“பட் ஜெஸ்ட் நவ் யு ஆர் டெல்லிங் மை நேம்.. ஹவ் இட்ஸ் பாசிப்பில்” அவள் யோசிக்க வரிசை விட்டு இவர்கள் இருவரும் மட்டும் தான் விலகி நின்றுக் கொண்டிருந்தனர்..
அவன் சுதாரித்து இவளுக்கு முன்னால் நின்று டிக்கெட் எடுக்க இவளோ இது எப்படி சாத்தியம் என யோசித்துக் கொண்டே வரிசையில் நின்று டிக்கெட் எடுத்தாள்.. அவன் டிக்கெட் எடுத்துவிட்டு செக்கிங் எல்லாம் முடித்து ப்ளைட் ஏற செல்லும் சமயம் இவள் லக்கேஜ்ஜீடன் ஏற முடியாமல் தடுமாறுவாள் என தெரிந்ததால் ப்ளைட்டில் ஏறாமல் இவளுக்காக வெளியே காத்திருந்தான்.
சிறிது நேரம் கழித்து அவள் பெரிய சூட்கேஸ் மற்றும் ஒரு ஹேன்பேக்குடன் நடந்து வந்தாள். அந்த சூட்கேஸை தூக்க முடியாமல் தூக்கி கொண்டு வந்தாள். இவன் நிற்பதை பார்த்ததும் ஒரு புன்னகை தந்து
“ஹேய் இன்னும் ப்ளைட் ஏறலையா?” கேட்க இவனுக்கு என்ன சொல்வது என தெரியவில்லை. பின் சுதாரித்து,
“நீயும் கோவை தான.. அதான் உனக்காக வெயிட்டிங்” என்றான்.. அவளும் சிரித்துவிட்டு
“சரி சரி.. வா போலாம்.” என்று அந்த சூட்கேஸை தூக்க முடியாமல் தூக்கி கொண்டு ப்ளைட்டின் படி ஏற இவன் அந்த சூட்கேஸ் வாங்கி தூக்கி கொண்டு ஏறினான்..
உள்ளே போனதும் ஏர்கோஸ்ட்டிடம் டிக்கெட் குடுக்க அவள் சீட் நம்பர் பார்த்து சொல்ல அவன் தன் லக்கேஜ் வைத்து விட்டு உட்கார இந்த சூட்கேஸ் மட்டும் மேலே வைக்காமல் இருப்பதை பார்த்து ஏர்கோஸ்ட் கேட்க இவனோ
“திஸிஸ் நாட் மைன்.. இட்ஸ் கெர்செல்ப்” சொல்ல அவளும் வந்து சேர்ந்தாள்.. அவளும் டிக்கெட் காண்பிக்க என் சீட்டுக்கு பக்கத்தில் தான் அவளுடைய சீட். அதனால் அவளுடைய சூட்கேஸை தூக்கி வைத்தேன்.. ஏர்கோஸ்ட் திரும்பி செல்லும் போது இவள் மீது மோதி திரும்பி தடுமாறி விழ போக இந்த முறை…
வெங்கட் பக்கத்தில் நின்றுக் கொண்டிருந்த ஏர்கோர்ஸ்ட் மித்ராவை ஒட்டி கடந்து செல்லும் போது எதிர்பாராத விதமாக இடித்து விட்டு செல்ல இவள் கொஞ்சம் நிலைதடுமாறி விழ வந்தவளை உதட்டில் முத்தம் குடுக்காமல் தடுக்க வேண்டும் என நினைத்து இந்த முறை கையை வைத்து தடுத்தான். ஆனால் அவன் கெட்ட(நல்ல) நேரம் அவன் கை இரண்டும் மிக சரியாக அவளின் முலை மேல் அழுத்த பதிந்து இருந்தது. அவன் கை அவள் போட்டியிருந்த டிசர்ட்க்கு மேல் இருந்தாலும் அவளின் முலை பரிசத்தில் திடீரென ஒரு ஆணின் கை பட்டதால் உண்டான உணர்ச்சியில் அவளின் முலைக்காம்பு தடிப்பானதையும் அவனால் எந்த ஒரு இடைஞ்சலும் இல்லாமல் நன்றாக உணர முடிந்தது..
வெங்கட்டும் ஏற்கெனவே வருங்கால மனைவியின் மயக்கத்தில் இருப்பதால் எந்த ஒரு சலனமும் காட்டாமல் முலையின் மேல் அழுத்தி வைத்திருந்த கையை எடுக்காமல் அப்படியே வைத்திருந்தான்.
பின் இந்த முறை வெங்கட் தான் சுதாரித்து மித்ராவின் முலையிலிருந்து கையை எடுக்க மனமில்லாமல் மெதுவாக ஸ்லோ மோஷனில் எடுத்தான். எடுத்த பிறகு அவளிடம்
“சா.. சாரி.. மித்ரா.. ஏதோ தெரியாம..” திக்கி திணறி பயத்தில் முகம் வெளிறி போய் சொல்ல
மித்ரா, “ஏய் கமான்.. பி கூல்.. திஸிஸ் ஜெஸ்ட் அக்ஸிடன்ட்.. இதுக்கு போய் ஏன் வொரி பண்ணிட்டு இருக்க.”
