“எப்படி இருந்தது, மீரா?” “நல்ல இருந்ததா?”
“ச்சீ போடா, ” அவள் முகத்தை திருப்பி கொண்டாள்.
பிரபு அவள் முகத்தை அவன் முகம் பார்க்கும் படி திருப்பினான்.
“என்ன வெட்கம். காதலர்கள் இடையே வெட்கம் இருக்க கூடாது.”
காதலர்கள் என்று குறிப்பிடுகிறானே. என் மேல் பைத்தியம், என் அழகில் மயங்கிவிட்டான், என்னை நினைக்காமல் இருக்க முடியில என்று குறிப்பிட்டவன், இப்போது நாம காதலர்கள் என்று சொல்லுரானே என்று மீராவுக்கு ஒரு பக்கம் மகிழ்ச்சி அனால் இன்னொரு பக்கம் பயம்.
பிரபு அவளை காதலிக்கிறான் என்று சொல்கிறான்னா? அவள் கல்யாணம் ஆனவள், எப்படி இன்னொருவனை காதலிப்பது. எதோ இருவரும் காமத்தில் தங்களை மறந்து ஒரு முறை தப்பு செய்வது ஒன்று அனால் காதலிப்பது… அது அபாயம் …அது எங்கே பொய் முடியும். அனால் இப்போது அதை சிந்தித்து என்ன பயன். அதை பத்தி இப்போது ஆழ்ந்து சிந்திக்கும் நேரமும், நிலையம் இல்லை. அவன் தன்னை புணர போகிறான் அவள் அவனிடம் தன் கற்பை இழக்க போகிறாள் என்பது தான் நிச்சயம்.
“மீரா, நமக்கு ஒரு சொர்க உலகமமே காத்து இருக்கு. இனி நமக்குள் எந்த வெட்கமும் வேண்டாம்.”
அவள் கையை எடுத்து அவன் ஆண்மை மேல் வைத்தான். அவள் கண்கள் அவன் ஆண்மைக்கு சென்றது. அவள் மெல்லிய விரல்களில் அது மிகவும் முரட்டு தனமாக தோன்றியது.
மீரா பிரமை பிடித்த மனநிலையில் அதை ஆட்ட துவங்கினாள். அதை பார்க்கும் போது உண்மையில் அவளுக்கு பிரமை பிடித்தது.
“அப்ப்பா எவ்வளவு பெருசு,” மீரா அறியாமல் அவள் வாயில் இருந்து அந்த வார்த்தைகள் வந்துவிட்டது.
மீரா உடனே தன் நாக்கை கடித்துக்கொண்டாள். சே உளறிட்டேனே என்று வெட்கப்பட்டாள். பிரபுவுக்கு சந்தோஷமாக இருந்தது. அவன் அளவு உள்ள ஆண்மை அவள் புருஷனிடம் இல்லை. அவள் வாயால் அதை தெரிந்து சொல்லி இருக்க மாட்டாள். வாய் தவறி சொல்லிவிட்டாள்.
அவள் விரல்கள் தோட்டத்தில் மிகவும் சுகமாக இருந்தது. அவன் சுன்னியில் ஓடும் நாடித்துடிப்பு அவள் உணர்ந்து இருப்பாள் என்று நினைத்தான்.
“புடிச்சிருக்கா?”
மீரா நாணத்தில் தலை குனிந்தாள் அனால் அவன் தடியை விடவில்லை.
“இப்போது தானே சொன்னேன் நாம் இடையே வெட்கம் வேண்டாம். புடிச்சிருக்கா?”
“ஹ்ம்ம்”
“உன் விரல்களால் அவனை நீ பிடிச்சிருப்பதும் எனக்கு புடிச்சி இருக்கு.”
மீரா புன்னகைத்தாள்.
“இனி அவன் உனக்கு சொந்தம். ”
அவன் முகத்தை பார்த்தாள்.
அதே போல என் பெண்மை இனி அவனுக்கு சொந்தம் என்று சொல்லாமல் சொல்கிறான் என்று நினைத்தாள்.
அவள் கால்களுக்கு இடையே வந்தான். அவள் கால்களில் விரித்தான். அவள் கால்கள் அவள் உடலுக்கு பக்கம் வந்தது. அவன் பெண்மை பிதுங்கி அவன் காகக்கொள் உட்செலுத்தா தோதுவாக இதழ்கள் மலர்ந்து இருந்தது. பிரபு அதன் நுனியை அவள் சொர்க வாசலில் பலமுறை தேய்த்தான். ஈரமான சத்தம் தெளிவாக கேட்டது. அவன் பெரும் தடியை ஏற்றுக்கொள்ள தயாராக இருக்கிறாள் என்று அவளுக்கு தெரிந்தது. அவனுக்கும் தெரிந்தது.
இதனை வருடம் அவள் பாதுகாத்த தூய்மை இன்னும் வினாடிகளில் போக போகுது. அவர்கள் அறையின் சுவரில் இருக்கும் அவர்கள் கல்யாண போட்டோ அவள் கண்களுக்கு தென்பட்டது. சரவணன் மகிழ்ச்சியுடன் சிசித்தி இருந்தார் அந்த படத்தில். இப்போது அவர் மனைவி கால்கள் வேறு ஒருவனுக்கு விரித்து படுத்திருக்கும் நிலையை பார்த்தால் என்ன வேதனை படுவர்.
மீரா கண்களை மூடினாள், என்னை மன்னிச்சிருங்கா என்று வேண்டினாள், பிரபு ஆண்மை மெல்ல மெல்ல உள்ளே நுழைந்தது. அவள் கண்கள் திறக்க அவள் பெண்மை அவன் ஆண்மையை விழுங்குவதை பார்த்தாள்.
இன்பம்….இன்பம்….அவள் பிரபுவின் உடலை வரவேற்று அணைத்தாள்.
“மீரா….மீரா….: