செக்ஸ்லே ஒளிவு, மறைவே இருக்கக் கூடாதுடி 3 180

“நீங்க சாஃப்ட்டா நடந்துகிட்டீங்களோ, ஹார்டா நடந்துகிட்டீங்களோ,….. எனக்கு என்னவோ அவ வீட்டுக்கு போக பயமாத்தான் இருக்கு.”

“அர்ச்சனா எதாவது சொன்னாளா?”

“அவ எப்படிங்க சொல்லுவா?உரலுக்குள்ளே தலையை கொடுத்த கணக்கா, ஓய்ஞ்சுபோய் இல்ல கிடக்குறா! சரி,…. நடந்தது நடந்து போச்சு. இனிமே நடக்கறதைப் பத்திதான் யோசிக்கணும். நீங்க இன்னும் ரெண்டு இட்லி போட்டு சாப்டுட்டு, போய் படுத்துத் தூங்குங்க. மதியம் சமைச்சதும் எழுப்பறேன்.”
“என்ன்ங்க போதுமா? நான் குளிச்சிட்டு வந்திட்றேனே?”

“சரி. வா. ரெண்டு பேரும் சேர்ந்து குளிப்போம்”

இருவரும் சேர்ந்து குளித்துவிட்டு, சேர்ந்து கட்டிலில் படுத்தோம். அடித்துப் போட்டது போல அப்படியொரு தூக்கம் இருவருக்கும்.

காலையில் எழுந்து, அரக்க பரக்க வீட்டு வேலைகளை முடித்து, அவரை கடைக்கு அனுப்பி விட்டு TV பார்த்துக் கொண்டிருந்தேன். ஏதோ ஒரு சேனலில் ‘ நமக்கு நாமே பார்த்து சேர்ந்துகொள்ளும் திருமணம் சிறந்ததா? பெற்றோர், மற்றோரும் பார்த்து சேர்த்து வைக்கும் திருமணம் சிறந்ததா? என்ற பட்டி மன்ற தலைப்பில், பட்டி மன்ற தலைவராக சுகி சிவம் பேசிக்கொண்டிருக்க,…… பட்டி மன்றம் நடந்துகொண்டிருந்த ஊர் பேரைப் பார்த்தேன்,…. திருச்சி.
பட்டி மன்றப் பேச்சை பார்த்துக் கேட்டுக்கொண்டிருக்கும் போதே, நினைவுகள் பின்னோக்கி சுழல,…..எனக்கு நிகழ் காலச் செயல்கள் நினவிழந்தது.

என் பெயர் மீனாட்சி சரவணன். இப்பவும், அப்பவும் ….சுருக்கமா மீனா.

1990-ல் நடந்த கதையை சொன்னாதான், இப்ப எங்களைப் பத்தி நீங்க புரிஞ்சுக்க முடியும்.

திருச்சியிலே, மரக்கடை ஏரியாவிலே எங்க வீடு. அப்பா தாலுகா ஆஃபீஸ்லே கிளர்க். அம்மா ஹவுஸ் வைஃப் என் உடன் பிறந்தவர்கள் ஒரு அண்ணன். மற்றும் ஒரு தங்கை.

அண்ணன் கம்யூட்டர் சயின்ஸ் முதல் வருஷம் படிக்க, தங்கை மூன்றாம் வகுப்பு படித்துக் கொண்டிருந்தாள். எனக்கும் என் அண்ணனுக்கும் மூன்று வயது வித்தியாசம். தங்கைக்கும் எனக்கும் 7 வருட வித்தியாசம்.

என் கனவர் சரவணனோட அப்பா மெயின் கார்டு கேட்டுகிட்டே ஸ்டுடியோ கடை வச்சிருந்தார். சரவணனின் அம்மாவும் ஹவுஸ் வைஃப் தான். சரவணனுக்கு ஒரே ஒரு தங்கை மட்டுமே. ஏழாவது படித்துக் கொண்டிருந்தாள்.

1990-லே பத்தாவது வகுப்பு ரிசல்ட் வந்தன்னைக்கு, பேப்பர்ல ‘நான் பாஸ்’ன்னு பாத்துட்டு, அதை உடனே எங்க வீட்ல கூட சொல்லாம, ஆர்வத்துல. தில்லை நகர்ல இருந்த சரவணனோட வீட்டுக்குப் பின் பக்க ரோட்டில் இருந்த கொன்றை மரத்தின் அடியில் நின்று, அங்கிருந்து ஸ்கூட்டி ஹார்ன் அடிச்சு சிக்னல் கொடுத்து அவனை வரச் சொன்னேன்.

அவன் வீட்டு பின் பக்க ஜன்னல் வழியே எட்டிப் பார்த்து, ஐந்து நிமிட்த்தில், அடிக்கடி அவன் வீட்டுப் பக்கம் திரும்பிப் பார்த்தபடியே வந்தான். அருகில் வந்த அவன் முகத்தைப் பார்த்தேன். கண்கள் கலங்கி சிவந்திருக்க, முகம் அழுது வடிந்திருக்க, முகம் இறுகிப் போய் இருந்தது. பொங்கி வந்த அழுகையையும் அடக்கி,கண்களைத் துடைத்துக் கொண்டே,….

” என்ன மீனா இந்த நேரத்துல வந்திருக்கே?”