கதவு தட்டப்படும் சத்தம்.
“என்ன ஜீனத்/” என்று கேட்டுக்கொண்டே நான் கதவை திறந்தேன். கதவை திறக்கும் முன் கண்ணாடியில் என்னை பார்த்துக்கொண்டேன்!
நான் மல்லிகா. நான் ஒரு ஸ்கூல் டீச்சர். விதவை. செம கட்டை. மாநிறம். அழகான முகம். செதுக்கினாற் போல் வளைவுகள். அழகான எடுப்பான மன்மத பந்துகள் நான்கு. முன்புறம் இரண்டு. என்னுடைய கொழுத்த பழுத்த மல்கோவா மாம்பழங்கள். பின்புறம் சற்றே பெருசான இரண்டு அழகான பூசணிக்காய்கள். நடக்கும் போது என் குண்டிகள் அசைந்து ஆடும் அழகை நினைத்து கை அடிக்காத மாணவர்களே இல்லை.
நான் கதவை திறந்தாள். பார்த்தால் என் எதிரே ஜீனத்!
“வாங்க ஜீனத்! என்ன விஷயம்? வாங்க. காபி குடிக்கரிங்களா?” சொல்லிக் கொண்டே சமையல் ரூம் சென்றேன். ஜீனத்துக்கு 26 வயது பெண். பூர்வீகம் கேரளா. அவளுக்கு அப்பா மட்டும். அவர் பாண்டிச்சேரியில் இருக்கார்.
அவ கணவன் அன்வர் ஒரு பிசினஸ் மேன். எப்போதும் துபாய், அது இதுன்னு சுத்திட்டு இருப்பார். 2 மாசத்துக்கு ஒரு முறை வீட்டுக்கு வருவார்.
“அது வந்து மல்லிகா. என் வீட்டுக்காரரு இன்னிக்கு துபாயில் இருந்து வராரு” என்றாள் ஜீனத்!
“ம்ம்ம் அப்படியா….கடைசியா எப்ப வந்தாரு” என்றேன்.
“6 மாசம் முன்னாடிதான் வந்தாரு” என்றாள்.
“ஓ! அப்படியா….இப்பதான் நேத்து வந்த மாதிரி இருக்கு” என்றேன்.
”அதான் ஒரு உதவி” என்று இழுத்தாள்.
“என்ன ஜீனத்..எதுவானாலும் தயங்காம சொல்லு” என்றேன்.
“ஒன்னுமில்லே….என் அப்பாக்கு உடம்பு சுகமில்லையாம்…செய்தி வந்தது…அதான் போயிட்டு வரலாம்னு இருக்கேன்” என்றாள்.
“தாராளமா போயிட்டு வா” என்றேன்.
”இல்லே, அன்வர் இந்த நேரத்தில் துபாயிலிருந்து வராரு”
“அதுக்கு” என்று நான் இழுத்தேன்,
அன்வர் 30 வயது இளைஞன். கட்டுமஸ்தான உடம்பு. 6 அடி உயரத்தில் நல்ல ஸ்மார்ட்டான இளைஞன். அன்வர் என்னை அவன் சென்னை வரும்போதெல்லாம் ஸைட் அடிப்பது எனக்கே தெரியும். மனசுக்குள் ஏதோ நடக்க போகுது என்று தெரிந்தது.
”வெளிநாட்டில் இருந்து வராரு….ஹோட்டல் சாப்பாடு எல்லாம் அவருக்கு பிடிக்காது…அதான்” என்று இழுத்தாள்.