ப்ரீத்தி: so, பொண்ணு வீட்டுகாரங்களா அவளுக்கு எல்லாம் தெரியனும்னு நான் தான் எல்லாத்தையும் சொன்னேன்
அருண்: நான் தான் இவன் கிட்ட யேர்கனவே சொல்லிருந்தேன்ல அத பத்தி இவ கிட்ட யாரும் எதையும் சொல்ல கூடாதுனு
ப்ரீத்தி: ம்ம்ம்…… ஆனா இப்போ தெரியலனா இவளும் இவ தங்கச்சி ஏதோ தப்பான ஒருத்தன கட்டி கொடுத்துடாங்கனே நெனைச்சிட்டு இருப்பா அதான்….
பின் சிறிது நேரம் அமைதி நிலவியது…. அருண் மெல்ல நடந்து மாடியின் மறுமுனைக்கு சென்றான்…. ப்ரீத்தி வாசுஹி-யிடம் கண் காமிக்க அவளும் அவன் பின்னாலே சென்றாள்… கொஞ்சம் நகந்து சென்று அருண் திரும்பி பார்க்க அவன் பின்னால் நின்றிருந்தாள் வாசுஹி…. இருவ்ர் கணும் நேருக்கு நேர் நேரிடையாக சந்தித்தது….
வாசுஹி: sorry…….
அருண்: ………… (அருண் ஏதும் சொல்லாமலிருந்தான்)
வாசுஹி: உனக்கு சொன்னது கேட்டிச்சா இல்லியா??? (சற்று குரலை உசத்தினால்)
அருண்: ம்ம்….. (ஸசொல்லி கொண்டு எங்கோ பார்த்தான்)
வாசுஹி: ஏன் டா??? என்னைக்கோ செஞ்ச தப்புக்கு இன்னும் கொள்ளுர….
அருண்: ………
வாசுஹி: இனிமே எதையும் மாத்த முடியாது தான்…. ஆனாலும் நீ நெனைச்சா நாம அன்னைக்கு இருந்த போலயே best ever friends-சா இருக்கலாம் டா… (இதை சொல்லும் போது அவள் குரல் தளுதளுக்க அவள் பக்கம் திரும்பி அவள் முகம் உயர்த்தினான்)
அருண்: சரி டி குள்ளச்சி………
அருண் இப்படி தான் வாசுகியை கல்லூரி படிக்கும் காலத்தில் வெறுப்பேற்றுவான்,காரணம் அவர்கள் நால்வரில் அவள் தான் உயரம் கம்மி… அவன் இவ்வாறு சொன்னதும் முகம் மலர்ந்து அவனை லேசாய் கட்டி கொண்டு கண் கலங்கினாள் வாசுஹி…. இவர்களை பார்த்து மற்ற இருவரும் கிண்டல் செய்தனர்…. பின் நாங்கு பேரும் ஒன்றாய் அமர்ந்து பழை விஷயங்களை பேசி சிரித்து கொண்டிருக்க அவர்கள் நடுவினில் இருந்த பழைய நட்பு மீண்டும் துளிர் விட ஆரம்பித்தது……
மதியவேளை அனைவரும் உணவு உண்டுவிட்டு அவரவர் அறைகளில் ஓய்வு எடுத்து கொண்டிருந்தனர்…. பரந்தாமனோ நீண்டநாள் மனபாரம் நீங்கியதாலும், ப்ரயாண களிப்பினாலும் மெய் மரந்து தூங்கினார் கூடவே லக்ஷ்மியும்….. அனு வெகு நேரமாய் அழுத குழந்தைக்கு பால் கொடுக்க சுசி-யும் தனு-வும் குழந்தையை இன்னொரு அரையில் தூங்க வைத்து விட்டு துணையாய் இருந்து கொண்டிருந்தனர்… வாசுஹி ப்ரீத்தியுடன் அவள் வீட்டிற்கு சென்றுவிட்டாள்… அருணும் விஜயும் மட்டும் ஹாலில் அமர்ந்து TV-யை வெறித்து கொண்டிடுந்தனர்…
அருணிற்கு கண் மெல்ல சொக்க விஜய் மெல்ல கழண்டு அனு-வின் அறையினுள் புகுந்து கதவை தாளிட்டான்….. கதவை தாளிட்டு விட்டு திரும்ப அனுவோ கண் விளித்து ஒருகழித்து படுத்திருந்தாள்…. அவனை கண்டு சிரித்தாள்….
‘என்னடா…. இப்போ தான் அண்ணிய பாக்க time கெடைச்சிதா????’
‘இல்லடி…. எப்பவோ வந்திருப்பென்… ஆனா எல்லாரும் கூடவே இருந்தாங்கள்ல அதான் வர முடில என் செல்ல அண்ணியே….’ என அனுவின் முகத்தில் படிந்திருந்த முடியை விளக்கி காதோரம் விட்டான்
‘ம்ம்…… எப்டி இருக்கடா செல்லம்….’ என எழுந்தமர்ந்தாள்
‘நல்லா இருக்கேண்டி……… நீ???? ’ என அவள் இடுப்பை பற்றி இழுத்து அவன் பக்கம் அமர வைத்தான் விஜய்
‘ம்ம்……’ என கைகளை உயர்த்தி தன் கூந்தலை கொண்டை போட்டு கொண்டாள்
‘உடம்பு எப்டி டி இருக்கு……’ என அவள் வயிற்றை வாஞ்சையாய் தடவினான்
‘பரவால்ல டா………’ என அவன் கையை பற்றி அப்படியே வைத்து பிடித்து கொண்டாள்
‘ம்ம்ம்ம்…………….’ என அவளை பார்த்து புன்னகையை உதிர்த்தான்
‘ம்ம்….. எப்படியோ நீ சொன்னத சாதிச்சிட்ட…!!!!’ என்றாள் அவன் காதினை திருகியவாறு