“இல்ல.. அது வந்து” மறுபடியும் இழுக்க
“அதலாம் ஒன்னுமில்ல” அவள் மிகவும் கேசுவலாக சொல்ல
“ரியலி?” ஆச்சரியமாக கேட்க
“ம்ம்.. யா..” சொல்ல
“டெவனெட்லி, யூ டோன்ட் மிஸ்டேக் மீ?” கேட்க
“ஏய்.. கமான்டா.. இப்ப உன் பிராப்ளம் தான் என்ன?”
“இல்ல.. அது வந்து” மறுபடியும் இழுக்க
“என்ன? உன் கை என் பிரஸ்ட் மேல பட்டுச்சு. நீயும் கொஞ்சம் ஃபீல் ஆகி பிரஸ் பண்ணிட்ட அதான” அதை அவ்வளவு கேசுவலாக சொல்ல அவனும் ‘ஆமாம்’ என்பது தலையை ஆட்டினான்..
“அய்யோ.. இது மாதிரி நெறய பாத்திட்டேன்.. சம்டைம்ஸ் டெய்லி கூட நடக்கும்..”
“ரியலி?” அவன் ஆச்சரியமாக கேட்க
“ஏய்.. நீயும் இந்த சென்னையில தான இருக்கியா? நீ கேக்குறத பாத்த எனக்கு தான் ஒரே ஷாக் அண்ட் சர்பைரஸ்ஸா இருக்கு..”
“இங்க தான் இருக்கேன்.. ஒய்?”
“பஸ்ல, எலெக்ரிக் டிரெயின்ல போயிருக்கேல. அங்க இது மாதிரி வேணும்னே நெறைய பேர் பண்ணுவானுங்க பொருக்கி பசங்க..”
“அப்படியா?” அவன் கேட்க
“ஏய்.. நீ என்ன எது சொன்னாலும் இப்படி ரியாக்ஸன் குடுக்குற”
“நா மேக்ஸிமம் கால் டாக்சில தான் போவேன். ஆபிஸிக்கு கேப் வந்துடும். சோ நீ சொன்ன மாதிரி நடக்கும்னு எனக்கு தெரியாது.” சொல்லிட்டு இருக்க மித்ரா மீண்டும் கையை வைத்து உலுக்க சுயநினைவுக்கு வந்தேன்.
“ச்சே இந்த முறை நடந்தது எல்லாம் கனவு தானா” என யோசித்துக் கொண்டியிருக்க
மித்ரா மீண்டும் அவனை உலுக்கி, “ஹலோ வாட் ஹேப்பன்ட்?” கேட்க
“நத்திங்.. நத்திங்..” என்றான்..
“ஓகே.. கமான்.” சொல்லிவிட்டு அவளுடைய லக்கேஜ்ஜை தூக்கி கொண்டு முன்னால் சென்று ப்ளைட்டில் ஏறினாள்.. அவள் ஏறியதை பார்த்தும் வெங்கட்டும் பின்னாலே சென்று ஏறினான். நினைத்த மாதிரியே அவளும் அவனும் அடுத்தடுத்த சீட் தான்.. அவனுக்கு விண்டோ சீட் அவன் பக்கத்தில் மித்ராவுடைய சீட். எங்கள் இருவருக்கும் கடைசி வரிசையில் தான் சீட். அதனால் எந்த பிரச்சினையும் இல்லை. அவன் கொஞ்சம் தாமதமாக வந்ததால் மித்ரா அவன் உட்காருவதற்கு முன்னாலே அவளுடைய லக்கேஜ்ஜை எல்லாம் வைத்துவிட்டு அவளுடைய சீட்டில் உட்கார்ந்துவிட்டாள்.. அவளுடைய சீட்டில் ஃசேப்பாக உட்காந்திருப்பதை பார்த்தும் அவன் மனதுக்குள் ஒரு நிம்மதி.. மகிழ்ச்சி.. பின் அவன் சென்று அவன் சீட்டில் உட்கார்ந்தான்.. சிறிது நேரத்தில் ப்ளைட் டேக்ஆப் ஆனது..
ஏர்கோஸ்ட் அங்கிருந்த பயணிகள் ஒவ்வொரிடமும் சாப்பிட குடிக்க என்ன வேண்டும் என கேட்டுக் கொண்டே வந்தனர். அது மாதிரி அவனிடம் வந்து கேட்ட போது அவன்
“ஒன் வெஜிடபிள் சூப்” என்றான்.. பக்கத்தில் இருந்த மித்ரா கேட்டதும்
அவள், “ஒன் பெக் ரெட் ஒயின் வித் ஐஸ்கியூப்ஸ்” என அசால்டாக சொன்னாள்.. ஏர்கோஸ்ட்டும் கேட்டுவிட்டு சரி என சென்றுவிட்டாள்.. வெங்கட் அவளை மிரட்சியாக பார்த்துக் கொண்டிருந்தான். அவன் பார்ப்பதை பார்த்துவிட்டு