வரும் வாரம் பார்த்துக்கொள்ளலாம் என்று நினைத்து இருந்தேன். ஆனால் என் முதலாளி வடிவில் இடி இறங்கியது என்று நினைத்தேன். இல்லை சந்தோசமாக வாழ எங்களை அடுத்த கட்டத்திற்கு அழைத்து செல்ல விதி செய்த வேலை தான் அது
அந்த வார இறுதி வரை வேலை ரொம்ப அதிகம். நிறைய அனுப்ப வேண்டி இருந்ததால் நிறைய நேரம் வேலை வேறு. சனிக்கிழமை எல்லாம் முடித்து கிளம்பும் தருணத்தில் போன் வந்தது. முதலாளி தான் அழைத்து இருந்தார். உடனடியாக கிளம்பி வர சொல்லி உத்தரவு. தலையில் இடி விழுந்தது போல இருந்தது. ஊருக்கு போய்விட்டால் இப்பொழுது நாம் வாழும் வாழ்க்கை அவ்வளவு தான் என்று மனம் வாடியது. அங்கு வேலை பார்ப்பவர் ஒருவரை தேர்வு செய்து நியமித்துவிட்டு கிளம்பி வர சொல்லி விட்டார்.
துக்கத்துடன் தலையை தொங்க போட்டுகொண்டு வீட்டிற்கு நடந்து வந்தேன். என்னுடைய தளர்ந்த நடையை காத்துகொண்டு இருந்த அம்மா கவனித்து விட்டாள். பாசத்துடன் ஓடி வந்து என்ன ஆச்சு என்று வினவினாள். நான் ஒன்றும் இல்லை நாளையுடன் இங்கு இருந்து கிளம்ப வேண்டும் என்று சொன்னேன். அவளும் உள்ளுக்குள் நொறுங்கினாள். ஆனால் வெளியே காட்டவில்லை. முகத்தில் சந்தோசத்தை காட்டி நடித்தாள். இதற்கு ஏன்டா வருத்தப்படுகிறாய். இவ்வளவு நாட்கள் காட்டிலும் மேட்டிலும் கஷ்டப்பட்டாய். இப்பொழுது ஊருக்கு வர சொல்கிறார். அவ்வளவு தான். (என் கஷ்டம் எனக்கு தெரியும் அவளுக்கும் தெரியும்). நான் அவளை நிமிர்ந்து பார்த்து உனக்கு கஷ்டமா இல்லையா என்று கேட்டேன். அவள் சிரித்தாள். எதற்கு கஷ்டம். உன் கூட நானும் தானே வருவேன் அப்புறம் என்ன கஷ்டம். புரிந்து பேசுகிறாளா இல்லை புரியாத மாதிரி பேசுகிறாளா ஒன்னும் புரியாமல் கிளம்ப தயாரானோம். இங்கேயே இருந்தால் ஒவ்வொரு இரவையும் சொர்க்கமாக கழிக்கலாம். ஊருக்கு போய் விட்டால் ஒன்றும் செய்ய முடியாது. அதை நினைத்தாலே மனம் கலங்கிவிட்டது. இந்த மனக்கலக்கத்திலும் குழப்பத்திலும் அவள் பக்கத்திலேயே இருந்தும் தொடாமலே தூங்கினேன்.
மறுநாள் ஒருத்தனை சூப்பர்வைசர் என்று நியமித்துவிட்டு அனைவரிடம் சொல்லிக்கொண்டு காட்டை விட்டு நகரத்தை நோக்கி பயணம் செய்ய புறப்பட்டோம். அங்கிருந்து கௌஹாத்தி வந்து சேர்ந்தோம். அதற்கே மாலை ஆகிவிட்டது. அம்மாவை அழைத்துக்கொண்டு அங்கு புடவைகள் மற்றும் அவளுக்கு தேவையான ப்ரா ஜட்டி மற்றும் பாவாடைகள் எல்லாம் வாங்கிக்கொடுத்தேன். சந்தோஷமாக தான் இருந்தாள். எனக்கு தான் ஒன்றும் புரியவில்லை. ஒரு வேளை அவளை முழுவதும் அனுபவித்து இருந்தால் இப்பொழுது வருத்தப்பட்டு கொண்டு இருந்திருக்க மாட்டேனோ என்னமோ?. என் மனக்குழப்பத்தை உணர்ந்தவள் எதையும் போட்டு யோசித்துக்கொண்டே இருக்காதே அமைதியாக இரு எல்லாமே நல்ல்லதாக தான் நடக்கும். உனக்கு நான் இருக்கிறேன். எனக்கு நீ இருக்கிறாய். ஆனால் ரெண்டுமே வெறும் படுக்கைகாக மட்டும் அல்ல அதை உணர்ந்து கொஞ்சம் தெளிவாக இரு என்று தீர்க்கமாக சொல்லிவிட்டு அமைதியாக இருந்தாள். கௌஹாத்தியில் இருந்து பெங்களூரு பயணம் விமானத்தில். பெங்களூரில் இருந்து பஸ் மூலமாக அதிகாலை ஊட்டி வந்து சேர்ந்தோம்.
இங்கு வந்து எந்தவிதமான சிலிமிஷமும் வேண்டாம் என்று வீட்டிற்கு வருவதற்கு முன்பே அம்மா சொல்லிவிட்டாள். நாங்கள் நினைத்தது போலவே அக்கம்பக்கத்தினர் ஒவ்வொருவராக வந்து போய் கொண்டும் நலம் விசாரித்தபடியும் இருந்தனர். எனக்கும் அஸ்ஸாமில் இருந்து கிளம்பி வந்தது பிடிக்கவில்லை. அது மாதிரியான ஒரு சூழல் இனி கிடைக்காது என்பது தெரிந்துவிட்டது. நானும் அம்மாவும் மட்டும் தனி உலகில் வாழ்ந்தோம். இனி இந்த சமுதாயத்துக்கு ஏற்றார் போல வாழ வேண்டும்.