என்ன வாழ்க்கைடா இது – பகுதி 3 120

ராகவியையும் எழுப்பினேன். சிம்மீஸ் மார்பு வரை உயர்ந்தும், ஜட்டியும் பேண்ட்டும் சூத்தின் கீழே இறங்கியும் இருந்ததை நானும் அக்காவும் கவனித்தோம். அக்கா கண்டுகொள்ளாததை போல முகத்தை திருப்பிக்கொண்டாள்.
அவள் டாப்ஸை எடுத்துக்கொடுத்து, பாத்ரூம் போயிட்டு வரலாம் வா, என்று சொன்னேன்.
முதலில் நான் இறங்கி, அக்காவை இடுப்பைப் பிடித்து இறக்கினேன். கை வழுக்கி அவள் முலைகளை பற்ற வேண்டியதாக இருந்தது.

அடுத்து என் ராகவிக்குட்டியை இறக்கி, இருவரையும் அழைத்துக் கொண்டு பஸ்ஸை விட்டு லேடிஸ் டாய்லேட்டிற்கு சற்று தள்ளி காவல் இருந்தேன். இருவரும் மூத்திரம் கழித்து வந்ததும், அழைத்து போய் இளநீர் வேணுமா டீ வேணுமா என்று கேட்டேன். ராகவி தனக்கும் ஒன்றும் வேண்டாம் என்றால். அக்காவிற்கும் எனக்கும் காப்பி சொல்லிவிட்டு அவர்களை அங்கேயே இருக்க சொல்லி நான் சிறுநீர் கழித்து வந்தேன். இருவரும் ஆளுக்கு ஒரு கப் காப்பியோடு நின்றார்கள். (அக்கா நான் வரும் வரை தன்னுடைய காப்பியை அருந்தாமல் காத்திருந்தாள்). நான் முக்கால்வாசி குடித்து மீதத்தை ராகவியிடம் கொடுத்தேன். அவள் மறுக்காமல் என் எச்சில் காப்பியை குடித்தாள்.
திரும்ப பஸ்ஸில், அப்பர் பர்த்தில் ஏற்றி விடும் வைபவம். என்னை நானே அதிர்ஷ்டக்காரன் என்று வாழ்த்திக் கொண்டேன்.
இந்த முறை ராகவியை ஜன்னல் ஓரத்தில் படுக்கை வைத்துவிட்டு நான் இருவருக்கும் நடுவில் சமர்த்தாக படுத்தேன். அக்காவும் படுத்துக்கொண்டாள். பஸ் கிளம்பியவுடன் நான் தூங்கிவிட்டேன்.
ஒரு இடத்தில் கேட்ட ஹாரன் சப்தத்தில் கண் விழித்தேன். மொபைலில் மணி பார்த்தேன். 3.30. இன்னமும் 4 மணி நேரமாவது ஆகும் சென்னையை அடைய. இரண்டு பக்கமும் தேவதைகள் தூங்கிக்கொண்டு இருந்தார்கள். லேசாக போர்வையை விளக்கி அக்காவை பார்த்தேன். எவ்வளவு அடக்க ஒடுக்கமாக, புடவையில் சின்ன கேப் கூட இல்லாமல் லட்சணமாக தூங்கிக்கொண்டு இருக்கிறாள். இந்த பத்தினி முந்தையை எப்படி தேவடியா முண்டையா ஆக்கப்போறேனோ என்று சின்ன கவலை என் மனதில் தோன்றியது.
திரும்ப போர்வையை மூடி படுத்தேன். சட்டென்று தூக்கம் வரவில்லை. ஒரு ஐடியா தான் வந்தது. வெகு இயல்பாக புரண்டு அக்கா பக்கம் திரும்பி, அவள் மேல் ஒரு காலையும் கையையும் போட்டு தூங்க முயற்சித்தேன். என் காலும் கையும் பட்டது தான் தாமதம், அக்கா முழித்திருக்க வேண்டும். அவள் மூச்சி சீராக இல்லை என்பது அவள் மார்பின் மேல் போட்டிருக்கும் என் கை மூலம் அறிந்தேன். நான் என் மூச்சை சீராக வைத்துக்கொள்ள பட்ட பாடு இருக்கே. யோகாவெல்லாம் கத்துக்கிட்டது நல்லதா போச்சு. கத்துக்கிட்ட மொத்த வித்தையையும் இறக்கி தூங்குவது போல் பாசாங்கு செய்து…..அப்படியே தூங்கியும் போனேன்.
