“ம்ம்ம்”
“என்னா ஊம்ம்ம்ம்? இப்படி ஒரு புருஷன் எனக்கு வந்து வாய்ச்சிருக்கீங்க? ஊர்ல இல்லாத ஒருத்தி ஆப்டுட்டா; அவளைத் தலை மேல தூக்கி வெச்சிக்கிட்டு, அவ பின்னாலயே அலையற புள்ளையை பெத்து வெச்சிருக்கேன். ஒழுவற இடத்துல இன்னும் சரியா பட்டையை வெச்சுக்க தெரியாத பொண்ணு; மாசத்துல நாலு நாள் காலேஜ்க்கு போட்டுக்கிட்டு போற சுடிதாரை நனைச்சுக்கிட்டு வந்து நிக்குது. அது கெட்ட கேட்டுக்கு பெத்தவளுக்கு நீட்டா லெக்சர் குடுக்குது. என்னான்னு ஒரு வார்த்தை அந்த மீனாவை கேக்கறீங்களா?”
நடராஜன், வாயைத் திறக்கலாமா இல்லை அவள் பேசி முடிக்கும் வரை காத்திருக்கலாமா என மனதுக்குள் பூவாத் தலையா போட்டுக்கொண்டிருந்தார். அவருடைய விரல்கள் மட்டும் மல்லிகாவின் மென்மையான இடுப்புச் சதையில் தாளம் போட்டுக்கொண்டிருந்தது.
“என்ன சத்தத்தையே கானோம்? காலையில நீங்க அவ பேசறதை கேட்டுக்கிட்டு உச்சி குளுந்து போய்
“ஆ” ன்னு வாயில
“ஈ” போறது தெரியாம உக்காந்துகிட்டு இருந்தீங்க. என்ன குடும்பமோ இது? எனக்கு வெறுத்து போச்சு.” மல்லிகா புலம்பினாள். தன் இடுப்பில் கிடந்த கணவன் கையை எடுத்து வீசினாள்.
“மல்லி … உன் புள்ளைங்க மேல இருக்கற கோவத்தை என் மேல ஏண்டி காட்டறே?” அவர் தன் கையை மீண்டும் அவள் இடுப்பில் செலுத்தி அவள் தொப்புளை சுற்றி தன் விரல்களால் வட்டம் வரைய ஆரம்பித்தார். வட்டம் போட்ட விரல்களில் ஒன்று அவள் பாவாடைக்கும், வயிற்று சதைக்கும் நடுவில் நகர்ந்து, அவள் அடிவயிற்றுக்குள் நுழைய முயன்றது. மல்லிகாவின் உடலில் ஜிலீரென்று சிலிர்ப்பு ஏறியது.
“இப்ப எதுக்கு உங்க கையை அங்க விடறீங்க” இப்போது மல்லிகாவின் குரலிலிருந்த காட்டம் சற்றேத் தணிந்திருந்தது. பரவாயில்லே; புயல் வேகம் தணியுது; மகராணியை வழிக்கு கொண்டாந்துடலாம்; நடராஜன் மனதில் தெம்பு கூடியது. அவர் கைக்கும் தைரியம் வர ஆரம்பித்தது. அவர் தன் அடிவயிற்றிலிருந்த கையை சட்டென வேகமாக பக்கவாட்டில் சரித்து, மனைவியின் வலது தொடையை வருடினார்.
“கல்யாணம் ஆயி இத்தனை வருஷம் கழிச்சி நீ இந்த கேள்வியை கேக்கறியே? இது கொஞ்சம் ஒவரா தெரியலை உனக்கு.?” மல்லிகாவின் முகத்துடன் தன் முகத்தை உரசினார்.
“முள்ளு முள்ளா குத்துது … நவுந்து உக்காருங்க” மல்லிகா அவரை வாயால் அதட்டினாளேத் தவிர தன் முகத்தை அவர் முகத்தில் அழுத்தி உரசினாள்.
நடராஜன் தன் விரல்களை தொடையிலிருந்து எடுத்து மீண்டும் ஒரு முறை அவள் தொப்புளை இதமா வருடி, பின் தன் உள்ளங்கையை மேல் நோக்கி அனுப்பி, ரவிக்கைக்குள் கிடக்கும் அவள் மார்பகங்களை தடவிக்கொண்டே, தன் முகத்தைத் திருப்பி அவள் கன்னத்தில் தன் உதடுகளைப் பதித்து உரசினார். உதடுகளால் அவள் கன்னத்தை உரசியவர் மெதுவாக அவள் காதில் முனகினார்,
“என் பட்டு செல்லம்டீ நீ.”
“போதும் கொஞ்சினது ..” சிணுங்கிய மல்லிகாவின் தலை தன் கணவனின் தோளில் சரிந்தது.
“சரிடி … நான் உன்னை கொஞ்சலை.. வேற என்னடா செய்ய?”
“நீங்க ஒண்ணும் பண்ண வேணாம் … என்னை தூங்கவிடுங்க செத்த நேரம் ..”
மல்லிகா கணவனின் காதில் கிசுகிசுத்தவள், அவர் இடது கையை தன் வலது கையால் பற்றி தன் இடது மார்பில் வைத்து அழுத்தி, நடராஜனின் கன்னத்தில் முத்தமிட்டாள். தன்னை முத்தமிட்டவளை, மெல்ல கட்டிலில் சாய்த்தவர், அவள் அருகில் தானும் படுத்து அவள் இதழ்களில் மென்மையாக முத்தமிட்டார். முத்தமிட்டுக்கொண்டே, அவள் ரவிக்கையை அவிழ்க்க முயன்றார்.
“போதுங்க…டயர்டா இருக்கு..”