‘ம்ம்ம் சரிடி எல்லாரையும் கேட்டதாக சொலிடு, வச்சிடுறேன்’
——
போனை துண்டித்து விட்டு, திவ்யா அறைக்கு செண்பகம் செல்ல, ‘சாந்தி தாண்டி போன் பண்ணி இருந்தா’, ‘என்னவாம்’ என்று கேட்ட திவ்யாவிடம், ‘காயத்ரி சடங்காயிட்டாலாம், அத சொல்ல போன் பண்ணிருக்கா’,
‘ஓஓ, எப்போ வராலாம் ஊருக்கு’
‘குழந்தைங்களுக்கு பரீட்சை வருதாம், அதனால தண்ணிய மட்டும் ஊத்திட்டு ஸ்கூல் அனுபிடுராலாம், உன் கல்யாணத்துக்கு வரும்போது அப்படியே இங்க சடங்கு கழிச்சிடலாம்னு சொல்றா, நானும் சித்திரை வருஷ புறப்பு அன்னைக்கு நாளு நல்லா இருக்கு, அன்னைக்கே எல்லா விசேஷத்தையும் வச்சிக்குவோம் அப்படின்னு சொல்லிட்டேன், உனக்கு ஏதும் பிரச்சனையை இல்லையே?’
‘எனக்கு என்னம்மா பிரச்சனையை, நீங்களே எல்லாம் பாத்து பாத்து பண்றீங்க, எனக்கு எது செஞ்சாலும் சரிதான், அதுக்குள்ள ஹரிஷ் பரிட்ச்சையும் முடிஞ்சிடும், எல்லாமே ஒன்னு கூடி வரும்’
‘ஆமாண்டி செல்லம், உங்க ரெண்டு போரையும் ஒரே வீட்டுல வச்சிக்கிட்டு இப்படி பிரிச்சி வைக்குறது எனக்கே சங்கடமா இருக்கு, கொஞ்ச நாளுதானே, பொறுத்துக்கோடி’
‘ச்ச ச்ச, எங்களுக்கு ஒன்னும் பிரச்சனையை இல்லம்மா நீ கவலை படாத’ என்று திவ்யா ஆறுதலாக கூற செண்பகம் முகத்தில் சிறிது சந்தோஷம் ஆடியது.
கொஞ்ச நாளில் ஹரிஷிர்க்கு பரிட்ச்சை ஆரம்பிக்க தங்கள் அதிகாலை விளையாட்டையும் திவ்யா நிறுத்திக்கொண்டாள். ஹரிஷும் பரிட்ச்சையில் கவனம் செலுத்த, நாட்கள் வேகமாக நகர, பரிட்ச்சையும் முடிந்தது,
கல்யாணத்துக்கு முதல் நாள் மாலை சாந்தி, விஷ்வா காயத்ரியோடு ஊருக்கு வர, வீடே கலகலப்பானது, போன முறை வந்திருக்கும்போது சுட்டியாக திரிந்த காயத்ரி இம்முறை அமைதியாக இருந்தாள். வயதுக்கு வந்துவிட்டாலே பெண்கள் தங்கள் அடையாளத்தை அமைதியாக இருந்துதான் காட்டிகொள்வார்கள் போல,
அவள் முகத்திலும் உடலிலும் நிறைய மாற்றங்கள் தெரிந்தன, ஒட்டி இருந்த இடுப்பி லேசாக விரிந்தது போல திரட்சியாக தெரிந்தது, அவளின் பின் முறம் முன்பை விட எடுப்பாக இருந்தது, அவள் அணிந்திருந்த பாவாடையில் அவள் கூதி மேடு தூக்கலாக தெரிய, அவள் பிஞ்சி முலைகள் போட்டிருந்த சட்டையில் திமிறியபடி ஒட்டிக்கொண்டிருக்க, காம்புகள் அந்த சட்டையை கிழிப்பது போல குத்திக்கொண்டிருந்தது. ஹரிஷிடம் தன் உடலை காண்பிக்க வெக்க பட்டபடி அவன் கண்முன்னே காயத்ரி வரவே இல்லை,