‘ஆமாண்டி அவரு எந்த காசு வந்தாலும் நகை புடவைன்னு ஏதாவது வாங்கிட்டு வருவாரு அப்படியே சேர்ந்தது தான் இது, சாகுற வர அந்த மனுஷன் இந்த குடும்பத்துக்காகவே உழைச்சிட்டு போயிட்டாரு’ என்று சொல்லி லேசாக கண்ணை தொடைக்க,
‘விடுக்கா, எல்லாம் போகணும்னு நேரம் இருந்தா போய் தான் தீரனும், பிடிச்சா வைக்க முடியும்’ சாந்தி ஆறுதலாக பேச,
‘அதுவும் சரிதாண்டி, அன்னைக்கே ஜோசியர் சொன்னாரு, இந்த சிறுக்கிக்கு பெத்த அப்பன பாக்குற பாக்கியம் இல்ல, தோஷம் இருக்கு, எனக்கு இரண்டு தாலி தோஷம்ன்னு, என்ன என்னவோ சொன்னாரு, அதுக்கு பரிகாரம் பண்ணி இருந்தா ஒரு வேலை அவரு நம்ம கூட இருந்திருப்பாரோ என்னவோ’ என்றாள் திவ்யா கவலையாக,
‘அப்படியெல்லாம் இல்லக்கா, இந்த காலத்துல எத்தன பேரு ஜோஷியத்த நம்புறாங்க, எல்லாம் விதின்னு நினைச்சிக்கோ, இப்போ உன் புருஷன் இருந்தா இப்படி உன் புள்ளைக்கு நீ அவுத்து காமிக்க முடியுமா இல்ல இப்போ அவனையே கல்யாணம்தான் பண்ண முடியுமா? எல்லாம் நல்லதுக்குனு நினைச்சிக்கோ’
‘கல்யாணம் பண்ண முடியுமான்னு தெரியலடி, ஆனா அவன் கேட்டா கண்டிப்பா முந்தானை விரிச்சிருப்பேன்’ என்று வெக்க புன்னைகையோடு திவ்யா கூற,
‘அடிப்பாவி, புருஷன வச்சிக்கிட்டே பையனுகூடையும் படுப்பியா, நீ சரியான தெவிடியாடி, நீ என்ன சொல்ற என் அரிப்புக்கு ஊரே வந்தாலும் பத்தாதுன்னு’ என்று சொல்லி திவ்யாவின் குண்டியை சாந்தி கிள்ள, அந்த நேரத்தில் செண்பகம் நிச்சயதார்த்தத்துக்கு தேவையான பொருள்களை வாங்கி உள்ளே நுழைய அவளுடன் பள்ளியில் இருந்து திவ்யா அம்மாவை பார்க்கும் ஆவலோடு ஹரிஷும் நுழைந்தான்.
வீடு தொடைக்க பட்டு, சுத்தமாக வாசனையாக இருந்தது, வீடு வந்ததும் திவ்யா அம்மாவை கட்டி தழுவி கொள்ளலாம் என்று நினைத்து வந்தவனுக்கு திவ்யா அம்மா கண்ணுலையே படவில்லை. தன் அறைக்கு சென்று புத்தகங்களை எடுத்து வைத்துக்கொண்டிருக்க, செண்பகம் உள்ளே நுழைந்தாள், ‘இந்தாடா இது புது வேஷ்டி சட்டை, குளிச்சிட்டு வந்து இத கட்டிக்கோ’ என்று ஹரிஷின் கையில் புது துணிகளை கொடுத்தாள் செண்பகம். ஹரிஷ் குளித்து முடித்து புது துணி உடுத்த அதற்குள் வீட்டில் சிலர் நடமாட்டம் பேச்சுக்குரல் கேட்க. ஹரிஷிற்கு இன்று நிச்சயதார்த்தம் என்று புரிந்தது. புது துணிகளை அணிந்து ஹரிஷ் காத்திருக்க, ஐயர் ஒருவரது குரலும் கேட்டது.