28 வயது அழகுப் புயல் – பாகம் 4 281

நிஷா ஒரு மணி நேரம் அவனைப் போட்டு வாட்டி எடுத்தாள். அவன் முழி பிதுங்கினான். இதைக் கேட்டுக்கொண்டிருந்த மாணிக்கம் சீனுவின்மேல் பரிதாபப்பட்டார். மருமகளை நினைத்து பெருமைப்பட்டார்.

நிஷாவோ ஆர்வமாக பாடத்தை நிறுத்தாமல் அவனுக்கு எக்ஸ்ப்லைன் பண்ணிக்கொண்டே இருக்க…. அப்படியே அவளது உதட்டில் கிஸ்ஸடித்து அந்த தேன் உதடுகளை தன் வாய்க்குள் கவ்வி இழுத்துக்கொள்ளலாமா என்று அவன் யோசித்துக்கொண்டிருந்தபோது…. நிஷாவின் போன் ‘அழகு குட்டி செல்லம்’ என்று பாட… அவர்தான் போன் பன்றார்… என்று பீப்பாய் ஓரத்தில் சீனுவைத் தாண்டியிருந்த போனை அவள் சற்று எக்கி குனிந்து எடுக்க….சீனுவின் கண்முன்னால் அவளது மாராப்பு இடது முலையிலிருந்து விலகிக்கொண்டிருக்க… அவன் கண்கள் விரிய அதை ரசித்துக்கொண்டிருக்கும்போதே நிஷா லேசாகத் தடுமாறி அவன்மேல் சாய…. அவளது வாசனையான மாம்பழ முலை சீனுவின் முகத்தில் அழுந்தியது. அந்தப் பஞ்சுக் குவியல் அவன் முகத்துக்கு ஒத்தடம் கொடுத்ததும், அவன் ம்ம்ம்…. என்று அவளது வாசத்தை முகர்ந்து இழுத்து அனுபவிக்க…. நிஷா அவன் தோளில் கைவைத்து, சுதாரித்துக்கொண்டு அவன் முகத்திலிருந்து தன் முலையை எடுத்துக்கொண்டாள்.

சீனு ஒன்றும் தெரியாததுபோல் அமைதியாக இருந்தான். ஆனால் மனதுக்குள் செம லக்! என்று சந்தோசப்பட்டுக்கொண்டிருந்தான். நிஷாவுக்கு உடலில் கரண்ட் பாய்ந்ததுபோல் இருந்தது. இவனுக்கு காட்டவே கூடாதுன்னு நினைச்சிட்டிருந்தேன்… இப்போ நானே அவன் முகத்துல வச்சி… ச்சீய்… – நிஷா தலைகுனிந்து இருந்தாள். ச்சே… கடைசில அவனுக்கே எல்லாம் சாதகமா நடந்துவிட்டது. இன்று இரவு இதை வரைவான். அய்யோ… வரைஞ்சி முடிக்கிறவரைக்கும் அவன் கற்பனைல என் முலை அவன் முகத்துல உரசிக்கொண்டிருக்கும்!!.அவளால் நடந்ததை ஜீரணித்துக்கொள்ள முடியவில்லை. முகத்தில் வெட்க ரேகைகள் படர….கண்ணனிடம் போனில் பேசிவிட்டு இவனிடம் திரும்பினாள்.

ஒழுங்கா படிச்சிட்டிரு…நான் கொஞ்சம் பாத்திரங்களை க்ளீன் பண்ணிட்டு வந்திடுறேன். சரியா?.. என்று சொல்லிக்கொண்டே கிச்சனுக்குள் போனாள்.

கொஞ்ச நேரம் நோட்டைப் பார்த்துக்கொண்டே உட்கார்ந்திருந்த சீனு, அவளைப் பார்க்க முடியாமல் தவித்தான். சத்தம்போடாமல் அவள் பின்னால் வந்து நின்றான்.

லோவான பிளவுஸில் பளிச்சென்ற முதுகு முடிகளையும் மீறி அழகாகத் தெரிய…. முதுகுக்கு கீழே தெரிந்த அவளது இடுப்பு வளைவு கவர்ச்சியாக இருந்தது. சீனு சத்தம் போடாமல் அவளது இடுப்பில் இருபுறமும் கைவைத்து, நல்லா வேலை செய்றீங்க… என்க, நிஷா அவனைத் திடுக்கிட்டுத் திரும்பிப் பார்த்தாள்.

ஏய்.. என்னடா இங்க வந்துட்ட?

ஆமா…ரொம்ப நேரமா ஒரு சந்தேகம். கேட்கலாமா வேணாமான்னு நினைச்சிட்டே இருந்தேன். கேட்டாத்தான் படிக்க முடியும்னு வந்துட்டேன்.