அதிர்ஷ்டகாரண் – End 55

என் மேல் மாடி அறையில் இருந்த படியே வீட்டின் பின்னால் இருக்கும் குளியல் அறையை பார்க்கமுடியும். ஒரு ஞாயிறு மதியம் அவள் அங்கே குந்தி இருந்தபடியே துணிமணிகளை துவைத்துக் கொண்டிருப்பதை பார்த்தேன். வாஷிங்க் மெசின் ரிப்பேர் போலிருக்கிறது. அவள் ஒவ்வொரு தடவையும் துணியை சோப்பால் தேய்க்கும் பொழுதும் அவளது மார்புகள் விலகிக் கிடந்த முந்தானைக்குள் அசைந்து விளையாடியது. ஆனால் அவளோ அதை சரி பண்ணி கொள்ளாமல் துணி துவைப்பதிலேயே கவனமாக இருந்தாள்… ஒரு நிமிடத்துக்கு ஒரு ஐந்து தடவை சோப்பு நுரைபட்ட கையால் நெற்றியில் விழுந்து கிடக்கும் தலை முடியை பின்னால் தள்ளி விட்டு வேலையைத் தொடர்ந்தாள். அவளது புடவை துவைக்கும் துணியில் இருந்த தண்ணிர் நெறித்து அங்கும் இங்கும் அவள் ரவிக்கை நனைந்திருந்ததை பார்த்ததில் என் ஆண்மை விழித்துக் கொண்டது.

ஒரு கையால் ஜன்னல் திரையை மெதுவாக விலக்கி அவளைப் பார்த்துக் கொண்டே மறு கையால் என் தடியை எடுத்து குலுக்கத் தொடங்கினேன். இப்படி அவளை நினைத்துக் கொண்டு கையில் குலுக்கி என்னை ஆறுதல் படுத்திக் கொண்டேன். என்றோ ஒரு நாள் நிஜமாகவே அவளை அடையும் நாள் வருமா என ஏங்கிக் கொண்டிருந்தேன்.

அடுத்த ஞாயிற்றுக் கிழமையே அப்படி ஒரு அருமையான சந்தர்ப்பம் என்னை தேடி வந்தது. அன்று காலை கீழே இருந்து அவள் என்னை அழைத்து “வீடியோ பிளேயர் ஒழுங்காக வேலை செய்யவில்லை, என்னன்னு உங்களுக்கு பார்க்கத்தெரியுமா?” என்று கொஞ்சலாக கேட்டாள். நானும் “தெரியுமே” என்று சொல்ல, அன்று அவள் வீட்டிங்குள்ளே போகும் வாய்ப்புக் கிடைத்தது. கேபிளில் லூஸ் கனெக்சன் இருந்ததை சரி செய்ததும் அது ஒழுங்காக வேலை செய்தது.

சரி செய்ததும், நன்றி சொல்லி என்னை அமர சொன்னாள். “வீட்டில் யாரையுமே காணவில்லையே?” என்று கேட்டதற்கு, மாமியார் எங்கோ போயிருப்பதாகவும், தானும் பிள்ளையும் மட்டும் தனியாக இருபப்பதாகவும் சொல்லிவிட்டு, என்னையும் இருந்து படம் பார்க்குமாறு கேட்டுக் கொண்டாள். நானும் முதலில் மறுப்பது போல் நடித்துவிட்டு, “ஓகே” என்று சொன்னேன். அது ஒரு ஹிந்திப் படம். ஒரு பாடல் காட்சியில் மழையில் நனைந்தபடி செக்ஸியாக ஆடிக்கொண்டிருந்தார்கள் படத்தின் கதாநாயகனும் நாயகியும். அதைப் பார்த்ததும் எனக்குள் ஒரு உணர்வு ஏற்பட்டது. அவளுக்கும் அதே மாரிதி ஏற்பட்டிருக்க வேண்டும். அவளைப் பார்த்தேன். அவளும் மெதுவாக புன்னகைத்தபடியே முகத்தை டீவீ பக்கம் நோக்கினாள்.