திருப்பதி மாணவர் விடுதி
கதையாசிரியர் : சகோதரன்
கதை சுருக்கம்: வார்டனிடன் அகப்பட்டுக்கொண்ட மாணவனை வார்டன் ஓரினச்சேர்க்கைக்கு உட்படுத்துதல்.
திருச்சிராப்பள்ளி பால்பண்ணை பேருந்து நிறுத்தம் அருகே இருக்கிறது திருப்பதி மாணவர்கள் தங்கும் விடுதி. அங்கு பல ஊர்களில் இருந்து மாணவர்கள் தங்கியுள்ளார்கள். அவர்கள் திருச்சிராப்பள்ளி நகரில் இருக்கும் பல பள்ளிகளில் படிப்பவர்கள்.
ஊருக்குள் குடியிருப்பு வாடகை அதிகம், அத்துடன் உணவுக்கும், தண்ணீருக்கும் கூட அதிக காசு. தமிழ்நாட்டின் தலைநகராக ஆகியிருக்க வேண்டிய ஊர் திருச்சிராப்பள்ளி.. தலைநகர் அந்தஸ்தை சென்னைக்கு விட்டுக் கொடுத்துவிட்டு இப்படி குட்டி சுவராகி இருக்கிறது. மாநகராட்சி என பேருக்கு தான். ஆனால் ஒழுங்கற்ற சாலைகள். அதெல்லாம் நமக்கெதற்கு.. காமக்கதைக்கு செல்வோம்.
திருப்பதி மாணவர்கள் விடுதியில் மூன்று வார்டன்கள். அவர்களில் வசந்த் குறிப்பிடத்தக்கவர். வசந்திற்கு திருமணம் ஆக வேண்டிய வயது கடந்து பத்து வருடம் ஆகிறது.திடமான உடல். கட்டையாக லேசான தொப்பையுடன் மாநிறத்தில் இருப்பார். மாணவர்கள் வசந்தை கட்டயன் என்ற பட்டப்பெயர் வைத்து தங்களுக்குள் அடையாளம் சொல்லிக் கொள்வார்கள்.
சொந்த நிலம், வீடு இல்லாத மனிதன். நிலையான வருமானமும் வேறு இல்லை. இப்போதுதான் உறவினரின் கைகால்களைப் பிடித்து திருப்பதி மாணவர்கள் விடுதியில் வார்டனாக சேர்ந்திருந்தார். இங்கும் கனிசமாகவே சம்பளம் தந்தனர். இப்படி எதுவும் இல்லாத அன்னக்காவடி வசந்தை திருமணம் செய்து கொள்ள எந்தப் பெண்தான் சம்மதிப்பாள். அதனால் வசந்திற்கு பெண்கள் மீதே ஒரு வித வெறுப்பு உண்டானது.
காலையில் உணவு முடித்து மாணவர்கள் வெளியேற, மற்ற இரு வார்டன்களும் சேர்ந்து பகல் நேர கூலி தொழிலுக்கு சென்றுவிட வசந்த் மட்டும் எப்போதும் தனியாக இருப்பார். உடல்நிலை சரியில்லாத மாணவர்கள் இருந்தால் காலையில் மருத்துவமனைக்கு அழைத்து சென்று வருவார். அந்த வேலையும் சில நாட்களில் தான் இருக்கும். மற்ற நாட்களில் வசந்த் தனிமையில் பொழுதுபோக்க வேண்டும்.
அன்றும் எல்லா மாணவர்களும், வார்டனும் வெளியேறிவிட வெறுப்புடன் தனிமையில் உள்ளுக்குள் ரவுண்ட்ஸ் போனார். சாத்தியிருந்த அறைகளில் ஏதேனும் மின்சார விசிறி ஓடுகிறதா, மின்விளக்கு எரிகிறதா என்று நோட்டமிட்டுக் கொண்டு சென்றார். அறை எண் 103ல் சத்தம் வந்து கொண்டிருந்தது.
விளக்கு எரிவதையும், மின்விசிறி ஓடுவதையும் தெரிந்து கொண்டார். ஆனால் அறை வெளியே பூட்டப்பட்டிருந்தது. அதெல்லாம் சரி அதென்ன சத்தம் என்று காது கொடுத்தார். அது.. ஒரு பலான படம் ஓடிக்கொண்டிருக்கும் சத்தம்.
யாரோ ஒருவன் அறைக்குள் இருந்து கொண்டு வெளியே பூட்டிருக்கிறான் என்பதை புரிந்து கொண்டார். கதவினை வேகமாக தட்டி,..
“டேய் யார்டா உள்ள இருக்கிறது. வெளியே பூட்டை தொங்கவிட்டுடா கண்டுபிடிக்க முடியாதா” என்று கத்தினார். உடனே சத்தம் நின்றது. மின்விசிறியும், விளக்கும் கூட அணைக்கப்பட்டது. ஆனால் வசந்த் குரலுக்கு பதில் இல்லை.
“எல்லா பூட்டுக்கும் என்கிட்ட ஒரு சாவி இருக்குன்னு மறந்துட்டான். அவன என்னப் பண்ணறேன் பாரு” என்று மனதுக்குள் சொல்லிக் கொண்டு, மெதுவாக தன்னிடமிருந்த சாவிக்கொத்தில் சரியான சாவியை எடுத்து சத்தம் வராமல் பூட்டினை திறந்து ஜன்னலில் வைத்துவிட்டார். பிறகு பட்டென கதவினை தாழ்ப்பாளைத் திறந்து கதவையும் வெடுக்கென திறந்தார்.
உள்ளே… கதவு திறந்த சத்தம் கேட்டு ஒரு உருவம் இரட்டை கட்டில்களின் இடுக்கில் ஒடுங்கி நின்றது.
“அடேய், புண்டாமவனே,. வெளியில இருந்திட்டு அத்தனை கத்து கத்தறேன். இப்படி உள்ள கமுக்கமா இருக்கிற.. அதான் மாட்டிக்கிட்டீல.. வெளியே வாடா.. புறம்போக்கு நாயே..” வசந்த் கத்தினாலும் அந்த மாணவன் சத்தம் போடாமல் அப்படியே இருந்தான்.