லவ் டுடே 261

ஹாலில் பெரிதாக மாட்டி வைக்கப்பட்டு இருந்த புகைப்படத்தை பார்த்தாள் வித்யா. அவளும் அவளது கணவனும் ஒன்றாக இருந்து சிரித்து கொண்டிருந்தனர் அந்த போட்டோவில்.

பிளாட்டை விட்டு வெளியே சென்று கொண்டிருந்த அறிவுமதியை எதிர் பிளாட்டில் இருந்த சோடா புட்டி முறைத்து கொண்டிருக்க அதை கண்டு கொள்ளாமல் லிப்ட் வழியே தரை தளம் வந்தான்.

அவன் வெளியே வந்து நடந்து செல்ல பார்க்கிங்கில் தம் அடித்து கொண்டிருந்த இரு இளைஞர்கள் பேசும் சத்தம் கேட்டது.

” மச்சான் கொடுத்து வச்சவன்டா. அந்த 7த் ப்ளோர் வித்யா செம கட்டைடா. வாரா வாரம் வந்து சாப்பிட்டு போறான்டா. ஓத்தா. அவ ஸ்ட்ரக்ச்சர்க்கே ஒழுகிடும். இவனுக்கு அந்த இடத்துல மச்சம் இருக்கு. ”

” ஆமா மச்சான்.நான் கூட ஒரு நாள் ட்ரை பண்ணி பார்த்தேன் மச்சான் போடா தேவிடியா பையா னு.சொல்லிட்டா மச்சான். ”

” ஆனாலும் ரொம்ப திமிரு தான். ஆனா இவன் எப்படி மடக்குனான்னு தெரியல மச்சான். அவ திமிருக்குலாம் அவ சூத்துலையே ஓக்கணும்.மச்சான். ”

இதை கேட்ட மதிக்கு கோவம் தலைக்கு ஏறியது,கையை முறுக்கி கொண்டு அவர்களை திரும்பி பார்க்க மேல வித்யா தனது பிளாட்டில் இருந்து ஜன்னல்.வழியாக மதியை பார்த்து கொண்டிருந்தாள்.

அவனை பார்த்து போ என்பது போல கை அசைக்க மதி கோவத்தை அடக்கி கொண்டு அங்கிருந்து நகர்ந்தான்.

கால் போன போக்கில் சாலையில் நடந்து வர அவன் பின்னால் இருந்து வந்த ஆட்டோ அவனிடம் நின்று சார் ஆட்டோ என்றான்.

அந்த ஆட்டோவில் ஏறி அவன்.இருந்த ஏரியாவிற்கு சென்றான். தன்னிடம் இருந்த சாவியை கொண்டு கதவை திறந்து கதவை தாளிட்டான்.

ஸ்விட்சை போட்டு லைட்டை ஆன் செய்து விட்டு சட்டை பேண்ட்டை கழட்டி விட்டு பாத்ரூமிற்குள் நுழைந்தான்.

குளித்து முடித்து விட்டு வெளியே வந்து செல்பில் இருந்து கைலியை எடுத்து கட்டி கொண்டான்.

டீவியை ஆன் செய்து சேரில் அமர்ந்து கொண்டு ஒவ்வொரு சேனலாக.மாற்றி கொண்டிருக்க வெளியே கதவை தட்டும் சத்தம் கேட்டது.

மணியை பார்க்க மணி 3 காட்டியது அங்கு.கதவை திறக்க அங்கு தனது நண்பன் கசங்கிய முகமாக நின்று கொண்டிருக்க ” வாடா. என்ன இன்னைக்கு இவ்ளோ லேட்டு ” என்றான்.

” அதை ஏன் கேக்குற மாப்ள. உள்ள போ வந்து சொல்றேன். ”

இருவரும் உள்ளே சென்று தரையில் அமர அங்கு அவனுடைய நண்பன் காலை விரித்து விரித்து நடந்து வந்து அமர்ந்தான்.

