நான் கடலை மாவை தண்ணீர் ஊற்றி பிசைந்து கொண்டே கேட்டேன் “சங்கர் எப்படிடி அர்ச்சனா”
“அவரை பத்தி உங்களுக்கு தான் தெரியுமே”
“லூசு நான் அதை கேட்கல, உன்னை சந்தோசமா வச்சி இருக்கானாடி, அந்த விஷயத்துல எல்லாம் எப்படி”
“ச்சி போங்க அக்கா” வெங்காயத்தை கட் செய்து கொண்டு இருந்தவள் வெட்க பட்டாள்.
“சும்மா சொல்லுடி, ஒரு நாளைக்கு எத்தனை தடவை பண்ணுவீங்க”
“நாளைக்கு எல்லாம் இல்லை வாரத்துக்கு ஒன்னு”
“வாட், என்னடி சொல்லுற”
“ஆமா, இன்னும் ஒரு வருஷம் வேளையிலே போகஸ் பண்ணனும் அப்படின்னு சனி கிழமை மட்டும் தான் பண்ணுவோம்”
“நீ ஏண்டி ஒத்துக்கிட்ட அதுக்கு”
“அட போங்க அக்கா, மொதல்லே ஒண்ணுமே வேணாம் அப்படினாரு. இதுவே சண்டை போட்டு வாங்கினது”
“இது எல்லாம் கால காலத்திலே நடக்க வேண்டியது. வயசு ஆயிடிச்சுன்னா அப்புறம் குழந்தை எல்லாமே கஷ்டம்”
“அவரு கிட்ட நானும் இதே தான் சொன்னேன். அவரு அதுக்கு என்னோட விந்தை எல்லாம் ஸ்பெர்ம் பாங்க்ல பத்திர படுத்தி வச்சி இருக்கேன் அப்படின்னு சொல்லிட்டாரு”
“சே அதுக்கு எல்லாம் பேங்க் இருக்கா”
“ஏன் அக்கா உங்களுக்கு தெரியாதா. பாலன் மாமாவும் டெபாசிட் பண்ணி இருக்காராமே”
“எனக்கு தெரியாது, உன்னால வாரத்துக்கு ஒன்னும் போதுமா”
“முடியாது தான்”
“ரொம்ப கஷ்டம் இந்த சங்கர் ஏன் இப்படி இருக்கான். பாலன் எல்லாம் கல்யாணம் ஆன புதுசுல வெளியே விடவே மாட்டாரு. 25 நாளைக்குளே 100 தடவைக்கு மேல பண்ணி இருந்தோம்”
“மாமாவா அப்படி, பார்க்க சைலெண்டா இருக்காரு”
“ஆளு பார்க்க மட்டும் தான் அப்படி, பெட்டுல செம வ்யாலன்ட். எனக்கு இப்ப வரைக்கும் அவரோடது நினைச்சா பயம் தெரியுமா”
“ஏன்”
“சங்கருக்கு எவளோ பெருசு இருக்கும்” எனக்கு தெரிந்து இருந்தாலும் சும்மா கேட்டேன்.
அவள் தன்னுடைய கையை வைத்து அளந்து காட்டினாள்.
“மண்டு, முழுசா எக்ஸ்பாண்ட் ஆனா எவளோ பெருசுடி இருக்கும்” சங்கரை வேண்டும் என்றே சிறுமை படுத்தினேன்.
“முழுசா எக்ஸ்பாண்ட் ஆனா தான் அக்கா அவளோ பெருசு”
“ஓஹ் சரி” ஒன்றும் பேசாமல் மாவிலே மிளகாய்த்தூளை பிசைந்து கொண்டு அடுத்து அவள் கேட்கும் கேள்வியை எதிர் பார்த்துக்கொண்டு இருந்தேன்.