சித்தப்பா (அதாங்க என் அம்மாவின் புது புருஷனான என் காலேஜ் அச்சிச்டன்ட் ஹெச்.ஓ.டி.) கிண்டியில் ஒரு லாட்ஜ் சொல்லியிருந்தார். கிண்டி பஸ் டெர்மினஸ்சிற்கு கொஞ்சம் பக்கம் இருந்தது. சர்டிபிகேட் அட்டேச்டேஷன் ஒரு டிராவல் ஏஜென்ட் மூலம் கொடுக்கப்பட்டு இருந்தது. அந்த ஏஜென்ட் ஆபீஸ் சைதையிலும் அக்கா நேரில் போக வேண்டியது செக்ரெட்டெரியெட்டில்
உள்ள மனித வளத்துறையிலும் என்பதால் வாடகை குறைவாகவும், தரம் (!) அதிகமாகவும் இருக்கும் என்று சித்தப்பா சொன்னார். மாமா தான் நேரில் செக்ரெட்டெரியெட் செல்ல வேண்டும். அவர் ஊரில் இல்லாததால் அவரிடம் ஆத்தரைசேஷேன் லெட்டெர் பெற்று அவர் மனைவி என்னும் முறையில் அக்கா செல்கிறாள்.
அந்த லாட்ஜ் சின்னது தான். ஆனால் பெரும்பாலும் அண்ணா யுனிவர்சிட்டி சம்பந்தமாக வருபவர்கள் தாங்கும் லாட்ஜ் என்பதால் நன்றாக பராமரிக்கப்பட்டு வந்தது. முதல் மாடியில் 8 அறைகள். இரண்டாவது மாடியில் 5 அறைகள். எங்களுக்கு 3வது மாடியில். ஒரு மூலையில் ஒரு அறை. நடுவே தண்ணீர் தொட்டி, பெரிய ஜெனரேட்டர், அடுத்து மொத்த லாட்ஜுக்கும் வெந்நீர் சப்ளை செய்ய பெரிய கீசறை கொண்ட அறை, இன்னொரு மூலையில் இன்னொரு அறை. சோ, எங்களுக்கு எந்த டிஸ்டர்பன்சும் இல்லை. என்ன ஒண்ணு ஜெனெரெட்டர் ஓடும்போது வரும் சப்தம் தான். ரூம்பாயை கூப்பிட்டால் கூட 10 நிமிஷம் கழித்துத்தான் (சலித்துக்கொண்டே) வருவான். சோ நோ ப்ராப்ளம் அட் ஆல்.
ரூம் பெரிதும் அல்ல சிறிதும் அல்ல. ரூமில் ஒரு கிங் சைஸ் கட்டில் & பெட் இருந்தது. 3வது நபர் இருந்ததால் ஒரு சிறிய மெத்தை கொண்டு வந்தான் ரூம் பாய். கட்டிலுக்கு கீழே அந்த மெத்தையை போட்டால் ரூம் முடிந்துவிட்டது. ரூமின் அகலம் அவ்வளவு தான். ஆனால் நீட்டம் இருந்தது. கதவின் அருகே டிவி. டிவிக்கும் கட்டிலுக்கும் இடையே 3 பேர் தாராளமாக படுத்து புரள இடம் இருந்தது. அடுத்து பாத்ரூம்+டாய்லெட். ரூம் இருந்த அதே நீளத்திற்கு இருந்தது. கோடியில் டாய்லேட். அகல வாக்கிலும் தாராளமாக இருந்தது.
அக்காவும் ராகவியும் உபயோகிக்கும் அதே கழிவறை & பாத்ரூமை நானும் உபயோகிக்க போகிறேன் என்பதே எனக்கு செம கிக்காக இருந்தது.
ரூம் போட்டவுடன் வழிந்துக்கொண்டு இருக்காமல் ஒரு கடமை வீரனை போல செயல் பட தொடங்கினேன். முதல் ஆளாக காலைக்கடன்களை முடித்து குளித்து “நான் போய் டிபன் வாங்கிக்கிட்டு வரேன்க்கா. நீங்க ரெண்டு பேரும் சீக்கிரம் கிளம்புங்க.”
“சரிங்க தம்பி”

1 Comment

  1. Sema feeling better

Comments are closed.