‘ஆமாண்டி உனக்கு ரெண்டு ஓட்டையிலும் இடிக்க ஆளு வேணும்னு ஏன் புள்ளைய வலைக்குரியா. அதெல்லாம் நடக்காது, ஏன் புள்ளை இங்க ஏன் கூட தான் இருப்பான்’
‘ஒய் ரொம்ப உணர்ச்சி வச படாத, கல்யாணத்துக்கு அப்புறம் நாம ரெண்டு பெரும் புருஷன மாத்திக்குறோம் அது ஞாபகம் இருக்குல’.
‘உனக்கு என்னடி ஏன் புள்ளை மேல ஒரு கண்ணு, அதுதான் உன் புள்ளை உன்ன புரட்டி புரட்டி எடுக்குரான்ல, அப்புறம் ஏன் என்கிட்ட வம்புக்கு வர’.
‘அவன் என்னதான் புரட்டி எடுத்தாலும், புண்டைக்குள்ள கஞ்சி வாங்கி நிரயிர சுகம் மாதிரி வருமா, அது அந்த மரமண்டைக்கு புரிய மாட்டேன்குது, அதோட தலைய தலைய மகனுக்கே கழுத்த நீட்டி தாலி கட்டிட்டு அவனுக்கே முந்தி விரிச்சாலும், புருஷன் அனுமதியோட இன்னொருத்தன் கூட படுக்குற சுகமே தனி தான். அதுலயும் ஒரு கிக்கு இருக்கு. அதனாலதான் இவங்க பொண்டாட்டிய மாத்திக்க போறாங்கனு சொன்னதும் உடனே ஒத்துகிட்டேன், நீ அதுல ஏதும் ஏடாகூடம் பண்ணி கெடுத்துடாத, சொல்லிட்டேன்.
‘ச்சீ உனக்கு ஒருத்தன் பத்தாதுடி ஊரே வந்தாலும் உன் அரிப்ப அடக்க முடியாது, நீ சொல்ற மாதிரி எல்லாம் என் பையன அங்க அனுப்ப முடியாது இங்க தான் இருப்பான், வேணா கல்யாணம் வரைக்கும் நான் அவன எல்லை மீராம இருக்க வச்சி பாத்துக்குறேன், இவ்வளோ நாள் பொறுத்துட்டேன், இனிமே ஒரு ரெண்டு மாசம் பொறுக்க மாட்டேனா, அதுக்காக என் புள்ளையா பாக்காம எல்லாம் இருக்க முடியாது என்னால. அம்மா இவ சொல்ற படி எல்லாம் கேக்காதீங்க’ என்று திட்டவட்டமாக திவ்யா கூறினாள்.
‘சரிடி, அவன எங்கயும் போக சொல்லல வீட்டுலே இருக்கட்டும், ஆனா நீதான் பாத்து பக்குவமா நடந்துக்கணும்’ என்று செண்பகம் திவ்யாவின் பிடிவாதத்துக்கு பச்சை கொடி காட்டினாள். அதை கேட்டு திவ்யாவின் முகம் மலர ஹரிஷ் இன்னும் சோகமாகவே இருந்தான். திவ்யா ஹரிஷின் தாடையை பிடித்து முகத்தை தூக்கி ‘என்னடா செல்லம் என் சோகமா இருக்க’ கொஞ்ச நாளுதானே, அப்புறம் நீ அம்மாவை என்ன பண்ணாலும் யாரும் கேக்க முடியாது’ என்று சொல்லி யாரும் பார்க்காத நேரத்தில் கண்ணை சிமிட்ட, ஹரிஷ் அம்மாவின் பேச்சில் எதோ உள்ரகசியம் இருப்பதை போல் உணர, லேசாக புன்னகைத்த படி ‘சரிம்மா’ என்றான்.