அதிர்ஷ்டகாரண் – End 55

என் சகுந்தலாவை விட்டு பிரிந்து பெங்களூர் சென்று இன்றுடன் மூன்று வருடங்களாகிவிட்டது. அடிக்கடி செல்லில் பேசிக்கொண்டாலும், ஓரிரு முறை விடுமுறையில் வந்தாலும், முன்பு போல் அவளுடன் உறவு கொள்ள முடியாத நிலையில், ரெண்டு பேருக்கும் இடையில் தவிர்க்க முடியாமல் ஒரு பெரிய இடைவெளி வந்துவிட்டது. அதை இன்னும் அதிகமாக்கும் வகையில் எனக்கு US செல்லும் வாய்ப்பு கிடைக்க, இன்னும் ஒரு வாரத்தில் நான் புறப்பட வேண்டும் என்பதால் இதோ ஊருக்கு பயணம்.

வாசலில் எனக்காக அனைவரும் காத்திருந்து VIP மரியாதையுடன் வீட்டினுள் அழைத்து சென்றனர். சகுந்தலா இன்னும் மெருகேறி அழகாக இருந்தாள். கீதா நன்றாக வளர்ந்திருந்தாள், குழந்தை யாழினி LKG சேரப்போகிறாளாம். அப்படியே சகுந்தலா மாதிரி படு சூட்டிகையாக இருந்தாள். தம்பி பெரிய ஆளாக வளர்ந்திருந்தான். டாக்டர் ஆக வேண்டும் என்று மெடிக்கல் குரூப் எடுத்து படித்துக் கொண்டிருந்தான். ஆனால் அப்பாதான் மிகவும் நிலை குலைந்து போயிருந்தார். அவருக்கு ஒரு முறை ஹார்ட் அட்டாக் கூட வந்து விட்டதாம். எனக்கு சொன்னால் நான் பயந்து விடுவேன் என்று என்னிடம் சொல்லாமல் மறைத்து விட்டார்கள். பத்மா அத்தை பாத்ரூமில் வழுக்கி விழுந்து கால் உடைந்து, சுகர் இருந்ததால் காலை வெட்டி எடுத்திருந்தனர். மொத்தத்தில் வீட்டில் பெரியவர்கள் இருவரின் நிலைமையும் மோசமாக இருந்தது. இந்த நிலையில் நான் US போகனுமா? என்ற விவாதம் ஒரு வாரமாக நடந்தது. ஆனாலும் என் எதிர்காலத்தை கணக்கில் கொண்டு நான் பிடிவாதமாக இருந்ததால் அனைவரும் வேறு வழியில்லாமல் எனக்கு அனுமதி கொடுத்தனர்.

US வந்த புதிதில் வீட்டு நினைவு அதிகம் வந்து மிகவும் கஷ்டப்பட்டேன். ஆனால் நாட்கள் செல்ல செல்ல புதிய வாழ்க்கை பழகிவிட்டது. வீட்டில் உள்ள அனைவரோடும் வீடியோ சாட் செய்வதால், பிரிவு பெரிதாக தெரியவில்லை. அன்று காலை பத்மா அத்தை இறந்து விட்டார்கள் என்ற செய்தி வந்தது. ஆனால் முக்கியமான புராஜெக்டில் இருந்ததால் என்னால் உடனடியாக இந்தியா வந்து சகுந்தலாவிற்கும் கீதாவிற்கும் ஆறுதல் சொல்ல முடியவில்லை. மூச்சு விடக்கூட நேரம் இல்லாமல் கடின உழைப்பினை காட்டி எங்கள் அலுவலகத்தில் முதல் நிலை ஊழியராக ஆனேன். எல்லா வசதிகளும் மிக குறைந்த கால அளவில் டைரக்டர் விக்ரமனின் படங்களில் ஒரே பாட்டில் ஏழை ஹீரோ பெரிய பணக்காரன் ஆவதை பல முறை கிண்டல் செய்த நான் இன்று என்னை பற்றி சொல்லும் போது அது தான் உண்மை என்று சொல்லும் அளவிற்கு என் வாழ்கையில் செல்வம் என்னை தேடி வந்து என்னை பெரிய மனிதன் ஆக்கி விட்டது.
அடுத்த மூன்று மாதத்தில் பத்மா அத்தை இறந்த செய்தி வந்தது. ஆனால் என்னால் அப்போது ஊருக்கு வர முடியவில்லை. கிட்டத்தட்ட ஒரு ஆண்டு இடைவெளிக்கு பின் இந்தியா வந்தேன். US-ல் இருக்கும் வசதிகளை கதை கதையாக சொல்ல அனைவரும் அதனை வாய் பிளந்து கேட்டுக்கொண்டனர். இம்முறை எல்லோரும் என்னையே சுற்றி சுற்றி வந்ததால், ரெண்டு பெண்களையும் தனிமையில் சந்திக்க முடியவில்லை. சகுந்தலா என்னை பார்த்து அடிக்கடி ஏக்க பெருமூச்சு விட்டுக்கொண்டிருந்தாள். வெளி நாட்டில் இருப்பதால் என்னுடைய கலர் இன்னும் அதிகமாகி ஹிந்தி நடிகர் மாதிரி இருப்பதாக கீதா சொன்னாள். பெண் வீட்டார் சிலர் என்னை வளைத்து போட அப்பாவுக்கு தூது அனுப்ப ஆரம்பித்திருக்க, அப்பாவும் மெதுவாக என்னிடம் என் திருமண பேச்சை ஆரம்பித்தார். நான் என்ன சொல்லப்போகிறேனோ என்று சகுந்தலாவும் கீதாவும் என்னையே திகிலுடன் பார்த்துக்கொண்டிருந்தனர்.