என்ன வாழ்க்கைடா இது – பகுதி 3 163

சற்று தொலைவில் இருந்த சின்ன ரெஸ்ட்டாரெண்ட்டில் நான் டிபன் சாப்பிட்டு விட்டு இருவருக்கும் டிபன் வாங்கிக்கொண்டு வந்தேன். இருவரும் குளித்து ட்ரெஸ் மாற்றி இருந்தனர். தலை சீவி கொண்டும் அலங்காரம் செய்துக்கொண்டும் இருந்தனர். சென்னை கிளம்புவதற்கு 3 நாட்கள் முன்பே அம்மா எப்போதும் போகும் பியுட்டி பாருலரில் இருவருக்கும் திரட்ட்டிங் & பேசியல் செய்ய கூட்டி போயிருந்தேன். அம்மா பயன்படுத்தும் க்ரீம்கள் 1 செட் வாங்கிக்கொடுத்திருந்தேன். அக்காவிடம் கொஞ்சம் மார்டனாக இரு என்று சொல்லியிருந்ததால் இறுக்கி ஜடை போடாமல் கொஞ்சம் தளர்த்தி ஜடை போட்டிருந்தால். நெற்றியிலும் ஸ்டிக்கர் போட்டு. மாமா வெளிநாட்டில் இருந்து வாங்கி வந்து உடுத்தாமல் வைத்திருந்த ஃபான்சி புடவைகளை மட்டும் தான் எடுத்து வந்திருந்தாள். வெளிர் மஞ்சள் நிறத்தில் அஜந்தா நீல நிற பார்டர் புடைவையும், குட்டைக்கை வைத்த அஜந்தா நீல நிற ஜாக்கெட்டும் அதற்கு மேட்சாக ஸ்டிக்கர் போட்டும் என்று அசத்தினால் என் ஆசை நாயகி ஷோபி அக்கா.

அம்மாவிற்கு போட்டியாக லோ நெக் சுடிதாரில் அசத்தினால் ராகவி. இங்கேயே இப்போவே ரெண்டு குட்டிகளையும் மேயணும் போல இருந்தாலும் நான் வெறும் காமத்தை தேடுபவன் அல்ல என்பது போல பிகு செய்ய நினைத்தேன்.
“சீக்கிரம் ரெண்டு பேரும் சாப்பிடுங்க. 9 மணிக்கெல்லாம் ஏஜென்ட் ஆப்பிஸ் போகணும். எப்படியும் இன்னைக்கு செக்ரெட்டரியெட்டில் டோக்கன் வாங்கிடனும்.” முகத்தை சீரியஸ்ஸாக வைத்துக்கொண்டு சொன்னேன்.
என் பேச்சுக்கு மதிப்புக்கொடுக்கும் என் இரு பொண்டாட்டிகளும் கடமையே கண்ணாக கிளம்பி சாப்பிட்டு முடித்து ரெடி ஆனாளுங்க.
ஆட்டோவில் தான் சைதை ஆபீஸிற்கு போனோம். ஊரிலேயே தேவையான எல்லா பேப்பர்களையும் தேவையான அளவிற்கு செராக்ஸ் போட்டு, செட் செய்து, தேவையான அளவிற்கு பி.பி. புகைப்படங்கள் (மாமா & அக்காவின் ) கொண்டு வந்திருந்தேன்.
“சார் எல்லா டாகுமென்ட்ஸ்சும் கரெக்டா கொண்டு வந்திருக்கீங்க. நீங்களே கரெக்டா செட் போட்டு இருக்கீங்க” என்று ஏஜென்சியில் பணியாற்றும் பெண் புகழ்ந்தால். பாக்க ஸ்மார்ட்டா ஒரு பையம் வந்தா இப்படித்தானே!
அடுத்த ஆட்டோவில் நேராக செக்ரெட்டரியெட். ஏஜென்சியில் சொன்ன ஆள் 10 நிமிடத்தில் வந்தார். பொதுவாக ஒருவரை மட்டும் தான் அனுமதிப்பார்கள். அக்கா தனியாக அந்த அலுவலகத்திற்குள் செல்ல தயங்கினால். நான் அந்த ஆளிடம் தணிவான குரலில் ரெக்வெஸ்ட் செய்ய…அந்த ஆள் செக்யுரிட்டி அலுவலகத்தில் எதோ சொல்லி எங்களை காட்டினார். அங்கிருந்த பெண் அதிகாரி சம்மதம் கொடுக்க மூவரும் அனுமதிக்கப்பட்டு போய் கியுவில் நின்றோம். 3 மணிநேர காத்திருப்புக்கு பின் ஒரு பெண்மணியின் அறைக்குள் போனோம். டாக்குமெண்ட்ஸ் எல்லாம் பார்த்து சீல் செய்து ஒரு ரிசீப்ட் கொடுத்தார். தேதி 2 நாள் கழித்த தேதியாக இருந்தது. (அன்று திங்கள். அந்த வார புதன் அரசு விடுமுறை வேற). வியாழம் மதியம் வர சொன்னார். நன்றி சொல்லிவிட்டு கிளம்பினோம். மணி 1. (கியுவில் எங்களுக்கு அடுத்து இருந்தவர் பாவம். லஞ்ச் டயம் தொடங்கிவிட்டதால்….மேலும் 1 மணிநேரம் காத்திருக்க வேண்டும்).
செம பசி. முன்பு 2-3 முறை சென்னை வந்த போதெல்லாம் எக்மோர் புகாரியில் சாப்பிட்டு இருக்கிறேன்.
“அக்கா பிரியாணி சாப்பிடுவோமா”
“உங்க விருப்பம் தம்பி”
“குட்டி உனக்கு”
“சாப்பிடுவோம் மாமா”
ஆட்டோ பிடித்தோம். செம விருந்து. பிரியாணி, கபாப், சிக்கன் பெப்பர் ப்ரை என்று செம விருந்து.
அவ்வப்போது நான் பாதி கடித்த கரி / எலும்புத்துண்டுகளை ராகவி தட்டில் வைப்பதும் அதை அவள் விரும்பி சாப்பிடுவதுமாக என்ஜாய் செய்தோம். என் தட்டில் சில சிக்கன் பீசுகள் பாதி கடித்து மீதி கிடந்தன.
நான் சாப்பிட்டு முடித்து கை கழுவ எழுந்தேன்.
“தம்பி இவ்வளவு மிச்சம் வெச்சிட்டீங்க”