அடிப்பாவிகளா, ஒரு மனுசனா சும்மா விடமாட்டீங்களே 1 103

“எதுவானாலும் சொல்லு ஜீனத்” என்றேன்.

“வந்தா அவரை கொஞ்சம் பார்த்துக்க….வேளா வேளைக்கு சாப்பாடு கொடுக்கறயா…நான் முணு நாளில் ஓடி வந்துடறேன்” என்றாள்.

”இது சொல்லவா தயங்கனே….நீ தாராளமா பாண்டிச்சேரி போயிட்டு அப்பாவை பார்த்துட்டு வா…நான் அன்வரை பார்த்துக்கறேன்”
என்றேன்.

”தாங்க்ஸ் மல்லிகா….இன்னும் ஒரு மணி நேரத்தில் வருவாரு…பாரு என் நேரம்….அவர் வரும்போது நான் வீட்டில் கூட இருக்க
முடியல..இந்தா வீட்டு சாவி”

என்று அவள் வீட்டு சாவியை என்கிட்டே கொடுத்து கிளம்பினாள்.

“ஓ! ஒரு மணி நேரத்தில் அன்வரா?” என்று உற்சாகமாக உள்ளே போனேன். இன்று ஞாயிறு கிழமை.

என்னை அறியாமலே நன்றாக டிரஸ் செய்துக்கொண்டேன். மஞ்சள் நிற மெல்லிய ஷிபான் ஸாரி. அதே கலரில் நன்றாக முதுகு தெரியும்படி இறக்கி தைக்கப்பட்ட சோளி என் அங்க அளவுகளை அப்படியே காட்டியது. முலைகள் இரண்டும் எடுப்பாக என் சோளியில் பிதுங்கி வழிந்தது.

என் மன்மத குடுவைகளுக்கு என்றும் குறைவில்லை என்று என்னுடைய குண்டிகள் அழகான ஷேப்பில் நடக்கும்போது அசைந்தாடியது. அழகாக தலை சீவி உதட்டுக்கு மெல்லிய சாயம் பூசி அன்வரின் வரவுக்காக காத்துக்கொண்டிருந்தேன்.
சற்று நேரத்தில் அன்வர் வந்தான்.

ஸ்மார்ட்டான டி-ஷர்ட், ஜீன்ஸ் போட்டுக்கொண்டு உடம்பில் பாய்ஸன் பாடிலோஷன் மணாக்க என் வீட்டுக்கு வந்தான்,

“வா. அன்வர். வா”

“மேடம்…என் வீடு பூட்டி இருக்கே…ஜீனத் எங்கே?” என்றேன்.

“ஓ! உனக்கு விஷயமே தெரியாதா…ஜீனத் அப்பாக்கு உடம்புக்கு முடியலயாம்…அதான் பாண்டிச்சேரி போயிருக்கா….உங்ககிட்டே
சாவி கொடுக்க சொல்லியிருக்கா” என்றேன்.

“ஓ! அப்படியா?ஜீனத் அப்பாக்கு என்ன ஆச்சாம்” என்றான் ஆச்சரியத்துடன்!

“சரியா சொல்லல….அப்புறம் சாப்பாடுக்கு கஷ்டப்பட வேண்டாம்…என் வீட்டிலேயே உங்களை சாப்பிட சொன்னா” என்றேன்.

“ஐயோ! உங்களுக்கு கஷ்டம் இல்லயே?” என்றான்.

“சீ. சீ. அதெல்லொம் ஒன்னும் இல்லை.”

உள்ளே வந்த அன்வர் சோபாவில் உட்கார்ந்தான்,

எதிரே நான் அமர்ந்தேன். கொஞ்ச நேரம் எதோ துபாய் கதைகள் எல்லாம் பேசி முடித்தோம்.

“அன்வர் பசிக்குதா….சாப்பிடறீங்களா?” என்றேன்.

“ஐயோ உங்களுக்கு எதுக்கு சிரமம்?” என்றான்.

“ஒரு சிரமமும் இல்லை…ஒரு அரை மணி நேரத்தில் டிஃபன் செஞ்சிடுவேன்…நீ மேடம்னு கூப்பிடறதுதான் கஷ்டமா இருக்கு” என்றேன்,

“ஓகே மேடம். ஸாரி…பை த பை உங்களை நான் மல்லிகான்னு கூப்பிடலாமா? இல்லே மல்லின்னு கூப்பிட்டாலமா?”

இதை கேட்ட 36 வயது ஆன எனக்கு வெட்கம் வந்தது.

“உன்னிஷ்டம் அன்வர். மல்லின்னு கூப்பிடு” என்றாள்.

அன்வர் என்னையே பார்த்துக் கொண்டு இருந்தான்.

“என்ன அன்வர் என்னையே பாக்கிறே?”

“சொன்னா தப்பா எடுத்துக்க மாட்டிங்களே.