வழிமறியவள் – Part 47 29

சதிஷ், முடிவுன்னு எதுவும் நினைக்கல

எப்படி ஆரம்பிக்கலாம்னு தெரியல……..

இப்போதைக்கு அவ அங்கயே இருக்கட்டும்.

அவ சந்தோசமா இருக்கிறதை பார்த்தேன்.

அவளை சத்தம் போட்டு இங்கே கூட்டிட்டு வந்தாலும் அவ சந்தோசமா இருக்க மாட்டா.

செல்வி, ஹசன் சாரை நினைச்சி எதுவும் பயப்படுறியாடா.

சதிஷ், இல்லக்கா, அவர் நல்லவர், பேசி பார்க்கலாம்.

ஆனா பவித்ராவை நினைச்சா தான் எனக்கு பயமா இருக்கு.

அவங்க ரெண்டு பேருடைய நெருக்கத்தை நீ பார்கலைக்கா

அவ்வளவு நெருக்கம்.

செல்வி, நெருக்கம்ன்னா நீ எதை சொல்ற தம்பி.

சதிஷ், எல்லாத்தையும்தான்,

அவங்க ரெண்டு பேரும் பேசிக்கிறதில் இருந்து,

அவங்க கொஞ்சிக்கிறதும்,

படுக்கையில் ரெண்டு பேரும் ஒண்ணா படுத்து

கட்டி பிடிச்சிக்கிறதும்,

அதுமட்டுமல்ல,

அவ அவருடைய சுண்ணியை ஊம்புறதை பார்க்கணுமே

செல்வி, சீ, ஏண்டா………….

சதிஷ், நீ தானே கேட்ட, இதுக்கே இப்படின்னா

நேர்ல பார்த்த எனக்கு எப்படி இருக்கும்.

செல்வி, நீ ஏன்டா அதை பார்த்த.

சதிஷ், கேட்டியே ஒரு கேள்வி…………..

செல்வி அமைதி ஆகிட்டா

செல்வி, சரி என்ன பண்ண போற

சதிஷ், சொல்றதை நல்ல கேட்டுக்கோ

ஹசன் கம்பனில எனக்கு வேலை போட்டு கொடுக்கிறதா சொல்லிருக்கார்.

அதனால் நான் அவங்க கூடயே தங்க போறேன்.

செல்வி, என்னடா சொல்ற

சதிஷ், நீங்க பண்ண கூத்துக்கு நான் என்ன பண்ண முடியும்.

இக்கட்டான சூழ்நிலைக்கு என்ன தள்ளீடீங்க.

நான் என்ன பண்ணாலும் எனக்குதான் கெட்ட பேர்.

நான் அவளை வலு கட்டாயமாக கூட்டிட்டு வந்தாலும்

அவ ஏதாவது பண்ணி தொலைச்சா அப்பவும் எனக்குதான் அசிங்கம்.

அதுக்கு இது மேல் னு என் மனசுக்கு படுது.

செல்வி, அம்மா அப்பா கேட்டா என்னடா சொல்ல முடியும்.

சதிஷ், பவித்ரா பல மாசமா அங்கே தான் இருக்கா,

யாரு என்ன பண்ணீங்க.

நம்ம அம்மா அப்பாவும் அமைதியாக இருக்காங்க.

அவ அம்மா அப்பாவும் அமைதியாக இருக்காங்க.

அவ அண்ணன் பாலுவும் ஒன்னும் பண்ணாம அமைதியா இருக்கான்.

நான் என்னதான் பண்றது.

செல்வி, நீ சொல்றது எனக்கு புரியுதுடா.

ஆனா, நான் சொல்ற விஷயமே வேற.

நீ அவங்க கூட தங்க சம்மதிச்சின்னா, உனக்கு என்ன

மரியாதை இருக்கும்.

சதிஷ், போடி இவளே, நல்ல அசிங்கமா சொல்லுவேன்.

தேவடியாளுங்க எல்லாம் ஒன்னு சேர்ந்து

கண்டவன் கூட படுத்து எழுந்தீங்க.

அப்போ எல்லாம் என் நினைவு வரலையாகும்.

இப்போ என் மரியாதை பத்தி கவலை படுற.