வாசமான ஜாதிமல்லி – பாகம் 13 61

கோமதி சரவணனிடம் ஏதோ சொல்லிக்கொண்டிருந்தாள். சரவணன் முதலில் கோமதி சொன்னதை கேட்டு ஆம் என்று தலையசைத்தான், ஆனால் பின்னர் கோமதி சொல்வதை கேட்டு முடியாது என்று சொல்வது போல உறுதியாக அவன் தலையை ஆட்டினான். ஹாலில் அமர்ந்திருந்த இருவருக்கும் என்ன பேசுறார்கள் என்று கேட்க முடியாதபடி அவர்கள் மிகவும் தீவிரமாக ஆனால் மெதுவாக பேசிக் கொண்டிருந்தார்கள். கோமதி எதையோ வற்புறுத்துவதாகத் தோன்றியது, ஆனால் சரவணன் அவன் முகத்தில் வெளிப்படும் முக பாவத்தில் மற்றும் அவன் தலையை ஆட்டிய விதத்தில் அவனுக்கு கோமதி சொல்லியதில் ஈடுபாடு இல்லை என்று தெரிந்தது. உரையாடல் நீண்ட காலமாக நடந்து கொண்டிருப்பதாகத் தோன்றியது, ஆனால் உண்மையில் அது வெறும் பத்து நிமிடங்கள் மட்டுமே நடந்து கொண்டிருந்தது. திடீரென்று கோமதி சரவணனை மீண்டும் சிந்திக்க வைத்த ஏதோ ஒன்றைத் சொன்னது போல் தெரிந்தது. அவன் திடீரென்று அசையாமலும், அவன் கொடுக்கும் கவனத்தில் இருந்து கோமதி சொன்னதை கேட்டு யோசிப்பது போல தெரிந்தது.

அவள் முன்மொழிவுக்கு சரவணனின் எதிர்ப்பை உடைக்க முக்கிய வாதம் கண்டுபிடித்ததாக கோமதியும் உணர்ந்தாள். அவள் வாதங்களில் அந்த விதத்தலையே ஆர்வத்துடன் பின்தொடர்வது போல் பார்க்கும் மீராவுக்கு தோன்றியது. சரவணன் இப்போது அதிகம் பேசவில்லை, மேலும் உன்னிப்பாக கோமதி சொல்வதை கேட்டுக்கொண்டிருந்தான். அவள் சொன்ன கருத்தை பற்றி ஆழமாக யோசிப்பதாகத் தோன்றியது. சரவணன் அவள் சொன்னதை உள்வாங்கிக் கொள்வதற்கும், வாதத்தின் பொருத்தத்தை சீராய்வு செய்ய நேரம் கொடுப்பது போல் கோமதி சில வினாடிகள் அமைதியாக இருப்பாள். பின்னர் மேலும் அவள் வாதத்தை வலியுறுத்த எதோ சொல்லி அதை பற்றியும் அவன் சிந்திக்கும் மாறு பேசுவாள். சரவணனின் உடல் மொழி தோல்வியை ஒப்புக்கொள்வது போல் தோன்றியது. அவன் இன்னும் சில வாதங்களை முன்வைத்ததாகத் தோன்றினாலும், அது இப்போது அரை மனதுடன் இருப்பதாகத் தோன்றியது. கடைசியாக அவன் கேட்டதுக்கு தலை அசைத்து கோமதி சொல்வதைக் ஒப்புக்கொண்டு கேட்பது போல் தெரிந்தது. சரவணன் ஒரு ஆழ்ந்த மூச்சு இதுதான். பிறகு ஒரு பெருமூச்சு விட்டு, கோமதியிடம் எதோ ஒன்று சொன்னான். இந்த முறை கோமதி தான் அதை ஏற்றுக்கொண்டாள் என்றபடி தலையை ஆட்டினாள், ஆனால் அவள் முகத்தில் தெரிந்த திருப்தி தோற்றத்தால் இருந்து அவள் வாதத்தில் வெற்றி பெற்றாள் என்பது தெளிவாகத் காட்டியது.