மீரா கடைசியில் கற்பிழந்தது
பிரபுவின் வருகைகள் அடிக்கடி நிகழ்ந்தன, அதனால் அவன் ஒரு நாள் காணவில்லை என்றால் மீரா ஏதோ மிஸ் பண்ணுவது போல உணருவாள். வீட்டில் கணவர் மற்றும் குழந்தைகள் இல்லாமல் காலையில் போர் அடிக்குது அதனால், பிரபு இருந்தால் காலை பொழுது போகுது மற்றபடி வேற ஒன்னும் இல்லை என்று அவளை சமாதானம் செய்துகொள்வாள். அவன் அவளுடன் சரசமாடுகிறான் என்பது அவளுக்கு தெளிவாக தெரிந்தது, ஆனால் அவனை ஒரு நண்பன் விட அவளுக்கு வேறு ஒன்றும் இல்லை என்று அவள் மனஉறுதியுடன் இருக்கிறாள் என்று அதை அவள் பெரிதாக எடுக்கவில்லை. வயசு கோளாறா அப்படி தான் நடத்துக்குவாங்க என்று அலட்சியமாக இருந்தாள்.
“ஒன்றும் செய்யாமல் இந்த சிறிய நகரத்தில் தங்கியிருப்பது உனக்கு சலிப்பை ஏற்படுத்தவில்லையா? என்று மீரா ஒரு நாள் அவனிடம் கேட்டாள்.
“ஹ்ம்ம் நான் ஒருகாலத்தை வீணாகக் கழிப்பவன் என்று சொல்லாமல் சொல்கிறீர்கள், இந்த பாராட்டுக்கு மேடத்திற்கு மிக்க நன்றி.” என்றான் பிரபு புன்னகைத்தபடி.
மீரா சிரித்தபடி, “அது அப்படியல்ல, ஆனால் நீ மீண்டும் வேலைக்குச் செல்ல வேண்டும் தானே?”
“நான் இங்கே நாட்களை சந்தோஷமாக கழிக்கும் போது அந்த சோக நாளை எனக்கு நினைவூட்ட வேண்டாம்.” ‘இங்கே’ என்ற வார்த்தைக்கு சிறிது அளித்து சொன்னான்.
மீரா அதைக் கவனித்தாள் , ஆனால் கவனிக்காதது போல பாசாங்கு செய்தாள். “ஏன், நீ இந்த நகரத்தை விட்டு மறுபடியும் போகோவே விரும்பவில்லையா?”
“நான் தினமும் பிரமாதமான அழகைக் காணும் இடமாக இங்கே இருக்கும்போது நான் ஏன் எல்லாத்தயும் விட்டிட்டு போக நினைப்பேன் .” இதை கூறிய பிரபுவின் கண்கள் மீராவை மேல் இருந்து கால்விரல்கள் வரை உரசியது.
ராஸ்கல், நாங்கள் புதிதாக திருமணம் முடிந்த போது என் கணவர் என்னை எப்படிப் பார்த்தார் என்பது போல் இப்போ இவனும் என்னைப் பார்க்கும் விதத்தைப் பாரேன். ரொம்ப மோசம். அவனின் அந்த மோகங்கொண்டுள்ள பார்வை அவள் உடலில் சிலிர்ப்பை ஏற்படுத்தியது. உன்னை கட்டுப்படுத்திக்க பெண்ணே, அவன் சும்மா உன்னை மயக்க பார்க்கிறான், அவள் தன்னைத் திட்டிக் கொண்டாள், ஆனால் அவன் பிரமாதமான அழகு என்று அவளை தான் குறிப்பிடுகிறான் என்று அறிந்த போது அவளால் மகிழ்ச்சியின் உணர்வை தள்ளிவிட முடியவில்லை.
அவனால அதை நேரடியாக என்னிடம் சொல்ல முடியாது. எதை பிரமாதமான அழகு என்று சொல்கிறான் என்று நேரடியாக கேட்டுவிடுவோம் என்று முடிவெடுத்தாள். அவன் அதை எப்படி சாமளிக்கிறான் என்று தெரிந்துகொள்ள ஆசை.
“பிரமாதமான அழகு ?? நீ எதை சொல்லுறா?”
“எனக்கு கண்கள் இருக்கு தானே. இந்த இயற்கை சூழல்கள், மரங்கள், நதி, அமைதியான தன்மை இதை விட என்ன நல்ல இருக்க முடியும். இயற்கை அழகை எதுவும் வெல்ல முடியாது.”
இயற்கையான அழகு என்று அவன் சொன்னபோது மீண்டும் அவன் கண்கள் அவளைப் பார்த்தன. நீராடியுமாக சொல்லாமல் அவளை தான் குறிப்பிடுகுரான் என்று அவன் கண்கள் சொன்னது. நான் அவனது நண்பரின் மனைவி என்பதை அறிந்தும், நான் வேறு ஒருவருக்கு சொந்தம் என்று அவனுக்குத் தெரிந்திருந்தாலும் இன்னும் விளையாட்டுக்காதல் பேச்சில் ஈடுபடுறான்.
சரி, அது இந்த இளைஞர்களின் இயல்பு. அவர்களால் அதை தவிர்க்க முடியவில்லை. பாவம் அவனுக்கு ஏமாற்றம் தான் மிஞ்ச போகுது என்று மீரா தனக்குள் சிரித்துக்கொண்டாள். மீரா இன்னும் அவனை ஒரு விளையாட்டு இளைஞனாக பார்த்தாள், அது மட்டும் இல்லாமல் அவன் அவளை விட மூன்று வயது இளையவன், அவனோடேயே வசீகரிப்பு செய்யும் முயற்சிக்கு அவள் தடுப்பாற்றல் கொண்டவள் என்று அவள் நம்பினாள்.
“எப்படி இருந்தாலும் நினைவு இருக்கட்டும் ஒரு ஆணுக்கு வேலைக்கு போவது தான் புருஷலச்சனம்,” மீரா புன்னைகைத்து கொண்டு கூறினாள்.
Next,4
Oru naal ki dukaan Mangal
Super story continue pannunga