அங்கே புது பாய் விரிக்க பட்டது, பழ தட்டு மாலை எல்லாம் வைக்க பட்டன, செண்பகமும் நடுவில் அமர்ந்திருக்க, அவளுக்கு பக்கவாட்டில் ஐயர் வலது புறமும் சாந்தி இடது புறமும் ஒருவருக்கொருவர் எதிரே பார்த்த படி அமந்திருந்தார்கள். ஐயர் பெண்ணையும் பையனையும் அழைத்து வர சொல்ல,
சாந்தி சென்று ஹரிஷையும் செண்பகம் திவ்யாவையும் அழைத்து வந்தார்கள். திவ்யாவை பார்த்ததும் அனைவரது கண்ணும் அகல விரிந்தது. அனைவருக்கும் அவள் போட்டிருந்த ப்ளௌஸ் தான் கண்ணை உறுத்தியது. ஹரிஷ் திவ்யாவை பார்த்து அசந்தே போனான். நீல நிற பாட்டு சேலையில் தொப்புலையும், சேலை பார்டருக்கும் ப்லௌசுக்கும் இடையே கொஞ்சமாக தெரிந்த அவள் வெள்ளை முலையையும் காட்டிக்கொண்டு திவ்யா தலையை குனிந்த வாறு நடந்து வந்து ஹரிஷிக்கு வலது புறம் அமர்ந்தாள்.
அவளது இடது முலை ஹரிஷின் முகத்திற்கு நேராக இருக்க, அவள் அணிதிருந்த ஜாக்கெட் அதனை இறுக்கமாக பற்றி இருக்க, ஹரிஷ் அதன் வனப்பில் கிறங்கி இருந்தான். முகுர்த்த பத்திரிகை வாசிக்க பட, செண்பகம் திவ்யா சார்பிலும், சாந்தி ஹரிஷ் சார்பிலும் தட்டை மாற்றிக்கொண்டார்கள். சம்பரதாயப்படி மாப்பிள்ளை பொண்ணு கழுத்தில் மாலை இட்டு நெற்றியில் குங்குமம் வைக்க சொல்ல, ஹரிஷ் தன் அம்மாவிற்கு மாலை அனுவித்து குங்குமம் வைத்தான். அதே போல திவ்யாவும் தன் மகனுக்கு மாலை இட்டாள். நிச்சயதார்த்தம் முடிய, செண்பகம் திவ்யாவை அவளது அறைக்கு கூட்டி செல்ல, உள்ளே சென்றதும் கதவு மூடப்பட்டது.
அதை பார்த்து சாந்தி ஹரிஷிடம் பெருமூச்சி விட்டபடி, ‘இனிமே உன் பொண்டாட்டிய கல்யாணம் அன்னைக்கு தான் நீ பாக்க முடியும்’ என்று சொல்ல, ஹரிஷ் கொஞ்சம் பதறியே போனான். ‘அவ்வளவுதானா சித்தி’ என்று கேட்டவனை, ‘அவ்வளவுதான், அப்புறம் இங்க என்ன சாந்தி முகுர்த்தமா நடத்துறாங்க, நிச்சயதார்த்தம் தானே, இனிமே எல்லாம் கல்யாணத்துக்கு அப்புறம் தான். நீ அவ முகத்த கூட பார்க்க முடியாது, கொஞ்ச நாளுதானே பொறுத்துக்க’ என்று ஆறுதலாய் கூற, ஹரிஷிர்க்கு வருத்தம் தாங்க முடியவில்லை.
நிச்சயதார்த்தம் முடிந்த அன்றே, சாந்தி தன் பிள்ளைகளுக்கு ஸ்கூல் இருப்பதாக கூறி கிளம்ப, நிச்சயதார்த்ததுக்கு வந்த அனைவரும் ஒவ்வொருவராக கிளம்பி செல்ல, வீடு அமைதி ஆனது, அடுத்த இரண்டு நாளைக்கு திவ்யா ஹரிஷ் கண்களில் படவே இல்லை, அவன் ஸ்கூல் செல்லும்போதும் அவள் அறை கதவு மூடி இருக்கும், அவன் திரும்பி வரும்போதும் அவள் அறை கதவு மூடியே இருக்கும், திவ்யாவிற்கு எதுவும் தேவை என்றால் அதை செண்பகம் அதை செய்து கொடுத்துவிட்டு மறுபடியும் கதவை மூடிக்கொள்வாள்.
இப்படியே இரண்டு நாட்கள் போக, மூன்றாவது நாள் விடயற்காலை யாரோ ஹரிஷை தட்டி எழுப்புவது போல் இருந்தது. இருட்டில் யாரென்று தெரிவதற்கு முன், ‘சத்தம் போடாம கொல்லைபுறம் வா’ என்று சொல்லி அந்த குரல் முன்னே செல்ல, அது திவ்யா அம்மாவின் குரல் என்று புரிந்து ஹரிஷ் உடனே எழுந்து பின்னாடி சென்றான். பாட்டி ஹாலில் தூங்கிக்கொண்டிருக்க, மெதுவாக அவளை எழுப்பாமல் பின்புறம் செல்ல, அங்கே லைட் எரிந்துகொண்டிருக்க, திவ்யாவை காணவில்லை, ‘என்னடா நாம கண்டது கனவா என்ன’ என்று கண்ணை கசக்கி கொண்டு பார்க்க,