சாயங்காலம் பைக் எடுத்துட்டு டவுணில்போய் ப்ரண்ஸ் கூட கொஞ்சம் அரட்டை எல்லாம் அடித்து சுற்றி திரிந்து வீட்டுக்கு வந்து குளிச்சேன். அம்மாகிட்ட சொல்லிட்டு எங்க பூர்வீக குடும்ப வீட்டுக்கு கிளம்பினேன். மொத்தத்தில் ஒரு அரை கிலோமீட்டர் தூரம் தான் இருக்கும். ஆனால் அது சுற்றிலும் கடாக இருக்கும். ஒரே கருவேலமர செடிகள்.
பக்கத்தில் உள்ளது ஒரு வீடு மட்டும் தான். ஆனால் அதில் யாரும் குடியிக்கவில்லை. அது எங்க தாத்தாவோட தம்பி வீடு. அது கொஞ்சம் பாழடைந்த வீடு. அதனால் தான் எங்க குடும்பவீட்டில் தனியாக என் வயதான பாட்டி கூட ஒரு பொண்ணு மட்டும் தனியாக இருக்க ரொம்ப கஷ்டம் தான். சித்திய சொல்லி குத்தம் இல்லை. எங்க சித்தப்பாவ தான் சொல்லணும்.
நான் அந்த சின்ன வழியே நடந்து அங்க போய் சேரும்போது என்னோட அனுபமா அங்க கிணற்றடியில் கல்லில் உட்கார்ந்து துணி துவைத்து கொண்டிருந்தாள். தலைக்கு குளிச்சுருப்பா போல. தலைக்கு ஒரு துண்டு சுற்றியிருந்தாள். சுடிதார் டாப் பாட்டம் தான் அவளது உடை. பார்க்க நம்ம நடிகை ‘தாமிரபரணி’ பானு போல அழகிய வட்ட முகம். கொஞ்சம் பூசின மாதிரி கொழுகொழுத்த உடம்பு. அவளை போல தான் என் செல்லத்தோட உயரமும் நிறமும். குளிச்சு மங்களகரமாக தலைக்கு துண்டு கட்டி இருந்தாலும் நெற்றியில் அங்கங்கே அவளது கொத்துகொத்தான மூடி சிதறி கவர்ச்சிய இருந்தாள்.
அவளது உடம்பு நல்லா வடிவொத்தாகவும் வளைவு நெளிவோட இருக்கும். மார்பு நல்ல எடுப்பாக கொஞ்சமும் உடையாமல் கூர்மையா இருக்கும். அவளது பின்புறமேடு வரை தட்டி நிக்கும் அவளது கூந்தல். பின்புறம் நல்லா மேடு தட்டி இருக்கும். எனக்கு பிடிச்சதே அந்த பின்புறம் மேடு தான். மொத்தத்தில் என் காதலி அனுபமா ஒரு கிராமத்து சிட்டு தான். கொஞ்சம் பழமைவாதி. அவளது அழகை பருகியபடி நான் அந்த வீட்டை அடைந்தேன்…
அங்கே போனதும் என்னை கண்ட என் அனுபமா நிமிர்ந்து லேசான ஒரு சின்ன புன்சிரிப்பு மட்டும் உதிர்த்துவிட்டு தலைகுனிந்த படி மெல்லிய குரலில் சொன்னாள்.
‘டீ எடுத்து வச்சுருக்கேன். பாட்டி எடுத்து தருவாங்க. நான் இப்ப வந்துடறேன்.’
‘ம்ம்..’
நான் மூளியபடி அங்கிருந்து நேரா வராண்டாவுக்கு நடந்தேன். என் மனதில் நான் அங்கேயே இருந்து அவளை பார்த்து ரசிக்க ஆசை வந்திருந்தாலும் ஆரம்பத்திலேயே அவளை ரசிப்பது அவளுக்கு தெரிந்து எதாவது ப்ராப்ளம் ஆச்சுன்னா என்ன பண்றதுன்னு நினச்சு பாட்டீ என நீட்டி கூப்பிட்ட படி வீடினுள்ளே போய்ட்டேன்.
