“உங்க ஆசைப் படி அர்ச்சனாவை உங்களுக்கு கூட்டி கொடுத்துட்டேன். இனி அவளாச்சு, நீங்களாச்சு” என்று சொல்லி, கதவை லேசா சாத்தி வெளியே ஓடி வந்துட்டேன்.
இளம் சிவப்பு ஜரிகை பார்டர் வைத்த, என் கல்யாண சந்தனக் கலர் பட்டுப் புடவை, சிவப்பு கலர் பட்டு ஜாக்கெட்…. அர்ச்சனாவுக்கு அழகாய் பொருந்த, தலை குனிந்தபடி, கையில் பால் சொம்புடனும், மல்லிகை சரத்துடனும், உடல் லேசாக நடுங்க, …..இடது கால் கட்டை விரலால் தரையை கீரிக் கொண்டு, உங்களை ஏறெடுத்துப் பார்க்க வெட்கப்பட்டு நின்றிருந்தாள்.
அவ அழகை பாத்து மயங்கிய நீங்கள், கொஞ்ச நேரம் அவளையே கண் கொட்டாமல் பார்த்து,” வாங்க, வந்து பெட்டில் உட்காருங்க.”
“……”
“என்ன பேச மாட்டீங்களா?”
“இல்லே, உங்களைப் பாத்ததும் பேச்சே வரமாட்டேங்குது. வாங்க, போங்கன்ற மரியாதை எல்லாம் வேண்டாம். அர்ச்சனான்னே கூப்பிடுங்கண்ணா?”
“சரி, அர்ச்சனா. மீனாவின் கல்யாணப் புடவையிலே ரொம்ப அழகா இருக்கே. கொஞ்சம் டைட்டா இருந்தாலும், உனக்குன்னே அளவெடுத்து தச்ச மாதிரி மீனாவோட ஜாக்கெட் கரெக்டா உனக்கு பொருந்தி இருக்கு.”
“தேங்க்ஸ்ண்ணா!.”
மெதுவாக கட்டிலிலிருந்து, எழுந்த நீங்க, உங்க முன்னால் அழகுச் சிலையாக வந்து நின்ன அர்ச்சனாவை அள்ளி முழுங்கற மாதிரி ஆசையா பாத்து, அசந்து போய் நின்னீங்க.
Next please 3