“சரி நான் தான் ஆரம்பிச்சேன்; இப்ப என்னா அதுக்கு; அதுக்காக இப்படி அவசரப்பட்டா எப்படி?” அவள் மொட்டை மாடியின் இருளடித்திருந்த மூலையை நோக்கி மெதுவாக நடந்தாள். குமாரும் அவளைப் பின் தொடர்ந்து நடந்தார்.
“நான் எங்கேடி அவசரப் படறேன்; உன் பையன் அவசரப்படறாண்டி… பாவம்டி அவன்…” அவர் சட்டை பேண்டின் மேல் கிடந்தது. குமார் அவள் வலது கையை பிடித்து தன் பேண்டில் எழுந்திருந்த புடைப்பின் மேல் வைத்து அழுத்தி அவளைப் பார்த்து சிரித்தார்.
“குமரு … நிஜமாவே ஸ்ட்ராங்கா இருக்காங்க இவன் ..” சொல்லிக்கொண்டே, சுந்தரி தன் விரல்களால் அவர் புடைப்பை அழுந்தப் பிடித்து நீவினாள். நீவியவள் தன் நாக்கை நீட்டி அவரைப் பார்த்து சிரித்தாள்.
“சுந்து கிட்ட வாடி …”
“ம்ம்ம் … எதுக்க்க்கு” அவள் குரலில் போதை ஏறியிருந்தது.
“சொன்னாத்தான் வருவியா..”
“ம்ம்ம்..” சுந்தரி அவரை நெருங்கினாள்.
குமார், தன்னை நெருங்கியவளின் கைகளை எடுத்து தன் தோளில் போட்டுக்கொண்டார். அவள் இடுப்பில் தன் கைகளை போட்டு தன் மார்புடன் அணைத்தவர், அவள் கன்னங்களில் மாறி மாறி வெறியுடன் முத்தமிட்டார். கன்னத்தில் கிடைத்த முத்த சுகத்தில், சுந்தரி தன் இடது கையை அவர் தோளிலிருந்து விலக்கி அவர் பேண்டுக்குள்ளிருந்த புடைப்பை அழுத்திப் பிடித்தாள்.
“ம்ம்ம்ம்…சுந்து …” முனகிய குமார் அவள் உதடுகளை கவ்வி உறிஞ்சத் தொடங்கினார். சுந்தரி தன் இதழ்களை இலேசாக திறந்து அவர் முத்தமிட ஏதுவாக்கிக்கொண்டு நின்றாள். தன் கணவனின் உதடுகளின் அழுத்தத்தை தன் உதடுகளில் பதட்டமில்லாமல் நின்று ஏற்றுக்கொண்டாள். நிமிடங்களுக்குப் பின் தன்னை குமாரின் பிடியிலிருந்து மெல்ல விடுவித்துக்கொண்டு தன் உதடுகளை துடைத்துக்கொண்டாள். தன் கணவனின் கீழ் உதட்டை அழுத்திப் பிடித்து திருகினாள்.
“சரி … சரி … சத்தம் போடாம உள்ள வந்து முகத்தைக் கழுவுங்க; கழுவிகிட்டு பால் கனிக்கு வாங்க; சாப்பாடு எடுத்து வெக்கிறேன்; அங்கேயே உக்கார்ந்து சாப்பிடலாம்; பசிக்குதுங்க எனக்கு..” சுகன்யா சிணுங்கியாவாறே அவர் மார்பில் குத்தினாள்.
***
“சுந்து … அவியலும், காரக்குழம்பும் சூப்பரா இருக்குடி … குழந்தை சாப்பிட்டாளா?”
“ம்ம்ம் … எட்டு மணி வாக்குல பசிக்குதும்மான்னா; உங்களுக்கு போன் பண்றேன்ன்னு சொன்னா; வேண்டாம் … நீ சாப்பிடும்மான்னேன்; சாப்பிட்டு தூங்கிட்டா; காரக்குழம்பு நான் வெச்சேங்க; அவியல் வேணி குடுத்து அனுப்பினா … நல்லாருக்குன்னா இன்னும் கொஞ்சம் போட்டுக்கோங்க…”
“போதும்ம்மா! தேங்காய் நெறய அரைச்சு ஊத்தியிருக்காங்க. ராத்திரி நேரத்துல ஜீரணம் ஆகாது; சுந்து … கிட்ட வந்து உன் வாயைத் தொறடி; தன் கையிலிருந்த கடைசிக் கவளத்தை சுந்தரியின் வாயில் ஆசையுடன் ஊட்டினார் குமாரசுவாமி.”
“தேங்க்ஸ்டா குமரு …” அவர் வாயில் ஊட்டிய கவளத்தை, மென்றவாறே தன் எச்சில் உதடுகளால் அவர் கன்னத்தில் முத்தமிட்டு விட்டு, சுந்தரி அவர் சாப்பிட்ட தட்டை எடுத்துக்கொண்டு சிங்க்கை நோக்கி நடந்தாள். வேகமாக நடந்தவளின் அசையும் பின்புறங்களை வைத்த கண் வாங்காமல் பார்த்துகொண்டே, தன் இடது கையால் தன் லுங்கியில் சூடேறிக்கொண்டிருந்த தன் தண்டை ஒரு முறை துணியுடன் சேர்த்து ஒரு முறை அழுத்தி வருடிக்கொண்டார் குமாரசுவாமி.