‘ஓ.. என் குட்டி பேரன் வந்துட்டியா?… நீ இல்லாம வேற யாரு இங்க வரபோறா.. அப்படி தானே என் பேராண்டி?’
பாட்டி என்னை கொஞ்சம் புகழ்ச்சியா சொல்லி சிரித்தபடி வரவேற்றார்.
‘பின்ன என்ன… எப்படி இருக்க.. என்ன விசேஷம் என் லட்சுகுட்டீ…’ நான் பாட்டியோட கொளகொளப்பான வயதான வயிற்றை கிள்ளி கொண்டு கேட்டேன். பாட்டிக்கு வயதானதால் அவங்களோட வயிறு கொஞ்சம் சுளுக்கு விழுந்து கொளகொளப்பா அமுக்க நல்லா இருக்கும். எங்க பாட்டியோட பேரும் லட்சுமி தான். எங்க அம்மா பேரும் லட்சுமி. என் அம்மா அடிக்கடி மாமியார் பேரும் மருமகளோட பேரும் ஒரே மாதிரி இருக்கிறது ரெண்டு பேரோட மனபொருத்தம் தான் காரணம் என்பாள். ரெண்டு பேரும் ரொம்பவே அன்யோன்யமா இருப்பாங்க. தாயும் மகளும் போல அவ்வளவு ஒற்றுமை ரெண்டு பேரும்.
‘என்ன.. பத்து தொண்ணூறு வயசான எனக்கு என்னடா விசேஷம். தாத்தா போன மாதிரி சீக்கிரம் சுகமாக மேலே போகணும்ங்கற ஒரு ஆசை மட்டும் தான் இந்த கிழவிக்கு.’
பாட்டி கொஞ்சம் சங்கடமும் கொஞ்சம் கலவையுமா சோன்னாள்.
‘அப்படி எல்லாம் சீக்கிரம் உன்ன நாங்க விடமாட்டோம்.’ அவளை கொஞ்சும் விதமாக சொல்ல அவள் சீக்கிரமே சிரித்தபடி முகம் மலர்ந்தாள்.
எங்க தாத்தா போன வருஷம் தான் இறந்தார். அது முடிந்ததும் சொத்து பங்கு போடப்பட்டது. அதோட கொஞ்சம் ஜாலியாக வாழ்ந்த சுந்தரம் சித்தப்பாக்கு சிக்கல் வந்தது. வேலைக்கு போகும் கட்டாயத்திற்கு வந்துட்டார். அந்த நேரம் ஒரு விசா வர உடனே வெளிநாட்டுக்கு புறப்பட்டு சென்றார். அனுபமா சித்தி PG முடிச்சிருந்தாலும் அவளை வேலைக்கு அனுப்ப சித்தப்பாவுக்கு விருப்பமே இல்லை. அதனால அவ வீட்டில் இருக்கா. ஆனால் என் அம்மாகிட்ட ரொம்ப நெருக்கமா பழகுறதால எல்லாம் சொல்லுவா. அவளுக்கு வேலைக்கு போக ரொம்பவே இஷ்டம்ன்னு எங்க அம்மா கிட்ட சொல்றது நான் கேட்டிருக்கேன். அவ கொஞ்சம் கிளாசிக்கல் டேன்ஸ் கூட கத்துட்டுருக்கா. ஆனால் கல்யாணத்திற்கு பிறகு அவளை எங்க கோயில் திருவிழாக்கு கூட டான்ஸ் ஆட விடலை சித்தப்பா.
சித்தப்பா ஒரு பழமைவாதி. அந்த கால ஆளு. ஆனால் சித்திய கல்யாணத்திற்கு பிறகும் pg பண்ண அனுமதிச்சார். ஆனால் அதனால பிரயோஜனம் எது இல்லை என்பது தான் வருத்தம்.
Waste story