( ரவி தொடர்கிறான் )
நான் கிட்டத்தட்ட 3 வருடங்களாக சாந்தியைக் காதலிக்கிறேன். அவள் சம்மதம் சொல்லி 2 1/2 ஆண்டுகள் ஆகிவிட்டது.. ஆனால் எங்களுக்குள் இதுவரை செக்ஸ¤வல் உறவு இதுவரை இருந்ததில்லை.. எனக்கு சாந்தி மேல் கொள்ளை ஆசை. உயிரை வைத்திருந்தேன்.. ஏன் எனத் தெரியவில்லை அவளைக் காமத்துடன் அணுகியது இல்லை. அதற்காக எங்களுக்குள் ஈர்ப்பு இல்லை என்றும் சொல்ல முடியாது.. எங்கே நான் அவளை அவ்விதம் அனுகும் போது மறுத்துவிடுவாளோ என்றப் பயம்தான். இதை என்னால் நன்கு உணரமுடிந்தது. பொதுவாக எனக்குப் பெரிய அளவில் ஈகோ கிடையாது. எல்லோரிடமும் சகஜமாகப் பழகுவேன்.. ஏன் இந்த விசயத்தில் மட்டும் இப்படி இடைவெளி எனத் தெரியவில்லை. அதுவும் சாந்தியிடம் எல்லா விசயத்திலும் சரளமாக இருந்தும் செக்ஸில் மட்டும் எங்களுக்குள் ஒருவித ஈகோ பிடித்து ஆட்டி வந்தது.
எங்கள் கோத்தகிரி பயனம் சம்பந்தமாகப் பேச ஒருநாள் நான், சித்தார்த் மற்றும் ரமேக்ஷ் மூவரும் ஒரு பாரில் கூடியிருந்தோம்.. பேச்சின் நடுவே சித்தார்த் என்னிடம் ” உன் லவ் எந்த அளவில் இருக்கு” என்றான்.. லேசாக ஏறிய போதையில் அவனிடம் என் உள்ளக் குமுரலைக் கொட்டிவிட்டேன்.. அவன் என்னிடம் “ரவி இவ்வளவு படிச்சிருந்தும் நீ தப்பு பன்னுகிறாய். எல்லாப் பெண்களும் தன் செக்ஸ் ஆசையை அப்படியே வெளிப் படுத்துவார்கள் என எதிபார்க்காதே. நீ உண்மையில் அவளைக் காதலித்தால், அவளையேக் கல்யானம் செய்துக் கொள்ள இருக்கிறாய் என்றால் உன் ஈகோவை மூட்டைக் கட்டி வைத்து விட்டு அவளிடம் இன்னும் நெருக்கமாகப் பழகு. சந்தர்ப்பம் கிடைக்கும் போது அவளிடம் கொஞ்சம் சில்மிசம் பன்னு.. உன் ஆசையை எடுத்து வெளிப்படையாச் சொல்லு. இத்தனை வருடப் பழக்கத்திற்கு அப்புறம் இதற்க்கெல்லாம் அவள் நிச்சயம் கோபப் பட மாட்டாள். அப்படியேக் கோபப் பட்டாலும் அவள் யார் வெளி ஆளா? உன் காதலித்தானே.. சரி ஒன்னு செய் சாந்தியையும் கோத்தகிரிக்கு அழைத்து வா.. நான் உங்களுக்குள் தனிமையை ஏற்பாடு செய்துத் தருகிறேன்.. இந்த சந்தர்ப்பத்தைப் பயன் படுத்திக்கோ” என்றான்.
எங்களுடன் கோத்தகிரி வர முதலில் மறுத்த சாந்தியை சம்மதிக்க வைக்க அவனும் ரமேக்ஷ¤ம் கக்ஷ்டப்பட வேண்டியிருந்தது. ஒரு வழியாக அவள் சம்மதித்த அன்று முதல் முதலாக அவளிடம் ” இருடி உன்னைக் கோத்தகிரியில் கவணிச்சுக்கிறேன்.. கட்டாயம் இன்னும் 3 மாசத்தில வாந்தி எடுத்துக்கிட்டு என்னைக் கல்யானம் செஞ்சுக்கச் சொல்லி அழறியா இல்லையாப் பாரு” என்றேன். ஊள்ளுக்குள் இதைச் சொல்ல கொஞ்சம் பயம்தான் ஆனால் நான் அப்படி சொன்னதும் சாந்தியின் முகத்தில் தோன்றிய சந்தோசத்தைப் பார்த்ததும் நான் கொண்ட மகிழ்ச்சிக்கு அளவே இல்லை.
அன்று ரயிலில் ஏறியவுடன் என்னிடம் சித்தார்த் வந்து “மச்சான் பர்த் நம்பர் 19 & 20 தனியா ஒதுங்கியிருக்கு உன் ஆளத் தள்ளிக்கிட்டுப் போயிடு” என்றான். நான் கொஞ்சம் தயங்கவே “உன்ன என்ன ட்ரெயினில் குடும்பம் நடத்தவா சொல்றேன் போடா பேசாமப் போய் கொஞ்சம் சூடேத்துடா” என்றான். அதன்பிறகு என் விளையாட்டிற்கு சாந்தியும் ஒத்துழைத்ததும் என் மீது எனக்கே நம்பிக்கை வந்தது. காலை கா·பிய்டன் வந்த சித்தார்த்தைப் பார்த்து ” தேங்க்ஸ்டா மச்சான்” என்றேன்.