நான் ஏன் இந்த அளவிற்கு யோசிக்கிறேன், ஏன்னெனில் பிரபுவுக்கு இந்த கள்ள உறவை புதுப்பிக்கும் எண்ணம் இருக்கும் என்று எப்படி சொல்வது. ஒரு வேலை அவன் தன் மனைவியை அதிகமாக நேசிக்கலாம். அப்படி என்றால் எனது கணவர் மேல் எனக்கு அந்த அளவு அன்பு இல்லை என்று அர்த்தமா? மேலும் முக்கியமாக, இந்த மோசமான உறவு தொடர நான் விரும்புகிறேன்னா? இப்போது அவர் லேட்டாக வீட்டுக்கு வந்த போது என் மனம் எப்படி தவித்தது. அவருக்கு எதோ ஒன்று ஆகிவிட்டது என்று பதறி போய்விட்டேன். அப்போது பிரபு என்றவன் ஒருவன் இருக்கானா என்ற நினைவு ஒரு துளியும் வரவில்லை. அவன் எனக்கு எந்த விதமும் முக்கியம் இல்லாதவனாக இருந்தான். என் கணவரும், அவரின் நலனும் மட்டுமே எனக்கு முக்கியமாக இருந்தது.
மீராவுக்கு அவளுள் இருந்த இந்த முரண்படு மெய்ம்மை புரியவில்லை. அவள் யோசிக்க ஒருவித புரியுதால் அவளுக்கு மெல்ல வந்தது. வேற எல்லோரையும் விட அவளுக்கு அவள் கணவன் தான் முக்கியம். அவர் நலனுடன் மற்றும் பாதிக்கப்படாமல் இருக்கும் வரைக்கும் அவள் தன் பலவீனத்தால் தனது இன்பங்களுக்கு அடிமை ஆகிறாள். அவள் கணவனுக்கு அவள் கள்ள உறவு தெரியாதவரைக்கும் தான் இது சாதியையும் அனால் அந்த கள்ள உறவு தொடரும் போது, அல்லது மீண்டும் தொடர்ந்தால் அவருக்கு இது தெரியவரும் வாய்ப்பு இருக்கு அல்லவா. அவள் பலவீனத்தை அவளே சபித்தாள். அவள் கணவனுக்கு இரவு உணவு பரிமாறிக்கொண்டு இருக்கும் போது இந்த யோசனைகள் அவள் மனதை தொல்லை செய்தது.
அன்று அவர்கள் படுக்க போகும் போது சரவணன் மீராவை பார்த்தான். அவள் இன்னும் கவலையாக இருப்பது தெரிந்தது. நான் தாமதமாக வந்ததுக்கு இந்த கவலையா இல்லை பிரபு இங்கே மீண்டும் வர போகிறான் இன்பத்துக்காக இந்த எதிர்வினையா. நான் அவளுக்கு சொல்லி இருக்க வேண்டும், அவளை அனாவிசியமாக கவலைப்பட விட்டிருக்க கூடாது என்று சரவணன் யோசித்தான். விஷயம் அறிந்து அவசரத்தில் கிளம்பியதால் அவளுக்கு சொல்ல முடியவில்லை. அங்கே சென்ற பிறகு சொல்லிக்கலாம் என்று இருந்தான் அனால் அங்கே இருந்த துன்பகரமான நிலைமை எல்லாவற்றையும் மறக்க செய்தது. அவன் வீடு திரும்பும் போது, பிரபுவின் அம்மா அவனையும் அவன் மனைவியும் தொடர்பு கொள்ள முயற்சிப்பதை சொல்லும் முன்பே மீரா ரொம்ப பதற்றத்துடன் இருந்தாள். அதனால் இந்த கவலை அவன் நலன் கருதி தான் இருக்க வேண்டும் என்று யூகித்தான்.
