நாங்கள் கடைசியாக சந்தித்து எங்கள் உணர்ச்சிகளை பகிர்ந்துகொண்டு பிரிந்திருந்தால் நான் பிரபு வரும் போது எல்லாம் அவனுடன் தொடர்ந்து படுத்திருப்பேன்னா? என் கணவருக்கு தொடர்ந்து துரோகம் செய்திருப்பேன்னா? இது தெரிய வாய்ப்பில்லை என்று மீரா நினைத்தாள், அவர்கள் பிரிவு வேற மாதிரி இல்லையா நடந்தது.
அதெல்லாம் சரி அனால் ஏன் என்னிடம் ஒண்ணுமே சொல்லாமல் போன என்று தெளிவு படுத்திலே,” கேட்டாள் மீரா.
“இரு, நான் அதுக்கு வரேன். வேலைக்கு மட்டும் நான் இங்கே இருந்து போகவேண்டும் என்றால் கூட பரவாயில்லை அனால் என் மாமா நான் அவர் மகளை திருமணம் செய்துவிட்டு தான் போகணும் என்று ரொம்ப வற்புறுத்தினர்.”
“ஏன் இது திடீரென்று? நீ ஒரு முறை கூட அவளை பற்றி எதுவும் சொன்னதில்லையே, நாமதான் எத்தனையோ முறை சந்தித்து பு….,” மீராவால் புணர்ந்து என்ற வார்த்தையை சொல்ல முடியவில்லை.
“இது ஒன்னும் திடீரென்று நடந்தது கிடையாது. நம்ம குடும்பங்கள், அதாவது, என் குடும்பமும் என் மாமா குடும்பமும் இதை பற்றி முடிவு எடுத்து ரொம்ப வருடங்கள் ஆகிவிட்டது. நான் தான் இதை தள்ளி போட்டுக்கிட்டு வந்தேன், நான் விழித்திருக்கும் ஒவ்வொரு மணி நேரத்தில் உள்ள ஒவ்வாரு நிமிடமும் உன் நினைவாகவே இருந்தால் நான் எப்படி கல்யாணத்துக்கு சம்மதிப்பேன்.”
“உண்மையாகவா?” முதல் முறையாக மீரா முகத்தில் ஒரு சிறு புன்னகை தோன்றியது.
:நான் இதில் பொய் சொல்லுவேன்னா?”
அவன் மனைவியை விட அவனுக்கு அவளை தான் அவன் அதிகம் விரும்புகிறான் என்பது மீராவுக்கு மகிழ்ச்சியை கொடுத்தது.
“வற்புறுத்தலால் தான் நீ உன் மாமா பொண்ணை கல்யாணம் பண்ணினே என்று சொல்லுறியா?”
“வற்புறுத்தலால் என்று சாதாரணமாக சொல்லிறமுடியாது. எனக்கும் என் அப்பாவுக்கும் பெரும் வாக்குவாதம் ஏற்பட்டது. என் அம்மா ஆலா துவங்கிட்டாங்க. குடும்பத்தில் பூகம்பம்மே வெடித்தது. அந்த கோபத்தில் தான் நான் இதுவரை என் தந்தையை பார்க்க வருல.”
மெய்யையும் பொய்யையும் கலந்து பிரபு சொன்னான். குடும்பத்தில் பூகம்பம் வெடித்தது உண்மை, அவன் தாய் அழுதது உண்மை அனால் மற்றவை எல்லாமே பொய்.
அதனால் தான் அவன் மீண்டும் இங்கே வருளயா. அவன் அப்பா மரண படுக்கையில் இருக்கிறார் என்பதால் தான் அவன் சமாதானம் ஆகி இங்கே வந்திருக்கான், என்று மீரா மனதில் நினைத்துக்கொண்டாள்.
“என்ன நடந்தது என்று என்னிடம் சொல்லி இருக்கலாமே, உன் நிலைமை புரிஞ்சிருக்கும். நம் இடையே நிரந்தர உறவு இருக்க முடியாது என்று எனக்கு தெரியும். நீ சொல்லாமல் போன விதம், என்னை நீ பயன்படுத்திவிட்டு வீசி எரிந்தது போல உணர்ந்தேன்.”
“என்னை மன்னிச்சிரு மீரா நான் அப்படி யோசிக்கில. இப்படி செய்தால் தான் உனக்கு நல்லது என்று நினைத்தேன்….சரவணனுக்கு கூட. ”
“என் புருஷனுக்கும்?? எப்படி?”
“நான் உன்னிடம் ரொம்ப நெருங்கிவிட்டேன், நான் உன்னைப் பார்த்திருந்தால், உன்னை விட்டுவிட்டு அப்படியே செல்ல முடியாது என்று நான் உணர்ந்தேன். அந்த மனா வலு எனக்கு இருந்திருக்காது. என்ன வந்தாளாம் சரி என்று நான் உன்னை என்னுடன் இழுத்து ஓடிப்போயிருப்பேன். “
Super ah irukku continue pannunga Bro
Intha story author ta naan pesalama
Hh
Mm
Neengathan author ah
கதைய படிக்க கஷ்டமா இருக்கு