மன்னிச்சிடுங்க ராம்..நம்ம குழந்தைக்காக இதை பண்றேன் 198

சுவாதி: கொஞ்சம் சேவிங்ஸ் இருக்கு அதை வச்சு மேனேஜ் பண்ணிக்கிறோம்.
சிவராஜ்: ஏதாவது உதவி வேணும்னா தயங்காம கேளுங்க
சுவாதி: ம்ம்
சிவராஜ் சுவாதியின் இடது புறத்தை பார்த்தான். புடவை மறைக்க தவறிய இடுப்பு மடிப்பும், சிவப்பு நிற ஜாக்கெட்டில் விம்மிய மார்பும், அதன் வணப்பையும் ரசித்த படி சிரித்தான். சுவாதி புடவையை சரி செய்தபடி கதவை சாத்தினாள்.

தொடர்ந்து தினமும் சிவராஜ் ராமை பார்க்க வந்தான். ராமை விட சுவாதியிடம் அதிகம் பேசினான். சுவாதி முடிந்தவரை அவனை தவிர்க்க பார்த்தாள். சுவாதிக்கு சிவராஜ்ஜை கண்டு பயந்தாள், அவனிடம் எச்சரிக்கையாக கவனமுடன் நடந்து கொள்ள வேண்டும் என நினைத்தாள். ராம் சிவராஜ்ஜை ரொம்ப மதித்தான், அவனுக்கு சிவராஜ் தினமும் வந்து பார்த்து, பேசி போவது ஆறுதலாக இருந்தது. இந்நிலையில், சுவாதிக்கு பண நெருக்கடி அதிகரித்தது. அவள் கடன் கேட்ட இடங்களில் எல்லாம் கை விரித்தனர். அவளை நம்பி பணம் கொடுக்க யோசித்தனர். சுவாதிக்கு வேலையும் கிடைக்கவில்லை. அவளிடம், நன்றாக பேசுவது சிவராஜ் மட்டும் தான். அன்று சிவராஜ் ராமை பார்த்துவிட்டு ராமின் அறையைவிட்டு வெளியே வரும்போது,
சுவாதி: சார், கொஞ்சம் உங்கள்ட பேசனும்.
சிவராஜ் முகம் பிரகாசமானது.
சிவராஜ்: சொல்லுங்க மேடம்.
சுவாதி: எனக்கு கொஞ்சம் பணம் தேவைபடுது, நீங்க கடன் கொடுக்கமுடியமா?
சிவராஜ்: பணமா? உங்களை நம்பியா……ம்ம்ம்..யோசிச்சிட்டு சொல்றேன்..
சுவாதி: ப்ளிஸ் சார்.. ஸ்ரேயா ஸ்கூல் ஃபிஸ் கட்டனும்.. ப்ளிஸ்
சிவராஜ்: எவ்வளவு?
சுவாதி: 2000
சிவராஜ்: ரொம்ப அதிகமாயிருக்கே
சுவாதி: ப்ளிஸ் சார்.. உங்களை தான் நம்பின்டுருக்கேன். ப்ளிஸ்
சிவராஜ்: ஒகே..நான் பணம் தாரேன். ஆனா ஒரு கன்டிசன்.
சுவாதி: என்ன கன்டிசன்.
சிவராஜ்: மாடிக்கு வாங்க…யாரும் இல்லை..நீங்க என்ன பண்ணனும்னு சொல்றேன்.
சுவாதி: பரவாயில்லை ..இங்கயும் யாரும் இல்லை..சொல்லுங்க.
சிவராஜ்: நான் ½ மணி நேரம் உங்கட்ட பால் குடிக்கனும்…நீங்க ஜாக்கெட்டோட இருந்தா கூட எனக்கு ஓகே தான்…….
சுவாதி:???
சுவாதிக்கு ரொம்ப பதட்டமானாள், அவள் முகம் சிவந்து போனது. அவள் ரொம்ப அசிங்கப்பட்டது போல் உணர்ந்தாள். சிவராஜ்ஜிடம் பொறுமையாக பேசினாள்.
சுவாதி: சார்..நீங்க கொஞ்சம் வெளியே போரேலா
சிவராஜ்: மேடம்..உங்க நல்லதுக்கு தான் சொன்னேன்..பணம் உங்களுக்கு தேவை.
சுவாதி: ப்ளிஸ் போங்கோ..நான் இதை பத்தி பேச விரும்பல.
சிவராஜ்ஜுக்கு அவளை புரிந்து கொள்ள முடிந்தது. எந்த பெண்ணும் இதற்கு ஒத்துகொள்ளமாட்டாள். எதுவும் பேசாமல் சிவராஜ் வெளியேறினான்.
சுவாதி கதவை மூடிவிட்டு யோசித்தாள். ‘எவ்வளவு பெரிய அயோக்கியன் இவன். ஒரு பொண்ணோட இயலாமையை பயன்படுத்த பார்க்கிறான்’. கவனத்தை திசை திருப்ப வீட்டு வேலைகளில் ஈடுபட்டாள். ஆனால் மனம் நடந்த சம்பவத்தையே சுற்றி வந்தது.
அடுத்தநாள், சுவாதி ஸ்ரேயாவை ஸ்கூலுக்கு கூப்பிட்டு சொல்லும் போது வழக்கம் போல் சிவராஜ் நின்றுகொண்டிருந்தான். அவனை பார்க்காமல் முகத்தை திருப்பி கொண்டு சுவாதி நடந்தாள். இது ஒவ்வொரு நாளும் தொடர்ந்தது. சிவராஜ்ஜும் சுவாதியிடம் பேசவே அவளை நெருங்

