நான் என் வண்டியை புதர் ஒன்றின் அருகே நிறுத்திவிட்டு அந்த நிலத்தை பார்வையிட்டேன்…கரண்டு நிலம் …வறண்ட பூமி…ஆனால் ஐந்து ஏக்கருக்கு குறையாமல் இருக்கும்…
என் பார்வை காய்ந்த வாய்க்காலுக்கு அப்பால் பத்தடி சுவற்றுடன் நின்ற கல்தூண் மண்டபத்தின் மேல் விழுந்தது..பார்க்க மதில் சுவர்போல காட்சியளிக்கும் அந்த சுவர் ..சுத்துகட்டு மண்டபம்…அதன் நடுவில் சாமியே இல்லாத கருவறை ஒன்று உள்ளது…கருவறை முழுக்க ஏதோவொரு இளைஞனின் பேரோடு ஊரிலிருக்கும் எதோ ஒரு வயது பெண்ணோடு சேர்த்து எழுதிருக்கும்…காதலை பெண்ணிடம் சொல்ல பயந்து கருவறையில் சாமிக்கிட்டேயாவது சொல்வோமே என்று எழுதி வைத்திருப்பார்கள்…அதில் கிட்டத்தட்ட எல்லா பெண்ணும் வேறோவருக்கு மனைவியாகி இருப்பாள்..இவன் தன்னை காதலித்தது தெரியாமலே….
மூன்று கல்யாணம் நடத்தக்கூடிய அளவு அந்த மண்டபம் …மண்டப்பத்தின் சுவற்று காரை எல்லாம் உதிர்ந்து…செங்கமட்டை நிறத்தில் செங்கல்கள் மட்டும் பல்ளிளிதன.. நடுவே உள்ள கொடிகம்பம் பித்தளை நிறம் மாறி கருப்பாக காட்சியளித்தது.. என் பார்வை மண்டபத்தை தாண்டி அரசமரத்தடியில் நிலைத்தது…அது பிரபுவின் பைக் …
நான் மெல்ல காய்ந்த வாய்க்காலை தாண்டி நடந்தேன்… நான் கல்தூண் மண்டபத்தை நெருங்க நெருங்க அது பிரபுவின் பைக் தான் என்பது உறுதியானது.. மண்டப கோயிலின் கதவு திறந்தேதான் கிடக்கும்….உள்ளே சுற்றுசுவராக தெரியும் சுத்துகட்டு மண்டபம் திண்ணை போல அமைந்திருந்தது ..தரை எங்கும் காற்று சுமந்து வந்த மண்ணும் காய்ந்த இலையும் புல்லுமாக இருந்தது …சுத்துகட்டு வீடுகளிலுள்ள முற்றத்திற்கு பதில் நடுவே நாயகமாய் காரை கோயில் அமைந்திருந்தது….. வெள்ளை நிறம் மாமாங்கமாய் மங்கிபோய் காவி போலாகியிருந்தது.. பத்தடி உயரத்திற்கு விதானம் அமைந்து சிதிலமாடைந்தும் கம்பீரம் குறையாமலிருந்தது .. உள்ளே யாரும் இருக்கும் அரவமில்லை நான் மெல்ல சுற்றிவந்தேன் …மூன்றாம் கட்டில் நான் நுழையும் போது..பெண்ணின் சினுங்கல் கேட்டது…நான் இரண்டு தூண் தாண்டி இருப்பேன் மண்டப திண்ணையில் அவர்களை நான் பார்த்தேன் …மீராவும் பிரபுவும்..
