சென்னை. மாலை மணி 4. 00 P.M. தரமணி.
ஒதுக்குப்புறத்தில் இருந்த பிரமாண்டமான ப்ளாட்டில் பத்தாவது மாடி.
படுக்கை அறையில் இருந்த நான் என்னை கண்ணாடியில் பார்த்துக் கொண்டேன்.
மஞ்சள் பார்டர் போட்ட பச்சைக் கலர் சுடிதார். மெழுகால் செய்யப்பட்டது போன்ற மழ, மழ முகம். சற்றே வளைந்த புருவங்கள், கருத்த கண்கள், சற்றே நீண்ட மூக்கு. திரண்ட மார்பகங்கள். இரு மார்புக்கும் நடுவே வியக்கத்தக்க பள்ளத்தாக்கு!
இதுதான் நான் அதாவது பார்வதி குட்டி. செல்லமாக பாரு குட்டி!
லேசாக என் உதட்டைப் பார்த்துக் கொண்டேன். லேசாக, மென்மையாக இருந்தது. சிவந்த நிறத்தில் லிப்ஸ்டிக் போட்டிருந்தேன். கவர்ச்சியாகத் தான் இருந்தது. பற்கள் மின்னல் தெறித்து என் உடல் ஆரோக்கியத்தை சொன்னது.
வெண்டைக்காய் விரல்கள், பவள நகங்கள் என்று ஒரு சினிமா கவர்ச்சி நடிகையை போலத்தான் இருந்தேன். காதில் இரண்டு ஜிமிக்கிகள் ஆடின. கழுத்தில் மெல்லிய தங்க தாலிக்கொடி நான் திருமணமானவள் என்று சொன்னது. என் நெற்றிக்கு நடுவே வடக்கு இந்தியர்கள் வைப்பது போல குங்குமம் வைத்திருந்தேன். துணிக்கடையில் வைத்திருக்கும் பொம்மைகள் போல அளவான கச்சிதமான அளவுகள். என் சந்தன முதுகு என் அழகை கூட்டியது. ஆனால் என் இடையில் இருந்த இரண்டு வெள்ளை டயர்கள் என் வயது 40 என்று சொல்லியது. என் தலைமுடி நான் கேரளாவை சேர்ந்தவள் என்று சொல்லாமல் சொல்லியது.
சென்னையில் அதிசயமாக மழை தொடர்ந்து பெய்துகொண்டு இருக்கிறது. சீதோஷ்ண நிலையும் அருமை. இருந்தாலும் எனக்கு லேசாக வியர்த்து இருந்தது. மனம் என் தாய் வீடு எர்ணாகுளத்தை சென்னைக்கு கம்பேர் செய்து கொண்டு இருந்தது. வியர்வையில் என் காதருகே உள்ள மயிற்கற்றைகள் லேசாக ஒட்டிக் கொண்டு இருந்தது.
சில நாட்களாகவே மனதில் ஒரு காதல்(காம) உணர்ச்சி. நிச்சயமாக ஒரு சந்தோஷமாக திருமணமான பெண்ணுக்கு இது தேவையில்லை – மறுபடியும் காதல் வயப்படுவது கணவனைத் தவிர. அது எனக்கு ஏற்பட்டது. ஆனால் பிரச்சனை என்னவென்றால் அவன் என்னை விட இளையவன். மேலும் பிரச்சனை என்னவென்றால் அவன் என்னுடய மகன். நான் காதலித்தது என் மகனைதான். பல காலம் என் கணவனுக்கு உண்மையாக இருந்து விட்ட பிறகு (சுமார் 20 வருடம்), இப்போது திடீரென்று என் மகன் மேல் எனக்கு விருப்பம் வந்திருக்கிறது.