“காலம் மாறுது சுகு. அதுக்கு ஏத்த மாதிரி நாமும் மாறணும்டீ. சும்மா வேல்யூ.. வேல்யூ… வெங்காய வேல்யூ… பழைய வேல்யூசையெல்லாம் இன்னும் எவ்வளவு காலத்துக்கு நாம கொண்டாட முடியும்? வர வர எனக்கு இதையெல்லாம் கேக்கறதுக்கே ரொம்ப எரிச்சலா இருக்கு?
“சும்மா சொல்றே நீ. உன்னைப்பத்தி எனக்கு தெரியாதா?” சுகன்யா அவன் தலை முடியை கலைத்தாள். சீராக்கினாள். மீண்டும் கலைத்தாள்.
“என்னைப்பத்தி உனக்கு என்னத் தெரியும்? ம்ம்ம்… சொல்லு?” செல்வாவின் கண்கள் மின்னியது.
“நீ என்னச் சொன்னாலும், கடைசீல உங்க அம்மா சொல்றதைத்தான் கேப்பே? நீ ஒரு அம்மா பேபி..!” சுகன்யா உரக்கச் சிரித்தாள்.
“ஹேய்.. சுகு என் வீக் பாய்ண்ட்டை நீ சும்மா சும்மாத் தொட்டு பாக்காதேடீ?” அவன் மெல்ல உறுமினான்.
“செல்வா.. உன் வீக் பாய்ன்ட்டு, உன் பேண்ட்டுக்குள்ள இருக்குன்னுல்லா நான் நெனைச்சிக்கிட்டு இருக்கேன்..?” சுகன்யா குலுங்கி குலுங்கிச் சிரித்துக் கொண்டே அவன் புடைப்பை மெல்லத் தடவினாள்.
“அம்மாங்கற வீக்னஸ் என் மனசுல இருக்கு. அடுத்த வீக்னெஸ் இப்ப உன் கையில இருக்கு… ஆனா அவனை நீ வீக்குன்னு நெனைச்சுக்கிட்டு இருக்காதே?” செல்வா தன் வலது கரத்தை சுகன்யாவின் அடிவயிற்றின் கீழ் அனுப்ப முயன்றான்.
‘ம்ம்ம்ம்’ முனகிய சுகன்யா அவன் கையை இறுகப்பற்றி தன் அடிவயிற்றோடு நிறுத்தினாள்.
“செல்வா… பொம்பளை ஒப்பனா பேசினா எந்த ஆம்பிளையாலும் அதைத் தாங்கிக்கமுடியாது…”
“நானும் அதைத்தான் சொல்றேன்… நீங்க பொட்டைச்சிங்க… மனசுக்குள்ள ஒண்ணை வெச்சிக்கிட்டு, வெளியில வேற மாதிரி சீன் போடறவங்க… பொம்பளை மனசு கடல் மாதிரி ஆழம்ன்னு சும்மாவா சொல்றாங்க… இதுவும் எல்லாருக்கும் தெரியும்…”
“செல்வா… ப்ளீஸ்… லெட் அஸ் ஸ்டாப் தீஸ் ஃப்யூட்டைல் ஆர்க்யுமென்ட்ஸ்..”
“சுகன்யா… நீயும் ஒரு பொம்பளை… படிச்சவ… வேலைசெய்யறவ… உன் மனசுலயும் மிடில் கிளாஸ் வேல்யூஸ் பத்தி ஒரு ஒப்பீனியன் கண்டிப்பா இருக்கும். கல்யாணத்துக்கு முன்னாடி காதல் ஜோடிகள் தங்களுக்குள்ள வெச்சிக்கிடற உடல் உறவைப்பத்தி நீ என்ன நெனைக்கறே?”
“செல்வா என்னை நீ சும்மா வம்புக்கு இழுக்காதே…! கொஞ்ச நேரம் பேசாம இரு ப்ளீஸ்..!”
“நான் ஒரு
“வழவழா கொழா கொழா’ன்னு நீ என்னை அடிக்கடிச் சொல்றே. எனக்குன்னு எந்த ஒப்பீனியனும் இல்லேன்னு கிண்டலடிக்கறே. இப்ப நீ மட்டும் என்ன வாழறே?”
“செல்வா நீ ஒரு வழவழா கொழ கொழா மட்டுமில்லே… அதுக்கும் மேல…”
எதற்காகத் தான் இந்த வார்த்தையைப் பேசினோம் என்று தன் நாக்கை அழுத்திக் கடித்துக் கொண்டாள் சுகன்யா. பேச ஆரம்பித்த வார்த்தையை முழுவதுமாக முடிக்காமல், தன் தலையை குனிந்து கொண்டாள். தன்னை செல்வா இன்று வீணாக தேவையே இல்லாத ஒரு சண்டைக்கு இழுக்க முடிவு செய்துவிட்டான் என்பது அவளுக்கு மெல்ல மெல்ல புரிய ஆரம்பித்ததால், அவன் பேசுவதைக் கேட்க கேட்க அவளுக்கு எரிச்சல் பொத்துக்கொண்டு வந்தது.
“அதுக்கும் மேல… நான்… என்னடீ.. ஏன் நடுவுல நிறுத்திட்டே? தைரியமாச் சொல்லு…”
“என் மனசுல இருக்கறதை ஓப்பனா சொல்ல எனக்குத் தைரியமிருக்கு. அதை கேக்கறதுக்கு உனக்குத் தைரியமிருக்கா?” சுகன்யாவின் நாவிலும் சனி குடியேறினான்.
“சொல்லுடீ.. சும்மா நீ மொக்கைப் போடாதே… என்னாலத் தாங்க முடியலே…” செல்வா கிண்டலாகச்சிரித்தான்.
சுகன்யா கடைசியில் அதுவரை தான் கட்டிக்காத்துக் கொண்டிருந்த தன் பொறுமையை இழந்து தன் முகத்தைக் கல்லாக்கிக்கொண்டு நிதானமாகச் சொன்னாள்.
“நீ ஒரு வடிகட்டின ஹிப்போகிரட்டுங்கறது என் எண்ணம்…”
“சுகன்யா… அப்படி என்னடி… ஹிப்போகிரஸியை நீ என் கிட்ட பாத்துட்டே?”
செல்வா சிரித்துக்கொண்டே கேட்டபோதிலும், சுகன்யாவின் அந்த ஒளிவு மறைவில்லாதப் பேச்சைக் கேட்டதும் செல்வா வெகுவாக தன் மனதில் அடிபட்டான். கொஞ்சம் கொஞ்சமாக குறைந்து சருகாகிக்கொண்டிருந்த கோபம் மீண்டும் அவன் அடி மனதில் எரிச்சல் துளிர்விட்டது. எரிச்சல் கோபமாக மாறி வெகு வேகமாக கிளைவிட்டு வளர ஆரம்பித்தது.
Kat dennings
Please stop this story episodes and start new …this story not good
It’s a Very good love Story. Please complete it.
Pl. Complete this story. It’s a fine love Story.
I want the remaining part of the story so make it continue further
I like this story very much and it’s a rare good story