ஒரு முலையை காலி செய்ய போகிறான் என்று திவ்யா உணர, தானே தன் முந்தானையை கீழே போட்டுவிட்டு, தன் ஜாக்கெட் ஹூக்கை முழுவதும் கலத்தி அவற்றை திறந்து, இனொரு முலையையும் ஹரிஷிக்கு காட்ட, ஹரிஷ் அதையும் காலி செய்தான். அன்று திவ்யா கொஞ்சம் சூடேறி போய் தான் இருந்தாள். ஆனால் அவள் வேறு ஏதும் செய்ய முற்படுமுன் செண்பகம் வீடு திரும்ப, ஜாக்கெட் அவுந்த நிலையில் ஹரிஷின் நெற்றியில் ஒரு முத்தம் மட்டும் வைத்து விட்டு தன் அறைக்கு சென்று விட்டாள்.
இப்படியாக நாட்கள் நகர, ஒரு நாள் சாந்தியிடம் இருந்து போன் வந்தது. செண்பகம் தான் எடுத்து போன் பேசினாள்.
‘சொல்லுடி, அம்மா தான் பேசுறேன்’
——
‘ம்ம்ம் எல்லாரும் நல்லா இருக்கோம் அங்க எல்லாரும் எப்படி இருக்கீங்க?’
——
‘அப்படியா ரொம்ப சந்தோஷம், சரி எப்போ கூட்டிட்டு வர’
——
‘ஓஓ அதும் சரிதான், சித்திரை வருஷ பிறப்புக்கா?’
——
‘ம்ம்ம் நல்ல நாளுதாண்டி, நானும் அன்னைக்குதான் யோசிச்சி வச்சிருக்கேன், அன்னைக்கு காலைல குழந்தைக்கு பேரு வச்சிட்டு சாயங்காலம் நல்ல நேரத்துல கல்யாணம் வச்சிடலாம்னு’
——
‘வீட்டுலையே வச்சிடலாம்டி, அதுக்குள்ள ஹரிஷிக்கு பரிட்ச்சை முடிஞ்சிடும், நீயும் அதுக்கு முதநாள் வந்து சேந்துடு’
——
‘சரி சரி நான் சொல்லிடுறேன், அவல பத்திரமா பாத்துக்க’
—–
‘ஹாஹா அது சரி இந்த காலத்து பொண்ணுங்க நம்மளையே வித்துடுவாங்க’
——