிசனம் இப்போது நன்றாகவே கிடைத்தது. அதோடு அவள் முட்டி அவள் முலைகளை முட்டி பாவடைக்கு வெளியே தள்ளியது. இதை பார்க்க பார்க்க ஹரிஷால் தாங்க முடியவில்லை. என்னதான் பாட்டி நன்றாக கிண்டல் பண்ணி பேசினாலும் அவளை அப்படியே இழுத்து போட்டா ஒக்க முடியும். எதாவது ஏடாகூடமாக செய்து விட கூடாதே என்று பயமும் ஹரிஷை தயங்க வைத்தது. உடனே தன் அறைக்கு ஓடினான். அவன் பூலு ‘போதும் என்ன விட்டுடு என்று கதறி அழும் வரை மூன்று நான்கு முறை கை அடித்து கஞ்சியை காக்க வைத்தான். இப்போதைக்கு எழுந்திருக்கவே முடியாது என்று அவன் பூலு அடம் பிடிக்க அப்படியே பூலோடு சேந்து அவனும் தூங்கிப்போனான்.

இப்படியே இரண்டு மூன்று மாதங்கள் ஓட, திவ்யா அம்மாவோட வயிறு வெளியே தள்ள ஆரம்பித்தது. திவ்யா அம்மா உடல் தங்க முலாம் பூசியது போல் மினுமினுத்தது. ஐந்து மாத கருவை சுமக்கிறாள் அல்லவா. இப்போதெல்லாம் பாவாடையை கட்டும்போது வயிற்றில் இறுக்கமாக கட்டி விட கூடாது என்று வயிறு உப்பல் முடியும் இடத்தில் தொப்புளை விட நான்கு இன்ச் நன்றாக கீழ தள்ளி கட்ட ஆரம்பித்தாள். ஹரிஷிர்க்கு பாட்டி கிண்டல் பண்ணி படுத்துகிறாள் என்றால் திவ்யா அம்மா இப்படி காண்பித்து அவன் சூட்டை கிளப்பினாள்.

அன்று ஹரிஷ் பள்ளிக்கூடத்தில் இருந்த போது அந்த செய்தி வந்தது. கோதண்டம் அக்சிட்டேன்டில் இறந்து விட்டார். புத்தகங்களை தூக்கி கொண்டு வீட்டுக்கு ஓடினான் ஹரிஷ். வீட்டில் திவ்யா அம்மா, செண்பகம் பாட்டி, இன்னும் சில சொந்தக்கார பெண்கள் கோதண்டம் உடல் பக்கத்தில் உக்காந்து கதறி கதறி அழுதுக்கொண்டிருந்தார்கள். இவனை பார்த்ததும் இன்னும் அழுக்குரல் அதிகமானது. ஹரிஷ் இதை கொஞ்சமும் எதிர் பார்க்கவில்லை. எதோ தங்கள் குடும்பத்தின் ஆணி வேர் அறுந்தது போல இருந்தது. அன்று மாலை சாந்தி தன் மகன் விஷ்வாவையும் மகள் காயத்ரியையும் அழைத்துக்கொண்டு வந்தாள். அன்று மாலையே ஹரிஷ் தன் அப்பாவிற்கு இறுதி சடங்குகளை செய்து முடித்தான்.

எல்லோரும் அழுது அழுது பின் வீடே அமைதியானது. தூரத்து சொந்தக்காரர்கள் எல்லாம் ஒவ்வொருவராக கிளம்ப. நெருங்கின சொந்தம் மட்டும் வீட்டில் இருந்தது.