“இப்பதான் மணி 7.00…அதுக்குள்ளே தூக்கமா?” என்றேன்.
ஃபாத்திமா ஒன்றும் சொல்லாமல் பாய், தலையணையை எடுத்து போட்டாள். சாஹ்ரா வெளியே போக தலைப்பட்டாள். கூடவே ஷப்னமும் வெளியே போக பார்த்தாள்.
“எல்லாரும் உள்ளே இருக்கீங்க” என்றான் அன்வர்.
”எதுக்கு?” என்றாள் ஷப்னம்.
“நான் சொன்னதை கேட்டே இல்லே!” என்று அன்வர் அதட்டினான்.
உடனே ஷப்னம், சாஹ்ராவும் அமைதியாக போய் பாயில் படுத்துக்கொண்டார்கள். ஷப்னமும், சாஹ்ராவும் ஒன்றாக படுத்துக்கொள்ள, பக்கத்தில் அன்வர் படுத்துக்கொண்டான். அடுத்து ஃபாத்திமா. கடைசியாக நான் அவள் பக்கத்தில் படுத்துக்கொண்டேன்.
லைட் நிறுத்தப்பட்டது. ஒரே இருட்டு. சற்று நேரத்தில் எல்லாரும் தூங்குவது போல தெரிந்தது. எல்லாரும் குறட்டை விட ஆரம்பித்தார்கள். எனக்கு தூக்கம் வரவில்லை. அன்வர் வந்து மீண்டும் என் மேல் ஏறுவான் என்று நினைத்தேன். ஆனால், அவனிடம் இருந்து எந்த சிக்னலும் வரவில்லை. எனக்கும் தூக்கம் வந்தது, மெல்ல தூங்க ஆரம்பித்தேன்.
குடிசை. ஃபேன் இல்லை. சரியாக தூக்கம் இல்லை. ஏதேதோ கனவு. ஒரு கனவில் நான் மணப்பெண்ணாக நிற்கிறேன். அன்வர் எல்லா குடும்பமும், 11 பசங்க உட்பட ஒரு பக்கம் உட்கார்ந்து இருந்தார்கள்.
அன்வரே ஒரு மணப்பையன் போல அமர்ந்து இருப்பதாக கனவு கண்டேன். சாயங்காலம் பார்த்த காஸி அமர்ந்துக்கொண்டு இருந்தார்.
“பெண்ணை யாரு கொடுக்கறது?” என்று கேட்டார்.
அங்கே, அருண் அமர்ந்து இருந்தான். கனவில் அருண் என் சூத்தை தட்டிக்கொண்டே,
“நான் தரேன். பட்டு தெவிடியா? நான் நினைச்சது விட அம்சமா இருக்காரு அன்வர்” என்று கண்ணடித்தான்.
“மூத்த சம்சாரத்துக்கு எல்லாம் ஆட்சேபனை இருக்கா?’ என்றார் காஸி!