“போதும்டீயம்மா… சுகம் திகட்டுதுடி…
“ துடிக்கும் தன் தடியை அழுத்திப் பிடித்துக்கொண்டு முகத்தில் தவிப்புடன் பேசினார், குமார்.
குமாருக்கு மேலும் கீழுமாக மூச்சிறைத்துக் கொண்டிருந்தது. தன் தொடைகளின் மேல் தலை வைத்துப் படுத்திருந்த சுந்தரியை தன் புறம் இழுத்து, மார்புடன் சேர்த்து, அவள் இதழ்களை கவ்வி மெல்ல முத்தமிட்டார். காதோரங்களில் நரைத்து, அந்த நரைத்த முடிகளை மறைக்க முயற்சிக்காமல், வயது தரும் முதிர்ச்சியை, கம்பீரத்தை, விருப்பத்துடன் ஏற்றுக்கொள்ளும் திறந்த மனம் கொண்ட தன் கணவனின் மேல் சுந்தரிக்கு ஆசை வெள்ளமாகப் பொங்கியது.
உடலில் அனாவசிய சதை பிடிக்காமல், தொப்பை இல்லாமல், உயரத்திற்கேற்ற பருமனுடன், மாநிறத்தில், அம்மணமாக, விறைத்துக் கொண்டிருக்கும் தன் குறியைக் கையில் பிடித்துக்கொண்டு, குழந்தையைப் போல் கட்டிலில் கிடந்த தன் கணவனின் கம்பீரமான அழகை மனதுக்குள் ரசித்தாள். அள்ளித் தரும் முத்தங்களை தன் இதழ்களில் சேகரித்துக் கொண்டிருந்த சுந்தரி, இன்னும் கட்டுக்குலையாத அவன் மார்பை மெல்ல தடவிவிட்டுக் கொண்டிருந்தாள்.
ஏனோ தெரியவில்லை. சுந்தரிக்கு அன்று, முழு நிர்வாணத்தில் தன் கணவன் மிகவும் அழகாய் இருப்பதாகத் தோன்றியது. மனம் நிறைந்த சந்தோஷத்தில் சுந்தரி மெல்ல அவனைக் கட்டிகொண்டாள். தன் நுனி நாவால் அவன் கன்னத்தில் கோலமிட்டாள். அவள் உள்ளமும் உடலும், அவனைத் தன்னுள் ஐக்கியமாக்கிக் கொள்ளத் துடித்துக்கொண்டிருந்தன.
“குமரு… என் செல்லம்.. உள்ளே வர்றயாப்பா?” சுந்தரி கண்களில் மின்னும் பாசத்துடன் குமாரை அழத்தாள். அவன் மார்பில் கிடந்த தன் இடதுகையால், அவனைத் தன்புறம் திருப்பி அவன் இதழ்களை கவ்வி முத்தமிட்டாள்.
“கரும்பு தின்னக் கூலியா கேக்கப்போறேன்…”
சுந்தரி, தன் கைகளை அகல விரித்து, கண்களிலும், குரலிலும் போதை ஏறியிருக்க, கட்டிலில் தன் உடலை இலேசாக அசைத்து தன் கணவனை உசுப்பேற்றிக்கொண்டிருந்தாள். சுந்தரியின் உடல் அசைவுகளும், நெளிவுகளும், குமாரசுவாமியை சூடேற்றிக்கொண்டிருந்தது. அவர் கண்களில் காதலும், காமமும், கொழுந்துவிட்டு எரிந்து கொண்டிருக்க அவர் கட்டிலில் மல்லாந்து கிடந்த சுந்தரியின் இடுப்பை ஆசையாகப்பற்றி அவள் உடலை கட்டிலின் முனை வரை இழுத்தார்.
“என்னப் பண்றீங்க..” கொஞ்சியது குயில்.
“பொறுடிச் செல்லம்.. ஆட்டத்தை சரியா ஆடணுமில்லே..!!” குமாரும் பதிலுக்கு அவளை ஆசையாக கொஞ்சினார்.
சுந்தரியின் கால்கள் தரையைத் தொட்டும் தொடாமலும் அசைந்தாடிக் கொண்டிருந்தன. அவள் கழுத்திலிருந்த தாலிக்கொடி இரு மார்புகளுக்கிடையில் மெல்லிய ஆறாக நெளிந்து கொண்டிருந்தது. கல்லாகியிருந்த முலைக் காம்புகள் நிலைகுத்தி விட்டத்தை வெறித்தன. கண்களில் அவர்கள் நடத்தப்போகும் கலவிக்கான எதிர்பார்ப்பு. உதடுகளில் விஷமச்சிரிப்பு. வயது முதிர்ந்த குழந்தையாக சுந்தரி பிறந்த மேனியில் தங்கமாக ஜொலித்துக் கொண்டிருந்தாள்.
குமாரசுவாமி, சுந்தரியின் குழிந்திருந்த அடிவயிற்றையும், தொப்புளையும், தன் உள்ளங்கையால் பொத்தி மெதுவாகத் தேய்க்க, அவள் மூடிய விழிகளுடன், தன் அடி வயிற்றிலிருந்து
“ஹாங்’ நீளமான பெருமூச்சை வெளியேற்றினாள்.
“ப்ப்ப்ப்பா… முடியலைப்பா.. சீக்கிரம் பண்ணுங்களேன்…”
“ஒரு செகன்டுடீச் செல்லம்..”
சுந்தரியின் இடுப்பின் கீழ் ஒரு தலையணையை செருகி, அவளுள் சுலபமாக தான் நுழைய ஏதுவாக்கிக்கொண்டார். தரையில் தன் பாதங்களை அழுந்த ஊன்றி, அவள் பெண்மையில் தன் முகத்தைப் புதைத்து மெல்ல நுனி நாக்கால், அவள் மதன மொட்டை ஒரு முறை அழுத்தமாக வருடினார். நிமிண்டினார். நக்கி நக்கி சுவைத்தார்.