“சீ … சீய் … புது புடவைங்க … ஒரு மாதிரி உடம்புல குத்துது … உங்களையும் குத்திடபோவுதுன்னு சொன்னேன்.”
“ம்ம்ம் அவுத்துடு …செல்லம் … அவுத்துடு … மொத்தமா பாத்துடலாம் இன்னைக்கு…”
“போதும் … போதும் …”
“என்னப் போதும், என் கையை எடுத்துடவா?
“ம்ம்ம் … நீங்க வழிஞ்சது போதும்ன்னு சொன்னேன் .. கையை எடுக்க சொல்லலை..”
“சுந்தரிச் செல்லா, உன் மாரு ரெண்டும் பெரிசாயிருச்சுடி .. அப்பல்லாம் ரெண்டும் என் கைக்கு அடக்கமா இருக்கும் .. இப்ப அதுங்களை புடிக்க முடியலை …” அவள் அந்தரங்கத்திலிருந்து தன் கையை விலக்கி மீண்டும் குமார் இதமாக அவள் முலைகளை கசக்கிக்கொண்டிருந்தார்.
“ஏண்டா பேசியே என் உயிரை எடுக்கிறே? பண்றதை பேசாம பண்ணேன்” அவள் சிணுங்கினாள்.
“ச்ச்ஸ்ர்ர்ர்ர்ர்ர் க்க்க்..” குமார் சடன் ப்ரேக்கினால் வண்டி குலுங்கியது .. நின்றது.
சீராக ஓடிக்கொண்டிருந்த கார் குலுங்கி நின்றது. சுந்தரி தன் நினைவுகளிலிருந்து சட்டென விடுபட்டு கண்களைத் திறந்தாள்.