அந்த மழையிலும் தொடர்ந்து அடிக்கும் காற்றினால் ஏற்பட்ட குளிரிலும் அவன் விட்ட மூச்சுக்காற்று என் உடம்பில் படாமல் இருக்கவில்லை. அவனின் மூச்சுக்காற்று என் பரிசத்தில் பட்டதும் அதுவரை கொஞ்சம் அடங்கியிருந்த என் காம உணர்ச்சிகள் மீண்டும் கிளர்ச்சியடைந்து எழ ஆரம்பித்தன. இது மாதிரி என் பரிசத்தை அவனின் கைகள் ஏற்கெனவே ஒருமுறை தொட்டு இருக்கின்றன.
சில மாதங்களுக்கு முன்பு அவன் அந்த அபார்ட்மெண்டிற்கு வந்து குடியேறிய சில தினங்கள் தான் ஆகியிருந்தன. அவன் மட்டும் மொட்டைமாடியில் நின்று காலையில் ஏதோ எக்ஸசைஸ் பண்ணிட்டு இருந்தான். நான் வருவதை கூட கவனிக்காமல் அவனுடைய வேலையிலே கவனமாக இருந்தான். ஆனால் நானோ அவனையே பார்த்து ரசித்துக் கொண்டே ஏதோ ஒரு மயக்கத்தில் அவன் மீது போய் மோதி எங்களின் இருவரின் கால்களும் பிண்ணி கீழ விழபோகும் போது சரியாக திரும்பி என் இடுப்பில் ஒருகையும் தோள்பட்டையில் ஒருகை வைத்து பிடித்து என்னை விழாமல் தடுத்து நிறுத்தினான்.
என்னை அவன் அப்போது தொட்ட போது எந்த மாதிரி ஓர் உணர்வை உணர்ந்தேனோ அதே உணர்வு இன்று என் பரிசத்தை தொட்டு ரெயின்கோர்ட் போட்டுவிடும் போது உணர்ந்தேன்.. அவனாக என்னை விட்டு விலகி செல்லும் வரை அந்த உணர்விலே மிதந்து கொண்டிருந்தேன். அவன் விலகி செல்லும் வரை அவனுடைய மூச்சுக்காற்றை நானும் சுவாசித்துக் கொண்டு தான் இருந்தேன்.
அதே மாதிரி எனக்கு எதிரில் நின்ற அவனும் மழையில் நனைந்த என் பரிசத்தின் மேல் ஒருவித மயக்கத்தில் இருக்கிறான் என்பதை அவனுடையை பார்வை தெளிவாக காட்டியது. ஆனால் என்னை போன்றே ஒரு சிறு தயக்கம் அவனுக்குள்ளும் இருக்கிறது. அவன் விலகும் சில வினாடிகள் வரை உணர்ச்சிகள் விட்ட ஆழான சூடான மூச்சுக்காற்றை அவனும் சுவாசித்து இருக்கிறான். அதனால் உடனே என்னை விட்டு விலகாமல் சில வினாடிகள் இருந்து மெதுவாக என்னை விட்டு விலகியிருக்கிறான்.
இப்படி இருவருக்குள்ளும் ஒருவித மயக்கமும் தயக்கமும் அனைத்திற்கும் இருந்துக் கொண்டே இருந்தது. இருவரின் மன ஓட்டங்கள், எண்ணங்கள் ஒன்றாக இருந்தாலும் தயக்கத்தை யார் முதலில் உடைத்து தாகத்தை தீர்ப்பது என ஒரு குழப்பத்துடன் தயக்கமும் இருந்தது. பின் அவன் தான் எங்களுக்குள்ள இருந்த தயக்கத்தை உடைத்து பேச ஆரம்பித்தான்.. அவனை போன்றே அவனின் குரலும் இனிமையாக இருந்தது.
“நீங்க அக்ஸரா அபார்மெண்ட்ல குடியிருக்கீங்க தான.. பி பிளாக் 204ல” ஒருவித தயக்கத்தோடு கேட்க
“ம்ம். ஆமா.. அங்க தான் குடியிருக்கேன்” தயக்கத்தோடு பதிலளித்தேன்..
