எவ்வளவு கொழுப்பு இருந்தா ஓப்பனா என்ன படுக்க கூப்பிடுவ? 126

கைய ஓடிச்சுடுவேன். வந்தனா திரும்பி விரல்காட்டி அவனை எச்சரித்தாள். சே…உன்ன நம்பி அவர் அனுப்பினாரு பாரு….முணுமுணுத்தாள். ஆனால் அவன் தன் குண்டிகளில் விளையாடுவதை அவளால் ரசிக்காமலும் இருக்க முடியவில்லை. சொல்லப்போனால் முலையில்கூட இன்னொருமுறை அவன் கை படாதா என்று உள்ளுக்குள் ஆசை இருந்தது. இது சுந்தர் அவளை பொன்னே பூவே என்று தாங்க மட்டும் செய்து ஏங்க வைத்ததின் விளைவு.
தட்டி விளையாண்ட ராஜ் தன் கையைப் பார்த்தான். பின் அவளை தீர்க்கமாக பார்த்தான்.
பேண்ட்டி போடலையா?? என்றான்
வந்தனா அதிர்ந்தாள்.
போ…போட்ருக்கேன்
இல்லை நீ போடலை. அவன் உரிமையாய் அவளது கொழுத்த குண்டிகளை தடவி பார்த்தான். குண்டிகளின் மென்மையை கதகதப்பை அனுபவித்தான்.
இல்ல… போட்ருக்கேன்.
போடல.
போ…போட்ருக்கேன். தா…தாங்க் பேண்ட்டி.

சே…இதையெல்லாம் போய் இவன்கிட்ட சொல்றோமே!!
வந்தனா தன்னைத்தானே நொந்துகொண்டாள். ராஜ் தன் உதட்டுக்குள் சிரித்தான்.
அப்போ… பார்ட்டி அன்னைக்கும் தாங்க் பேண்ட்டிதானா?
ராஜ்… ப்ளீஸ்…
அன்னைக்கும் தாங்க் பேண்ட்டிதானே..
ப்ளீஸ் ராஜ்… நான் வேணாம்னுதான் சொன்னேன். அவர்தான் போட சொன்னார்.

சொல்லிவிட்டு தலை குனிந்தாள்.

ராஜ் அவளது வெட்கத்தை ரசித்தான்.

மழை இடி மின்னலுடன் சோவென்று பெய்ய ஆரம்பித்தது.

அடடா… வந்து இப்படி ஒதுங்கிக்கோங்க..என்றான் முனியன் அந்த சிறிய குடிலைக் காட்டி. குளிர்ந்தது. முனியன் அவளை உரசிக்கொண்டு நின்றான். ஒன் ப்ளீட்டில் தெளிவாகத் தெரிந்த அவளது முலைகளின் அழகை ரசித்தான். அவள் பணத்தை எண்ணிக் கொடுக்கும்போது வாயெல்லாம் சிரிப்பாய் வாங்கிக்கொண்டான்.

மழை நிக்குறமாதிரி தெரியல ராஜ்… வாங்க போகலாம்….

வந்தனா மழையில் இறங்கி பைக் நோக்கி ஓடினாள். அவளது குண்டிகள் இருவருக்கும் விருந்து படைத்தன.

பைக் அருகில் நனைந்தபடியே நின்ற வந்தனாவை நோக்கி ராஜ் வந்தான். மழை வந்தனாவின் புடவையை நன்றாக நனைத்துவிட்டிருந்தது. புடவை அவள் உடம்போடு நன்றாக ஒட்டிக்கொள்ள தொப்புளின் குழிவு நன்றாகத் தெரிந்தது. தொப்புளுக்கு கீழே சற்று மேடான அவளது அடிவயிறும் அவள் புடவைய சொருகியிருந்த இடமும் படு கவர்ச்சியாக இருந்தன.

மேலே அவள் பால் கலசங்கள் இரண்டும் அந்த மெல்லிய பிளவுசுக்குள் திமிறிக்கொண்டு கிண்ணென்று தூக்கிக்கொண்டு நின்றன. அவள் வெறும் பிளவுசோடு அவன் முன்னால் நிற்பது போலிருந்தது அவனுக்கு. அவளை அணு அணுவாக ரசித்தான். அவள் வெட்கத்தில் சிவந்தாள்.

கொஞ்ச நேரம் இப்படியே நிற்கலாமே என்றான்.

இல்லை… போகலாம்……அவள் கைகளைக் குறுக்காகக் கொண்டுவந்து தன் மார்புகளை மறைத்தாள்.

அண்ணே…எங்களுக்கு சூடா டீ போட்டுத்தரமுடியுமா உங்களால? என்றான் முனியனிடம்.

கண்டிப்பாக தம்பி… மேடம் உள்ள வாங்க….என்றான்

இல்ல..நாங்க இங்கயே நிக்கிறோம். மேடம்கு மழையில நனையணுமாம்

ஓ..அப்படியா…ஒரு கால்மணி நேரம் பொறுங்க. அவன் சந்தோஷமாக. உள்ளே சென்றான்.

வந்தனா விரியும் கண்களால் ராஜ்ஜை பார்த்தாள். வேணாம் என்று தலையை அசைத்தாள்.

ராஜ் அவளது தொப்புளை பார்த்தான். புடவை ஒட்டியிருந்தால் அதன் வட்ட வடிவம் தெளிவாகத் தெரிந்தது. இதுதான் என்னை உன்மேல பைத்தியம் ஆக்கிடுச்சி…

வந்தனா கண்கள் விரிய அவனைப் பார்த்தாள்.

உன் வீட்டில ஒருநாள் கைய தூக்கி கொண்டை போட்டுக்கிட்டே சுந்தர்கிட்டயும் என்கிட்டயும் பேசினாய். அப்பொழுதுதான் முதன்முதலில் உன் தொப்புளை மறைவின்றி பார்த்தேன். அன்றிலிருந்து அதில் வாய் வைத்து சுவைக்க மாட்டோமா என்று தினமும் ஏங்கிக்கிட்டிருக்கேன்.