கவோ இல்லை. அவள் ஸ்கூலுக்கு வரும் போது, போகும் போது, கடைக்கு வரும் போது, தூரத்திலிருந்து பார்த்து ரசிப்பதோடு சரி. சுவாதிக்கு சிவராஜ்ஜை பார்க்க அவன் மீது வெறுப்பு அதிகரித்தது. சிவராஜ்ஜுக்கோ சுவாதியை பார்க்க பார்க்க காம வெறி கூடியது. சுவாதி அவனை ஒதுக்க அது இன்னும் கூடியது. சுவாதிக்கு மனதிற்குள், சிவராஜ் அவளை கற்பளித்துவிடுவானோ என ஒரு சின்ன பயமும் இருந்தது. அப்படி நடந்தால், அந்த அவமானத்தை அவளால் தாங்கிகொள்ள முடியாது..தற்கொலை செய்வதை தவிற வேறு வழி இல்லை என நினைத்தாள்.

ஒருநாள் இரவு சுவாதி கடைக்கு சென்று திரும்பும் போது..சிவராஜ் பைக்கில் வந்தான்.
சிவராஜ்: மேடம்..வாங்க வந்து பின்னாடி உக்காருங்க..நான் ட்ராப் பண்றேன்.
சுவாதி அவனை மதிக்காமல் நடந்தாள். சிவராஜ் அவளை பின் தொடர்ந்தான். அவளின் இடுப்பு அசைவை பார்க்கும் போது, அவனுக்கு மூடு ஏறியது. அவள் கையை இருக்கபிடித்தான்..இரண்டு கண்ணாடி வளையல்கள் உடைந்தன.
சுவாதி; ப்ளிஸ்..கைய விடுங்க
சிவராஜ்: பைக்ல எறுங்க..ஒன்னும் செய்யமாட்டேன்.
சுவாதி: ஏன் என்னை படுத்துரேள். வீட்ல ராம் ..குழந்தைகள் எல்லாம் எனக்காக காத்தின்டுருப்பா.
சிவராஜ்: குழந்தையா? பால் குடிக்காவா..நானும் தான் காத்திக்கிட்டிருக்கேன்.
சுவாதி: இப்ப கைய விடுரேளா இல்ல கத்தி ஊர கூட்டடா?
சிவராஜ்: கத்து..எனக்கு எவன பாத்தும் பயம் இல்லை..எவன் வர்ரான்னு பார்க்குறேன்.
சுவாதி: ப்ளிஸ்..கைய விடுங்க
சிவராஜ்: சரி போ..