” என்ன அம்மாவாசை. ஒரு.மார்க்கமா நடக்குற. இன்னைக்கு அடி ஓவரா. ”

” நீ வேற மாப்ள. வயித்தெரிச்சல கிளப்பாத. ஒரு லேடி இன்ஸ்பெக்டர் கிட்ட இன்னைக்கு சிக்கிட்டேன். தேவிடியா. மனுஷியா. புழிஞ்சு எடுத்துட்டா. கரும்பு சாறு மிஷின்ல கரும்பு போய்ட்டு வந்தா எப்படி இருக்கும். அப்படி இருந்துச்சு. ரத்தம் மட்டும் தான் வரல. த்தூ. புண்டையா அது. கார்பொரேஷன் கக்கூஸ். என்னா நாத்தம். ச்சை. ”

இதை கேட்ட மதி அவன் சொல்லும்.போதே சிரிப்பை அடக்கி கொண்டிருந்தான். அவன் முடித்ததும் உருன்டு விழுந்து சிரித்தான்.

” ம்ம்மா. சிரிக்காத மாப்ள,மூச்சு கூட விட முடியல. ”

” க்க்க்க்க்.காக்க. ப்ச். ஹஹஹ்ஹஹ்ஹாஆ. ”

” நீ ஏன் சிரிக்க.மாட்ட. சிரி.உனக்கு மாட்டுறது எல்லாம் ஹை க்ளாஸ். நமக்கு ஈய பித்தளை. சிரி மாப்ள சிரி.

” சரி விடு அம்மாவாசை.இதெல்லாம் சகஜம் தான. விடு. சரி நாளைக்கு வீட்டுக்கு.பணம் அனுப்பணும்னு சொன்னல. அதுல இருக்கு எடுத்துக்கோ. ”

” மாப்ள எல்லா.மாசமும் இப்படி சம்பாதிக்கிறத என்கிட்ட கொடுத்துட்டா உனக்கு என்னடா பண்ணுவ. ”

” எனக்குன்னு யாரு இருக்கா. உன்ன விட்டா யாரும் இல்ல. உன் தங்கச்சி கல்யாணத்துக்கு ஆச்சும் இந்த பாவப்பட்ட காசு உதவியா இருக்கட்டுமே. எனக்கு.என்னடா 3 வேலை சாப்பாட்டுக்கு காசு போதும். ”

” ஆனா ஒன்னு.மாப்ள.எனக்கு.குடும்பம் மட்டும் இல்லனா இந்நேரம் பிச்சை எடுத்தாச்சும் பொழைச்சிருப்பேண்டா. இதெல்லாம் என்ன பொழைப்போண்ணு இருக்கு “.

” சரி விடு.மாப்ள குளிச்சிட்டு ரெஸ்ட் எடு. எல்லாம் சரி ஆகிடும்.”

” எங்க மாப்ள.இப்போவே முடியல. இப்படியே படுக்க வேண்டியது தான். ப்ப்பா. ” சொல்லிக்கொண்டே பாயில் சரிந்து விட மதி எழுந்து சென்று லைட்டை.ஆப் செய்து விட்டு அவனுக்கு அருகில்.படுத்து கொண்டான்.

மதிய நேரம். சூரியனின் கோர தாண்டவத்தில் சாதாரண காற்று அனல் காற்றாக வீசி கொண்டிருந்த நேரம். ரூமில் பழைய காற்றாடியின் கிரீச் கிரீச் சத்தத்தில், அனல் காற்று இறங்கி கொண்டிருக்க வெற்று முதுகுடன் பாயில் படுத்து கொண்டு சாண்டியனின் யவன ராணியை படித்து கொண்டிருந்தான் மதி.

அந்நேரம் அவனின் பழைய நோக்கியா 1100 சத்தமிட நம்பரை பார்த்து விட்டு அட்டென்ட் செய்து காதில் வைத்தான்.

“ ஹலோ யாருங்க. “

“ தம்பி ஆப்பிள் ஐ போன் என்கிட்டே இருக்கு. நீங்க வந்து கொஞ்சம் சரி பண்ணி தரணுமே. “

“ நீங்க சார். “

“ என் வொயிப் போன் தான். இன்னைக்கு எத்தனை மணிக்கு வருவீங்க. பேமென்ட் பிரச்சனை இல்லை. எனக்கு சர்வீஸ் தான் முக்கியம். “

“ இன்னைக்கா. ம்ம்ம்ம்ம்ம். சரிங்க சார். உங்க அட்ரஸ் சொல்லுங்க சார். “

“ xxxx,xxxxxxxxxxxxxxxxx,சென்னை. “