“நீ என் வீட்டுக்குள்ளே நுழையரதுக்கு அஞ்சு நிமிஷத்துக்கு முன்னாடி, அண்ணன் கிட்டே பேசிட்டேன்.ஒன்னும் பிரச்சினை இல்லை. ஆர அமர பேசிட்டு அவளை அனுப்பும்மா. நீ சொல்றப்போ வந்து அவளை பிக் அப் பண்ணிக்கிறேன்னு சொல்லிட்டார். அதனாலே இந்த நழுவர வேலை எல்லாம் வேண்டாம். என் ஹஸ்பண்டும் ரெண்டு நாள் கழிச்சுதான் வருவார். பயப்படாதேடி. இனிமே இந்த வீட்டை உன் வீடு மாதிரி நெனச்சுக்கோ. சங்கோஜப் படாமே, வெக்கப் படாமே, சுதந்திரமா இரு, இங்கிருக்கிற அத்தனையையும் அனுபவிக்கிற உரிமை உனக்கு இருக்கு.
கவுனை போட்டு காட்டேன் ப்ளீஸ். நீ போட்டு காட்டலைன்னா உன் ட்ரெஸை நான் வலுக் கட்டாயமா அவுக்க வேண்டி வரும்”ன்னு சொல்லிகிட்டே என் முந்தானையில் கையை வைக்க, பதறிப் போன நான்…
“சரி…சரி… இருடி. நானே போட்டு காட்றேன். அது இருக்கட்டும். என்னடி உறவையே மாத்திடே? என் புருஷன் உனக்கு அண்ணனா?”
“பின்னே என்னடி? அத்தான்னா சொல்ல முடியும்? நெருங்கிப் பழகிட்டா அப்படிதான்.”
“ சரி… நீ எப்படியோ கூப்பிட்டுக்கோ”ன்னு சொல்லி, அவள் கொடுத்த கவுனை பிடுங்கிக் கொண்டு, அங்கிருந்த அட்டாச்டு பாத் ரூமுக்குள் நுழைந்தேன், கதவை சாத்தி, தாள் போட்டு சுற்று முற்றும் பார்த்து, கவுனை ஹேங்கரில் போட்டு,… புடவை, ஜாக்கெட், ப்ரா, பாவாடை, பேன்ட்டீஸ் எல்லாத்தையும் அவுத்துட்டு, கவுனை கழுத்து வழியாக மாட்டினேன்.
ஸ்லைஸ் ட்ரிங்க்ஸ் விளம்பரத்துக்கு ஒருத்தி போட்டுட்டு வருவாளே, அந்த மாதிரி …குட்டையான கவுன். கீழே பாதி தொடைக்கு கீழ் துணியே இல்லை. மேலே, கழுத்துக்கு ரெண்டு பக்கமும் ரெண்டு ஸ்ட்ரேப், நல்லா கீழே இறங்கியதில், என் முலைகளின் மேல் பகுதி பட்டவர்த்தனமாக தெரிந்தது. கவுனைப் போட்டுக்கொண்டிருக்கவே கூச்சமாக இருந்தது. அம்மனமா நிக்கிற மாதிரியே ஃபீலிங்.
“இன்னும் என்னடி செஞ்சிட்டு இருக்கே?. கவுனை போட்டுக்க முடியலையா?”
‘அதெல்லாம் போட்டுட்டேண்டி. என்னடி கவுன் இது? சின்னப் பிள்ளைங்க போடற மாதிரி. இதை போட்டுகிட்டு வேளியே வர கூச்சமா இருக்குடி”
“ பரவாயில்லை வாடி. நான் தானே இருக்கேன்.” என்று அர்ச்சனா சொல்ல, மெதுவாக பாத் ரூம் கதவை திறந்து வெளியே வந்தேன்.
Next please 3