மீராவின் முந்தானை அவன் கையிலிருக்க அவளும் அவன் அதை உருவிவிடாதபடி கெட்டியாக பிடித்திருந்தாள்..சினுங்கலுக்கிடையே அவனிடம் கெஞ்சிக்கொண்டிருந்தாள், “ஏய். பேசனும்தானே கூட்டிட்டு வந்தே…என்ன இது விடு பிரபு” அவன் புன்முறுவலுடன் அவளின் இன்ப அவஸ்த்தையை அனுபவித்துக்கொண்டிருந்தான்.. அவள் முந்தானையை அவன் சுண்டி இழுக்க அவள் அவன் மார்புமீது சென்று விழுந்தாள். அவளின் முந்தானை அவன் கையிலிருக்க வெறும் ரவிக்கையால் மூடிய மார்புகள் அவன் மார்பில் அழுந்த நின்றாள் மீரா… விழுந்தவளின் இடையை கைகளால் சுற்றியும் இதழை வாயால் கவ்வியபடியும் அப்படியே மீராவை தூணில் சாய்த்து இதழ் ரசம் பருகினான்..அதை ரசிப்பவள் போல மீராவும் அவன் பிடாரி மயிராய் ஒருகையால் அலைந்தபடி மற்ற கையால் முதுகில் கோலம் போட்டாள்…அவர்களின் வலிய மோதல்களில் கோயிலின் உத்திரத்தில் அண்டியிருந்த புறாக்கள் படபடத்தபடி வெளியே பறந்தன….அவளின் இதழை நொடி பொழுதும் விடாது ..அவன் கைகள் மட்டும் இருவர் உடலுக்கும் ஊடாக நுழைந்து அவளின் கலசங்களை பற்றின…முதலில் அவளின் மார்பு வனப்பை அளவெடுத்த அவன் கைகள் அதன் திண்மையும் சோதித்தன … அதற்கு சம்மதித்தவள் போல தன இதழை அவன் வாயினுள் ஊட்டியபடி மென் கைகளால் மும்முரமாக அவளின் தின்மைகளை சோதித்துக் கொண்டிருந்த அவன் கைகளை வருடினாள்… அவர்கள் மெல்ல விலக ..அவன் அவளின் முந்தானையை பிடித்து மெல்ல உருவினான் …அவளும் அவனுக்கு எதுவாக தி உடலை சுற்றி சுற்றி தன சேலையை அவிழ்க்க உதவினாள்… சிறிது நேரத்தில் அவளின் உடைகளை அவளுக்கு சொந்தமில்லாமல் ஆக்கினான்…
செவ்வெயில் மங்கும் அவ்வொளியில் கோயில் சிலையையோத்த தன் முழு நிர்வாணத்தை அவனுக்கு தரிசனம் தந்தபடி நின்றாள் என் மனைவி…
இருள் மேல் வானில் மண்டிக்கொண்டிருந்தது….அவர்கள் இப்போது வெறும் நிழல்களாய் தெரிந்தனர் …
அவன் என் மனைவியின் மார்பகத்தை தன் வாயினுள் அடக்கிவிட முயற்சி செய்துக்கொண்டிருந்தான் ..அவள் அவனின் ஆண்மையை அளந்து பார்த்துக்கொண்டிருந்தாள் …
அவனை தன் மீது இழுத்தபடி படுத்து “எத்தன வாட்டி என்ன அனுபவிச்சிட்ட இன்னுமா உன் பசியடங்கல ?” என்றாள்
“உனக்கு பசியடங்கிடுச்சின்னு சொல்லு… நான் விட்டுடுறேன்” என்றான் அவளின் இதழில் முத்தமிட்டபடி
“என்னடா செஞ்ச ? அவர் இல்லாத தனிமைய வெரட்டனம்னு உன் கூட பிரெண்டா தான் பழகினே… உன்கூட படுக்க வர போவேன்னு நெனைக்கில… அவருக்கு துரோகம் செய்வேன்னு கனவுல கூட நெனச்சதில்ல… ஒன் ஆண்ம என் கற்பையே சொதிச்சிடுச்சிடா.. தனியா இருக்க ஆணும் பொன்னும் சந்திக்கவே கூடாதுடா… உனக்கும் எனக்கும் நடந்த அந்த முதல் அனுபவத்துக்கு அப்பறம் செத்து போயடுலாம்னு தான் தோணிச்சி..அவர தவிக்கவிட்டுட்டு போக மனசில்ல… உன்ன பாக்கவே கூடாதுன்னு தான் நெனச்சேன் .. ஆனா அன்னக்கி நீ எனக்கு கட்டில்ல காமிச்ச சொகம்..என் மானம் கௌரவத்த மறந்து உன் முன்னாடி திரும்ப திரும்ப நிக்கவக்கிது” என்றாள் தன் வாலிப முறுக்கில் விம்மிய மார்பை விழுங்க முயன்றுக்கொண்டிருந்தவனின் தலையை கோதியபடி …
அவன் அவளின் மார்பை விட்டு அவள் மேல் ஏறி அவள் முகத்துக்கு நேராக வந்தான்..
