“….”
“மல்ல்லீ”
“சொல்லுங்க” மல்லிகாவின் முகம் அவர் மார்பில் புதைந்திருந்தது. அவள் வலது கால் தன் கணவனின் அடிவயிற்றின் மீது கிடந்தது.
“உனக்கு வேண்டாமா?”
“ப்ச்ச் .. வேண்டாம் …”
“ஏண்டி சித்த நேரம் உன் மொட்டைத் தடவி குடுக்கறேனே?” அவர் கை விரல்கள் அவள் புட்டத்தை தடவிக்கொண்டே, புட்டப் பிளவுகளின் வழியாக அவள் அந்தரங்க மேட்டினை அடைந்தது.
“வேண்டாம்ன்னு சொல்றேன்ல்ல்லா”
“எனக்கு கில்ட்டியா இருக்கு”
“ஏன் …”
“என்னை நீ திருப்தி படுத்திட்டே”
“ச்சீ ச்சீ… அப்படியெல்லாம் ஏன் பேசறீங்க … எனக்குக் கிடைச்சிடுத்து …”
“நிஜ்ஜம்மா”
“நிஜமா”
“எப்ப டீ … இன்னைக்கு என்னால ஃபீல் பண்ணவே முடியலை?”
“மூர்க்கத்துல இருந்தா பொண்டாட்டி எப்ப சுகமா இருந்தான்னு எப்படி புரியும்?”
“என்னாடி என் பிட்டை நீ என் கிட்டவே போடறீயே?”
“இல்லீங்க … நான் உங்களை மாதிரி நிறைய படிச்சிருக்கேனா என்ன?”
“எப்பக் கிடைச்சுது?” நடராஜன் எப்போதும் தன் மனைவியின் மகிழ்ச்சிக்கு முக்கியத்துவம் அளிப்பவர்.
“கடைசியா நீங்க மூர்க்கனாட்டாம் என்னைக் குத்து குத்துன்னு குத்தினீங்களே அப்பத்தான் …”
“இப்பத்தான் என் மனசுக்கு நிம்மதியாச்சு.” நடராஜன் பெருமூச்செறிந்தார்.
“நிஜம்மாவே, இன்னும் உங்களுக்கு மூர்க்கத்தனம் கொறையலீங்க; என் இடுப்பு வலிக்குது; அதான் தலைகாணி வெச்சிக்கிறேன்; வயசாவுது உங்களுக்கு … கொஞ்சம் பக்குவமா இருந்துக்குங்க … அவ்வளத்தான் சொல்லுவேன்; எவ்வளவு நேரமாச்சு நீங்க ஒழுவி, இன்னும்கூட மூச்சு இறைக்குது பாருங்க உங்களுக்கு.”
“செல்ல்லம், நான் ஒண்ணு கேட்டா கோச்சிக்க மாட்டியே?”
“சே.. சே… நீங்கல்லாம் என்னை ஏன் கோபக்காரியாவே பாக்கறீங்க?”
“உன் மனசு தங்கம்டீ; அது எனக்குத் தெரியும்; மத்தவங்களும் அதைக் கொஞ்சம் புரிஞ்சிக்கற மாதிரி நீ நடக்கணும்டி;” அவர் தன் மனைவின் முதுகை ஆசையுடன் தடவிக்கொடுத்தார்.
“ம்ம்ம் ..” மல்லிகா தன் கணவனின் மார்புடன் தன்னை அழுத்தமாக ஒட்டிக்கொண்டாள்.