மீரா தன கணவரை பார்க்கும் போது அவள் கண்களில் கணீர் மூழ்கியது. இப்போது கூட அவர் என் நிலையை பறித்தான் அக்கறை படுகிறார். ஆனால் என் மன உலைவுக்கு இன்னொரு காரணம் என்னவென்றால், எனது பழைய காதலன் விரைவில் இங்கு திரும்புவான் என்பதால். அவள் இதயம் கணவனுக்காக உருகியது. அவள் முகத்தை அவர் தோள்களில் புதைத்து இறுக்கமாக அவரை அணைத்துக் கொண்டாள்.
“கொஞ்ச நேரத்தில் ரொம்ப பயந்திட்டேன். உங்களுக்கு என்னோமோ ஆகிவிட்டது என்று பதறி போய்விட்டேன். நீங்க இல்லாமல் நான் என்ன செய்வேன் என்றே எனக்கு தெரியாது.”
மீராவின் உணர்ச்சிகள் உண்மையானவை. அவள் கணவன் இல்லாமல் அவளால் ஒருபோதும் வாழ்க்கையை சமாளிக்க முடியாது என்று அவளுக்குத் தெரியும். அவளுடைய வாழ்க்கை தாங்கி பிடித்து இருப்பது அந்த வலுவான தூண் ஆனா அவர்தான். வாழ்க்கையின் மகத்தான சவால்களை எதிர்கொள்ளும் வலுவான மனோபலம் அவருக்கு எப்போதும் இருந்தது. பிரபு தன் கணவனை விட உடல் ரீதியாக வலிமையானவனாக இருக்கலாம், ஆனால் அவன் கணவனின் மனத் திடன்னுக்கு அவன் ஒருபோதும் இணை தகவுடையவன் கிடையாது.
மீராவின் உதடுகளை மென்மையாக முத்தமிட சரவணன் அவள் தலையை உயர்த்தியபோது அவள் உணர்ச்சியுடன் பதிலுக்கு முத்தமிட்டாள். சரவணனும் அவளை உற்சாகமாக முத்தமிட ஆரம்பித்தான். அவர்களின் பாலியல் ஆசைகள் மெதுவாக விழித்தன. அவன் கைகள் அவள் தோள்களிலிருந்து அவள் மார்பகங்களுக்குச் சென்றன. அவள் கணவன் அதை பற்றி பிடிப்பதற்கு அவள் மார்பகத்தை முன் தள்ளினாள். சரவணன், மீராவை உணர்ச்சியுடன் முத்தமிட்டு கொண்டு அவள் மார்பகங்களை பிசைந்தான். மீரா தனது நாக்கை அவன் வாய்க்குள் செலுத்தலாமா என்று யோசித்தாள், ஆனால் இதற்கு முன்பு தன் கணவனுடன் இதைச் செய்யாததால் தயங்கினாள். நான் எங்கே இதை கற்றுக்கொண்டேன் என்று அவர் சந்தேகப் படுவர் என்று அஞ்சினாள். அவள் உண்மையில் இதைச் செய்திருந்தால், அவளும் பிரபுவும் முத்தமிடும் விதம் இப்படி தான் இருக்கும் என்பதை சரவணன் அறிந்திருப்பார் என்பதை அவள் கொஞ்சம் கூட நினைக்கவில்லை.
சரவணன் அவள் உதடுகளை உறிஞ்சி கொண்டே அவளது ரவிக்கை கொக்கிகளை விடுவிக்க பார்த்தான். மீரா அதைத் தானே அவிழ்த்துவிட்டு அவள் கணவனுக்கு உதவினாள். அவள் உடலில் இருந்து ரவிக்கை அகற்றுவதற்காக அவர்கள் ஒரு கணம் முத்தமிடுவதை நிறுத்தினர். சரவணன் ஏற்கனவே மேல் ஆடை எதுவும் இல்லாமல் படுக்கையில் படுத்துக் கொண்டிருந்தான். மீரா திருப்பி அவள் முதுகை சரவணனுக்கு காட்டினாள். அவன் அவள் ப்ராவை அவிழ்த்து விட வேண்டும் இன்பத்துக்காக அப்படி செய்கிறாள் என்று புரிந்தது.