“மழைல எங்க போய்ட்டு வரீங்க.. அதுவும் இப்படி மழை பெஞ்சிட்டு இருக்கும் போது லக்கேஜ் வேற அதிகமாக இருக்கு.” அக்கறையோடு கேட்க
“இல்ல.. என் ஹஸ்பண்ட் வேலை விசயமா வெளியூர் போயிருக்காங்க. அதான் என் அம்மாவ போய் ஒரு எட்டு பாத்திட்டு வந்திடலாம் ஒரு வாரத்துக்கு முன்னோடியே போய்ட்டேன். இன்னிக்கு ஹஸ்பண்ட் ஊர்ல இருந்து வந்திடுவேன் சொன்னதுனால ஊர்ல இருந்து திரும்பினேன். வர வழியில மழையினால பஸ் லேட்.. இங்கையும் விடாம மழை பெய்திட்டே இருந்திருக்கு.. அது தெரியாம கிளம்பி வந்திட்டேன்..” ஏதோ குறுட்டு தைரியத்தில் அவன் கேட்க கேள்விக்கு இவ்வளவு பெரிய விளக்கத்தை குடுத்துவிட்டேன்.
நான் சொன்னதையும் கண் இமைக்காமல் சிரித்த முகத்துடன் அவனும் ரசித்து கேட்டான். அவன் என்னையும் நான் பேசியதை ரசிக்கிறான் என்பதே எனக்கு ஒருவித வார்த்தையால் சொல்லிவிட முடியாத மயக்கத்தையும், கிறக்கத்தையும் தந்தது. அந்த உணர்வே உடல் முழுவதும் பரவி உணர்ச்சிகளை எல்லாம் மீண்டும் ஒருமுறை உயிர்த்தெழ செய்தது.. அவனுடைய இந்த பேச்சு தொடருமா என தெரியவில்லை. தொடர்ந்தால் நன்றாக இருக்கும் என நினைத்தேன்.. நான் நினைத்த மாதிரி அவன் மீண்டும் பேச்சை தொடங்கினான்.. ஆனால் ஒரு தயக்கம் இன்னும் அவனிடம் இருப்பது தெளிவாக அவன் அணுகுமுறையில் இருந்து தெரிந்தது.
“இது தான் தாம்பரம் போறதுக்கு லாஸ்ட் டிரெயின் டிக்கெட் எடுக்கும் போது சொன்னாங்க..”
“ம்ம் ஆமா.. நா டிக்கெட் எடுத்திட்டு வந்து நின்னுட்டு இருந்தேன்.. அப்பதான் அனொன்ஸ் பண்ணாங்க.. கொஞ்ச நேரத்துல உயிர் போய் உயிர் வந்த மாதிரி இருந்தது. பஸ் இன்னும் லேட்டா வந்து இருந்தா என்ன பண்ணியிருப்பேன் எனக்கே தெரியல.”
“ஏன் டிரெயின் இல்லைனா என்ன பஸ் இல்ல கேப் புக் பண்ணி போக வேண்டிதான”
“டிரெயின் போனாலே தாம்பரம் போய் சேர ஒன் ஹவர் மேல ஆகும். பஸ் இல்ல கேப் புக் பண்ணி இந்த ரோட் டிராபிக்ல போய் சேர இன்னும் ஒன் ஹவர் ஆனா கூட ஆச்சரியம் பட ஒன்னுமில்ல..”
“ம்ம். ஆமா.. அதுவும் உண்மை தான்.”
“பஸ்ல பிரச்சனை இல்ல. கேப் புக் பண்ணி தனியா போனதில்ல.. எனக்கு தனியா இருக்கனும், தனியா டிராவல் பண்ணனும்னாலே பயம்.. அதான் டிரெயின் போயிடலாம் முடிவு பண்ணி வந்தேன் அண்ட் மொபைல் எல்லாம் பேக் உள்ள இருக்கு. அதலாம் இப்படி பெய்திட்டு இருக்க மழைல எடுத்து கேப் புக் பண்ணி லக்கேஜ் வச்சிட்டு போறது முடியாத ஒன்னு..”
“ம்ம்.. கரெக்ட் தான்..”
“கேப் இந்த மழைல புக் பண்ணினா கிடைக்கும் கன்பார்ம் சொல்ல முடியாது..”
“ம்ம். எஸ்.. நீங்க சொல்ற மாதிரி கேப் கரைட் டைம் கிடைக்கலனா கஷ்டம் தான்..