“ஒவ்வொருவாட்டியும் உன்ன அனுபவிச்சிட்டு சரவணனை பாக்கும் போது..நாண்டுக்கிட்டு செத்து போயிடுலாம்னு தோனும்டீ… ஆனா உன்னோட இந்த அழகு…ச்சே… ராத்திரில நா பட்ட வேதனைங்க எனக்குதான்டீ தெரியும் … ஒரு பக்கம் பிரெண்டு ..இன்னொரு பக்கம் நீ … ஒவ்வொருவாட்டியும் உன் அழகுக்கு முன்னாடி பிரெண்ட்ஷிப் தோத்து போச்சுடி”
வானம் என் மனம் போலவே காட்சியளித்தது… கருமேகம் சூழ்ந்து அந்த செவந்தி மாலையை இரவாக மாற்றியிருந்தது அவர்களுக்கு தோதாக …. என் மனதில் வெட்டும் மின்னல்கள் வானில் பிரதிபலித்தன…அந்த இருட்டில் அவர்கள் என் கண் பார்வையிலிருந்து காணாமல் போய்விட்டாலும் அவ்வப்போது வெட்டும் மின்னல் அவர்களை காட்டிகொடுத்து கொண்டிருந்தது.
அவன் மல்லாந்து படுத்திருக்க ..தன் கற்பென்னும் காவலை மீறி தன் பெண்மையை சூறையாடிய அவன் புல்லாங்குழலில் என் மனைவி மோக ராகம் வாசித்துக்கொண்டிருந்தாள். அவள் தலை மேலும் கீழும் அசைந்து என் வாழ்க்கையை அசைத்து கொண்டிருந்தது. மீராவிடம் ஒரு முறை கூட நான் இதை சொல்லி கேட்டதில்லை. அசூசையாக நினைப்பாள் என்று எண்ணி இருந்தேன்.ஆனால் அவளோ மிக பிரியத்துடனும் ஆவலுடனும் செய்து கொண்டிருந்தாள். அவன் கண் மூடி லயிப்பிலிருந்தான்.
நான் கண்களை இறுக மூடினேன்… எச்சில்க்கூட்டி என் தொண்டையில் அடைத்துக்கொண்டிருந்த துக்கத்தை உள்ளே விழங்கினேன் .. அவளை அவன் மெல்ல தரையில் கிடத்தி மேலே படர, என் மனைவி தன் கால்களால் அவன் இடைக்கு மாலை இட்டாள் கைகளால் கழுத்திற்கு மாலை இட்டாள். என் மனைவி கற்பிழந்து கொண்டிருந்த காட்சியை பார்க்க முடியாமல் நான் கண் மூடியும்..காற்று என்னை விடவில்லை…அவள் தலையில் சூடியிருந்த ஜாதி மல்லியின் வாசத்தையும்…அவளின் சுக அரற்றல்களையும் … என் நாசிக்கும் காதிற்கும் கொண்டுவந்து சேர்த்தது…
அந்த கொடுமை தாங்காமல் நான் கண்திறக்க…வானமும் கண் திறந்தது மின்னலாய்… எதை பார்க்க கூடாதோ அதை நான் பார்த்தேன்..