சரவணன் மகிச்சியோடு அவள் ப்ராவை அவிழ்த்து மெத்தையில் எறிந்தான். அவள் திரும்பிய போது அவளின் பெருமையுடன் ததும்பி நிக்கும் கனிகளை பார்த்து இப்போதும் அசந்து போனான். இன்னும் சில மாதங்களில் அவளுக்கு 33 வயதாகிடும் அனால் இன்னும் எப்படி கம்பிரமாக பிதுங்கி நிற்குது. மூன்று வருடத்துக்கு முன்பைவிட இப்போது ஒரு மிக மிக சிறிய தொய்வு இருந்தது. ரொம்ப உத்து பார்த்தால் கூட எளிதில் தெரியாது. இவள் உடல் மட்டும் எப்படி அப்படியே இருக்கு. அனால் இந்த எண்ணம் ஒரு வேண்டாத விளைவு ஏற்படுத்தியது, அப்போது நடந்த சம்பவங்கள் சரவணனுக்கு நினைவூட்டியது.
இதே போல தான் அன்றும் அவன் மனைவியின் கொங்கை பெருமையாகவும் செழிப்பாகவும் அவள் உடலில் ததும்பி கொண்டு இருந்தது அனால் அதை அன்று ரசித்துக்கொண்டு இருந்தவன் தான் அல்ல மாறாக அவனின் பால்ய நண்பன். அந்த பாழடைந்து கோவில் மண்டபத்தில் அன்று பிரபு அவன் மனைவியின் மார்பை ஆர்வோத்தோடு பிசைந்தும் சுவைத்தும் கொண்டு இருந்தான். அவன் நண்பன் அவன் மனைவியின் உடலை ருசிப்பதை மனவேதனையுடன் அன்று பார்த்தான். இப்போது அந்த நினைவு வேறு உணர்வுகளை உண்டுபண்ணியது. பொறாமை மற்றும் சிறு கோபம். அவன் எவ்வளவு நல்ல மனிதனாக இருந்தாலும் அவனும் ஒரு ஆன் தானே. சாதாரண ஆண்களை பாதிக்கும் உணர்ச்சிகள் அவனையும் பாதிக்கும். மீராவை மார்பை அவள் கையில் பிடித்தான், சற்று அதிக பலமாக.
“அவ்வ்…..,” மீரா வலியில் சிணுங்கினாள்.
அவன் மனைவி வலியில் கதறுவதை கேட்டு அவன் தனது சுய கட்டுப்பாடுக்கு மீண்டும் வந்தான். அவன் ஏன் தன் இழிவான உள்ளுணர்வுக்கு இடம் கொடுத்தான். அவன் தானே அவனது மனைவியை முழுவதாக மீட்டெடுக்க வேண்டும் என்று விரும்பினான். அவன் தானே அவன் மனைவி தவறான பாதையில் போவதற்கு ஒரு வகையில் காரணம் என்று ஒப்புக்கொண்டான். இல்லை சரவணா, அவள் தானே நீ காதலித்த பெண் … இன்னும் காதலிக்கும் பெண் .. உன் துக்கங்கள், போராட்டங்கள்லில் உன் பலமாக உறுதுணையாக நின்ற பெண். உன்னை கட்டுப்படுத்திக்கொள், அவனை தானே திட்டிக்கொண்டான்.
உடனே அவள் மார்பில் இருந்த அவன் பிடி தளர்ந்து மென்மையானது. அவள் மார்பை மெதுவாக பிசைய துவங்கினான். அவள் முலைக்காம்பை வாயில் எடுத்து சப்பினான். அவன் கட்டுப்படுத்த நினைத்தும் அவனுக்கு சிறிதளவு கோபம் இன்னும் அவன் மனதில் மறைந்து இருந்தது. அவன் மிகவும் கடினமாக சப்ப துவங்கினான்.