“ம்,…” என்று சொல்லி அவள் என் முன்னே வந்து அவள் பின் புறத்தை காட்டியபடி நிற்க, அவள் அழகான பெருத்த குண்டிகளைப் பார்த்துக் கொண்டே, குனிந்து அவள் தொடைகளுக்கு கீழே இரு கைகளையும் கொடுத்து கட்டிப் பிடித்து தூக்க, பஞ்சு மூட்டையை தூக்குவது போல இருந்தது.
அவளை என்னோடு இறுக்கிப் பிடித்திருந்ததில் என் முகம் அவள் மென்மையான குன்டியில் பட்டு அழுந்தியது. ஆசையில் என் முகத்தை அவள் குன்டிகளின் மீது அழுத்தி தேய்த்தேன்.
“ஸ்ஸ்ஸ்,…என்னண்ணா பண்றே? இதுக்குதான் நான் வரமாட்டேன்னு சொன்னேன். போதும் என்னை இறக்கி விடு” என்று சிணுங்கிக் கொண்டே என் தலைக்கு மேலே இருந்தவள் இப்படியும் அப்படியும் நெளிய, நான் அவள் உடலை நிலையாகப் பிடிக்க தடுமாறினேன்.
“சொல்ரேன்ல”
தடுமாறியபடியே அவளை இறக்க, அவள் உடம்பின் பின் பக்கம் முழுவதும் என் முன் பக்க உடம்பில் தேய்த்தபடி இறங்கியது.
“என்னடி எடுத்தாச்சா?” கேட்டுக் கொண்டே அம்மா வர,….
“என்னால முடியாதும்மா, வேணும்னா அண்ணனை உன்னை தூக்கி விடச் சொல்லி அதை எடு”
“ஏன்டி, என் வெயிட்டை பாவம் அவன் தாங்குவானா? அதுமில்லாம வயசான காலத்துல நான் கீழே விழுந்துட்டா என்னடி ஆகறது. வயசுப் பிள்ளை. சிக்குன்னு இருக்கியேன்னு உன்னைச் சொன்னா, நீ என்னைச் சொல்றியா.” என்று சொன்னவள் என்னைப் பார்த்து,
“ஏன்டா,… அவதான் கூச்சப் படறான்னு தெரியுதுல்ல. அவளுக்கு பிடிக்காததை ஏன் செய்றே?”
“இப்ப வாடி. நான் அவனை எதுவும் செய்யாமல் பாத்துக்கறேன். கார்த்திக் நீ திரும்பி நில்லுடா.””
முன்பு நின்றது போலவே என் முன்னால் அமுதா வந்து நிற்க, “.இப்படி நின்னா எப்படிடீ பாத்திரத்தை எடுப்பே?” தூக்குனா அவனுக்கு பேலன்ஸ் கிடைக்கிற மாதிரி அவனுக்கு முன்னாலே திரும்பி நில்லுடி.”
அம்மா சொன்னபடி எனக்கு முன்னே அழகுச் சிலையாக தரையைப் பார்த்தபடி நின்றாள்.
அமுதாவின் இரு முலைகளும் உன்னை குத்திவிடுவேன் என்பது போல புடைத்து கும் என்று நிமிர்ந்து இருக்க,…கீழே குனிந்து முன்பு போல அவள் தொடைகளுக்கு அடியில் கை கொடுத்து தூக்கினேன்.
லாஃப்ட்டை எட்டிப் பிடித்தவள், “எங்கேம்மா இருக்கு?”
“நல்லா கண்ணத் தொறந்து பாருடி…..இருக்கா?”